ΠΑΡΟΙΜΙΑΙ - Proverbi - Proverbs 9

¹ η σοφια ωκοδομησεν εαυτη οικον και υπηρεισεν στυλους επτα

² εσφαξεν τα εαυτης θυματα εκερασεν εις κρατηρα τον εαυτης οινον και ητοιμασατο την εαυτης τραπεζαν

³ απεστειλεν τους εαυτης δουλους συγκαλουσα μετα υψηλου κηρυγματος επι κρατηρα λεγουσα

⁴ ος εστιν αφρων εκκλινατω προς με και τοις ενδεεσι φρενων ειπεν

⁵ ελθατε φαγετε των εμων αρτων και πιετε οινον ον εκερασα υμιν

⁶ απολειπετε αφροσυνην και ζησεσθε και ζητησατε φρονησιν ινα βιωσητε και κατορθωσατε εν γνωσει συνεσιν

⁷ ο παιδευων κακους λημψεται εαυτω ατιμιαν ελεγχων δε τον ασεβη μωμησεται εαυτον

⁸ μη ελεγχε κακους ινα μη μισωσιν σε ελεγχε σοφον και αγαπησει σε

⁹ διδου σοφω αφορμην και σοφωτερος εσται γνωριζε δικαιω και προσθησει του δεχεσθαι

¹⁰ αρχη σοφιας φοβος κυριου και βουλη αγιων συνεσις [10α] το γαρ γνωναι νομον διανοιας εστιν αγαθης

¹¹ τουτω γαρ τω τροπω πολυν ζησεις χρονον και προστεθησεται σοι ετη ζωης σου

¹² υιε εαν σοφος γενη σεαυτω σοφος εση και τοις πλησιον εαν δε κακος αποβης μονος αναντλησεις κακα [12α] ος ερειδεται επι ψευδεσιν ουτος ποιμανει ανεμους ο δ' αυτος διωξεται ορνεα πετομενα [12β] απελιπεν γαρ οδους του εαυτου αμπελωνος τους δε αξονας του ιδιου γεωργιου πεπλανηται [12χ] διαπορευεται δε δι' ανυδρου ερημου και γην διατεταγμενην εν διψωδεσιν συναγει δε χερσιν ακαρπιαν

¹³ γυνη αφρων και θρασεια ενδεης ψωμου γινεται η ουκ επισταται αισχυνην

¹⁴ εκαθισεν επι θυραις του εαυτης οικου επι διφρου εμφανως εν πλατειαις

¹⁵ προσκαλουμενη τους παριοντας και κατευθυνοντας εν ταις οδοις αυτων

¹⁶ ος εστιν υμων αφρονεστατος εκκλινατω προς με ενδεεσι δε φρονησεως παρακελευομαι λεγουσα

¹⁷ αρτων κρυφιων ηδεως αψασθε και υδατος κλοπης γλυκερου

¹⁸ ο δε ουκ οιδεν οτι γηγενεις παρ' αυτη ολλυνται και επι πετευρον αδου συναντα [18α] αλλα αποπηδησον μη εγχρονισης εν τω τοπω μηδε επιστησης το σον ομμα προς αυτην [18β] ουτως γαρ διαβηση υδωρ αλλοτριον και υπερβηση ποταμον αλλοτριον [18χ] απο δε υδατος αλλοτριου αποσχου και απο πηγης αλλοτριας μη πιης [18δ] ινα πολυν ζησης χρονον προστεθη δε σοι ετη ζωης