ΨΑΛΜΟΙ - Salmi - Psalms 44

LXX	BIBLES DES PEUPLES
1 εις το τελος υπερ των αλλοιωθησομενων τοις υιοις κορε εις συνεσιν ωδη υπερ του αγαπητου	1 Au maître de chant. Des fils de Coré. Méditation.
2 εξηρευξατο η καρδια μου λογον αγαθον λεγω εγω τα εργα μου τω βασιλει η γλωσσα μου καλαμος γραμματεως οξυγραφου	2 Ô Dieu, nos oreilles l’ont entendu, nos pères nous l’ont raconté, ce que tu as fait de leur temps, de ta propre main: c’était dans les jours anciens.
3 ωραιος καλλει παρα τους υιους των ανθρωπων εξεχυθη χαρις εν χειλεσιν σου δια τουτο ευλογησεν σε ο θεος εις τον αιωνα	3 Pour les installer, tu as déplanté des nations; tu les as mis au large en malmenant des peuples.
4 περιζωσαι την ρομφαιαν σου επι τον μηρον σου δυνατε τη ωραιοτητι σου και τω καλλει σου	4 Ce n’est pas leur épée qui leur donna leur terre, ce n’est pas leur force qui les fit réussir. C’est ta main, c’est ton bras, c’est l’éclat de ta face, parce que tu les aimais.
5 και εντεινον και κατευοδου και βασιλευε ενεκεν αληθειας και πραυτητος και δικαιοσυνης και οδηγησει σε θαυμαστως η δεξια σου	5 C’est toi, mon roi et mon Dieu, qui décides les victoires de Jacob.
6 τα βελη σου ηκονημενα δυνατε λαοι υποκατω σου πεσουνται εν καρδια των εχθρων του βασιλεως	6 Grâce à toi nous enfonçons l’adversaire, grâce à ton Nom nous piétinons celui d’en face.
7 ο θρονος σου ο θεος εις τον αιωνα του αιωνος ραβδος ευθυτητος η ραβδος της βασιλειας σου	7 Je ne mettrai pas ma confiance dans mon arc, et ce n’est pas mon épée qui me sauvera.
8 ηγαπησας δικαιοσυνην και εμισησας ανομιαν δια τουτο εχρισεν σε ο θεος ο θεος σου ελαιον αγαλλιασεως παρα τους μετοχους σου	8 Mais c’est toi qui nous sauves de l’adversaire, c’est toi qui mets l’ennemi en déroute.
9 σμυρνα και στακτη και κασια απο των ιματιων σου απο βαρεων ελεφαντινων εξ ων ηυφραναν σε	9 Nous sommes prêts à te louer tous les jours, nous voulons célébrer à jamais ton Nom.
10 θυγατερες βασιλεων εν τη τιμη σου παρεστη η βασιλισσα εκ δεξιων σου εν ιματισμω διαχρυσω περιβεβλημενη πεποικιλμενη	10 Pourtant tu nous as rejetés, couverts de honte et tu ne sors plus avec nos armées.
11 ακουσον θυγατερ και ιδε και κλινον το ους σου και επιλαθου του λαου σου και του οικου του πατρος σου	11 Tu nous fais reculer face à l’adversaire et nos ennemis pillent comme ils le veulent.
12 οτι επεθυμησεν ο βασιλευς του καλλους σου οτι αυτος εστιν ο κυριος σου	12 Tu as fait de nous des moutons d’abattoir, et tu nous as dispersés entre les nations.
13 και προσκυνησουσιν αυτω θυγατερες τυρου εν δωροις το προσωπον σου λιτανευσουσιν οι πλουσιοι του λαου	13 Tu vends ton peuple à prix dérisoire sans rien gagner dans l’opération.
14 πασα η δοξα αυτης θυγατρος βασιλεως εσωθεν εν κροσσωτοις χρυσοις περιβεβλημενη πεποικιλμενη	14 Tu nous couvres de honte devant nos voisins, les peuples tout autour en parlent et se moquent.
15 απενεχθησονται τω βασιλει παρθενοι οπισω αυτης αι πλησιον αυτης απενεχθησονται σοι	15 Tu fais de nous la fable des nations, à l’étranger on fait des gestes de mépris.
16 απενεχθησονται εν ευφροσυνη και αγαλλιασει αχθησονται εις ναον βασιλεως	16 Tous les jours je porte mon humiliation. Je vais le visage couvert de honte
17 αντι των πατερων σου εγενηθησαν σοι υιοι καταστησεις αυτους αρχοντας επι πασαν την γην	17 sous les cris d’insulte et les blasphèmes, et j’ai sous les yeux celui qui hait et se venge.
18 μνησθησονται του ονοματος σου εν παση γενεα και γενεα δια τουτο λαοι εξομολογησονται σοι εις τον αιωνα και εις τον αιωνα του αιωνος	18 Que de coups! et nous ne t’avions pas oublié, ni délaissé ton alliance,
	19 nos cœurs ne s’étaient pas repris, nos pas n’avaient pas dévié de ta route.
	20 Mais tu nous as écrasés au désert des serpents, tu as fait tomber sur nous l’obscurité.
	21 Si nous avions oublié le nom de notre Dieu et tendu nos mains vers un dieu étranger,
	22 Dieu l’aurait vu, bien sûr, car il connaît les secrets du cœur.
	23 Mais c’est pour toi qu’on nous massacre tous les jours et qu’on nous traite comme moutons d’abattoir.
	24 Réveille-toi, pourquoi dors-tu, Seigneur? Lève-toi, ne nous rejette pas jusqu’au bout.
	25 Pourquoi cacher ta face? Oublies-tu notre misère et l’oppression?
	26 Nous nous traînons dans la poussière, non pas vivants mais rampant sur la terre.
	27 Debout, viens nous secourir, fais honneur à ta bonté et libère-nous.