ΗΣΑΙΑΣ - Isaia - Isaiah 32

LXX	JERUSALEM
1 ιδου γαρ βασιλευς δικαιος βασιλευσει και αρχοντες μετα κρισεως αρξουσιν	1 Voici qu'un roi régnera avec justice et des princes gouverneront selon le droit.
2 και εσται ο ανθρωπος κρυπτων τους λογους αυτου και κρυβησεται ως αφ' υδατος φερομενου και φανησεται εν σιων ως ποταμος φερομενος ενδοξος εν γη διψωση	2 Chacun sera comme un abri contre le vent, un refuge contre l'averse, comme des ruisseaux sur uneterre aride, comme l'ombre d'une roche solide dans un pays désolé.
3 και ουκετι εσονται πεποιθοτες επ' ανθρωποις αλλα τα ωτα δωσουσιν ακουειν	3 Les yeux des voyants ne seront plus englués, les oreilles des auditeurs seront attentives.
4 και η καρδια των ασθενουντων προσεξει του ακουειν και αι γλωσσαι αι ψελλιζουσαι ταχυ μαθησονται λαλειν ειρηνην	4 Le coeur des inconstants s'appliquera à comprendre, et la langue des bègues dira sans hésiter desparoles claires.
5 και ουκετι μη ειπωσιν τω μωρω αρχειν και ουκετι μη ειπωσιν οι υπηρεται σου σιγα	5 On ne donnera plus à l'insensé le titre de noble, ni au fourbe celui de grand.
6 ο γαρ μωρος μωρα λαλησει και η καρδια αυτου ματαια νοησει του συντελειν ανομα και λαλειν προς κυριον πλανησιν του διασπειραι ψυχας πεινωσας και τας ψυχας τας διψωσας κενας ποιησαι	6 Car l'insensé dit des insanités et son coeur s'adonne au mal, en pratiquant l'impiété, en tenant surYahvé des propos aberrants, en laissant l'affamé sans nourriture; il refuse la boisson à celui qui a soif.
7 η γαρ βουλη των πονηρων ανομα βουλευσεται καταφθειραι ταπεινους εν λογοις αδικοις και διασκεδασαι λογους ταπεινων εν κρισει	7 Quant au fourbe, ses fourberies sont perverses, il a ourdi des machinations pour perdre le pauvre pardes paroles mensongères, alors que le malheureux a le droit pour lui.
8 οι δε ευσεβεις συνετα εβουλευσαντο και αυτη η βουλη μενει	8 Le noble, lui, n'a eu que de nobles desseins, il se lève pour agir avec noblesse.
9 γυναικες πλουσιαι αναστητε και ακουσατε της φωνης μου θυγατερες εν ελπιδι ακουσατε τους λογους μου	9 Femmes altières, levez-vous, écoutez ma voix, filles pleines de superbe, prêtez l'oreille à ma parole.
10 ημερας ενιαυτου μνειαν ποιησασθε εν οδυνη μετ' ελπιδος ανηλωται ο τρυγητος πεπαυται ο σπορος και ουκετι μη ελθη	10 Dans un an et quelques jours, vous tremblerez, présomptueuses, car c'en est fait de la vendange, iln'y a plus de récolte.
11 εκστητε λυπηθητε αι πεποιθυιαι εκδυσασθε γυμναι γενεσθε περιζωσασθε σακκους τας οσφυας	11 Frémissez, vous qui êtes altières, tremblez, vous qui êtes pleines de superbe; dépouillez-vous,dénudez-vous, ceignez-vous les reins.
12 και επι των μαστων κοπτεσθε απο αγρου επιθυμηματος και αμπελου γενηματος	12 Frappez-vous les seins sur le sort des campagnes riantes, des vignes chargées de fruits;
13 η γη του λαου μου ακανθα και χορτος αναβησεται και εκ πασης οικιας ευφροσυνη αρθησεται πολις πλουσια	13 sur le terroir de mon peuple croîtra le buisson de ronces, comme sur toute maison joyeuse de la citédélirante.
14 οικοι εγκαταλελειμμενοι πλουτον πολεως και οικους επιθυμητους αφησουσιν και εσονται αι κωμαι σπηλαια εως του αιωνος ευφροσυνη ονων αγριων βοσκηματα ποιμενων	14 Car la citadelle est abandonnée, la ville tapageuse est désertée, Ophel et Donjon seront dénudés àjamais, délices des ânes sauvages, pacage de troupeaux.
15 εως αν επελθη εφ' υμας πνευμα αφ' υψηλου και εσται ερημος ο χερμελ και ο χερμελ εις δρυμον λογισθησεται	15 Jusqu'à ce que se répande sur nous l'Esprit d'en haut, et que le désert devienne un verger, un vergerqui fait penser à une forêt.
16 και αναπαυσεται εν τη ερημω κριμα και δικαιοσυνη εν τω καρμηλω κατοικησει	16 Dans le désert s'établira le droit et la justice habitera le verger.
17 και εσται τα εργα της δικαιοσυνης ειρηνη και κρατησει η δικαιοσυνη αναπαυσιν και πεποιθοτες εως του αιωνος	17 Le fruit de la justice sera la paix, et l'effet de la justice repos et sécurité à jamais.
18 και κατοικησει ο λαος αυτου εν πολει ειρηνης και ενοικησει πεποιθως και αναπαυσονται μετα πλουτου	18 Mon peuple habitera dans un séjour de paix, des demeures superbes, des résidences altières.
19 η δε χαλαζα εαν καταβη ουκ εφ' υμας ηξει και εσονται οι ενοικουντες εν τοις δρυμοις πεποιθοτες ως οι εν τη πεδινη	19 Et si la forêt est totalement détruite, si la ville est gravement humiliée,
20 μακαριοι οι σπειροντες επι παν υδωρ ου βους και ονος πατει	20 heureux serez-vous de semer partout où il y a de l'eau, de laisser en liberté le boeuf et l'âne.