ΨΑΛΜΟΙ - Salmi - Psalms 104
123456789101112131415161718192021222324252627282930313233343536373839404142434445464748495051525354555657585960616263646566676869707172737475767778798081828384858687888990919293949596979899100101102103104105106107108109110111112113114115116117118119120121122123124125126127128129130131132133134135136137138139140141142143144145146147148149150151
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
LXX | DOUAI-RHEIMS |
---|---|
1 αλληλουια εξομολογεισθε τω κυριω και επικαλεισθε το ονομα αυτου απαγγειλατε εν τοις εθνεσιν τα εργα αυτου | 1 For David himself. Bless the Lord, O my soul: O Lord my God, thou art exceedingly great. Thou hast put on praise and beauty: |
2 ασατε αυτω και ψαλατε αυτω διηγησασθε παντα τα θαυμασια αυτου | 2 and art clothed with light as with a garment. Who stretchest out the heaven like a pavilion: |
3 επαινεισθε εν τω ονοματι τω αγιω αυτου ευφρανθητω καρδια ζητουντων τον κυριον | 3 who coverest the higher rooms thereof with water. Who makest the clouds thy chariot: who walkest upon the wings of the winds. |
4 ζητησατε τον κυριον και κραταιωθητε ζητησατε το προσωπον αυτου δια παντος | 4 Who makest thy angels spirits: and thy ministers a burning fire. |
5 μνησθητε των θαυμασιων αυτου ων εποιησεν τα τερατα αυτου και τα κριματα του στοματος αυτου | 5 Who hast founded the earth upon its own bases: it shall not be moved for ever and ever. |
6 σπερμα αβρααμ δουλοι αυτου υιοι ιακωβ εκλεκτοι αυτου | 6 The deep like a garment is its clothing: above the mountains shall the waters stand. |
7 αυτος κυριος ο θεος ημων εν παση τη γη τα κριματα αυτου | 7 At thy rebuke they shall flee: at the voice of thy thunder they shall fear. |
8 εμνησθη εις τον αιωνα διαθηκης αυτου λογου ου ενετειλατο εις χιλιας γενεας | 8 The mountains ascend, and the plains descend into the place which thou hast founded for them. |
9 ον διεθετο τω αβρααμ και του ορκου αυτου τω ισαακ | 9 Thou hast set a bound which they shall not pass over; neither shall they return to cover the earth. |
10 και εστησεν αυτην τω ιακωβ εις προσταγμα και τω ισραηλ διαθηκην αιωνιον | 10 Thou sendest forth springs in the vales: between the midst of the hills the waters shall pass. |
11 λεγων σοι δωσω την γην χανααν σχοινισμα κληρονομιας υμων | 11 All the beasts of the field shall drink: the wild asses shall expect in their thirst. |
12 εν τω ειναι αυτους αριθμω βραχεις ολιγοστους και παροικους εν αυτη | 12 Over them the birds of the air shall dwell: from the midst of the rocks they shall give forth their voices. |
13 και διηλθον εξ εθνους εις εθνος εκ βασιλειας εις λαον ετερον | 13 Thou waterest the hills from thy upper rooms: the earth shall be filled with the fruit of thy works: |
14 ουκ αφηκεν ανθρωπον αδικησαι αυτους και ηλεγξεν υπερ αυτων βασιλεις | 14 Bringing forth grass for cattle, and herb for the service of men. That thou mayst bring bread out of the earth: |
15 μη απτεσθε των χριστων μου και εν τοις προφηταις μου μη πονηρευεσθε | 15 and that wine may cheer the heart of man. That he may make the face cheerful with oil: and that bread may strengthen man's heart. |
16 και εκαλεσεν λιμον επι την γην παν στηριγμα αρτου συνετριψεν | 16 The trees of the field shall be filled, and the cedars of Libanus which he hath planted: |
17 απεστειλεν εμπροσθεν αυτων ανθρωπον εις δουλον επραθη ιωσηφ | 17 there the sparrows shall make their nests. The highest of them is the house of the heron. |
18 εταπεινωσαν εν πεδαις τους ποδας αυτου σιδηρον διηλθεν η ψυχη αυτου | 18 The high hills are a refuge for the harts, the rock for the irchins. |
19 μεχρι του ελθειν τον λογον αυτου το λογιον κυριου επυρωσεν αυτον | 19 He hath made the moon for seasons: the sun knoweth his going down. |
20 απεστειλεν βασιλευς και ελυσεν αυτον αρχων λαων και αφηκεν αυτον | 20 Thou hast appointed darkness, and it is night: in it shall all the beasts of the woods go about: |
21 κατεστησεν αυτον κυριον του οικου αυτου και αρχοντα πασης της κτησεως αυτου | 21 The young lions roaring after their prey, and seeking their meat from God. |
22 του παιδευσαι τους αρχοντας αυτου ως εαυτον και τους πρεσβυτερους αυτου σοφισαι | 22 The sun ariseth, and they are gathered together: and they shall lie down in their dens. |
23 και εισηλθεν ισραηλ εις αιγυπτον και ιακωβ παρωκησεν εν γη χαμ | 23 Man shall go forth to his work, and to his labour until the evening. |
24 και ηυξησεν τον λαον αυτου σφοδρα και εκραταιωσεν αυτον υπερ τους εχθρους αυτου | 24 How great are thy works, O Lord? thou hast made all things in wisdom: the earth is filled with thy riches. |
25 μετεστρεψεν την καρδιαν αυτων του μισησαι τον λαον αυτου του δολιουσθαι εν τοις δουλοις αυτου | 25 So is this great sea, which stretcheth wide its arms: there are creeping things without number: Creatures little and great. |
26 εξαπεστειλεν μωυσην τον δουλον αυτου ααρων ον εξελεξατο αυτον | 26 There the ships shall go. This sea dragon which thou hast formed to play therein. |
27 εθετο εν αυτοις τους λογους των σημειων αυτου και των τερατων εν γη χαμ | 27 All expect of thee that thou give them food in season. |
28 εξαπεστειλεν σκοτος και εσκοτασεν και παρεπικραναν τους λογους αυτου | 28 What thou givest to them they shall gather up: when thou openest thy hand, they shall all be filled with good. |
29 μετεστρεψεν τα υδατα αυτων εις αιμα και απεκτεινεν τους ιχθυας αυτων | 29 But if thou turnest away thy face, they shall be troubled: thou shalt take away their breath, and they shall fail, and shall return to their dust. |
30 εξηρψεν η γη αυτων βατραχους εν τοις ταμιειοις των βασιλεων αυτων | 30 Thou shalt send forth thy spirit, and they shall be created: and thou shalt renew the face of the earth. |
31 ειπεν και ηλθεν κυνομυια και σκνιπες εν πασι τοις οριοις αυτων | 31 May the glory of the Lord endure for ever: the Lord shall rejoice in his works. |
32 εθετο τας βροχας αυτων χαλαζαν πυρ καταφλεγον εν τη γη αυτων | 32 He looketh upon the earth, and maketh it tremble: he toucheth the mountains, and they smoke. |
33 και επαταξεν τας αμπελους αυτων και τας συκας αυτων και συνετριψεν παν ξυλον οριου αυτων | 33 I will sing to the Lord as long as I live: I will sing praise to my God while I have my being. |
34 ειπεν και ηλθεν ακρις και βρουχος ου ουκ ην αριθμος | 34 Let my speech be acceptable to him: but I will take delight in the Lord. |
35 και κατεφαγεν παντα τον χορτον εν τη γη αυτων και κατεφαγεν τον καρπον της γης αυτων | 35 Let sinners be consumed out of the earth, and the unjust, so that they be no more: O my soul, bless thou the Lord. |
36 και επαταξεν παν πρωτοτοκον εν τη γη αυτων απαρχην παντος πονου αυτων | |
37 και εξηγαγεν αυτους εν αργυριω και χρυσιω και ουκ ην εν ταις φυλαις αυτων ασθενων | |
38 ευφρανθη αιγυπτος εν τη εξοδω αυτων οτι επεπεσεν ο φοβος αυτων επ' αυτους | |
39 διεπετασεν νεφελην εις σκεπην αυτοις και πυρ του φωτισαι αυτοις την νυκτα | |
40 ητησαν και ηλθεν ορτυγομητρα και αρτον ουρανου ενεπλησεν αυτους | |
41 διερρηξεν πετραν και ερρυησαν υδατα επορευθησαν εν ανυδροις ποταμοι | |
42 οτι εμνησθη του λογου του αγιου αυτου του προς αβρααμ τον δουλον αυτου | |
43 και εξηγαγεν τον λαον αυτου εν αγαλλιασει και τους εκλεκτους αυτου εν ευφροσυνη | |
44 και εδωκεν αυτοις χωρας εθνων και πονους λαων εκληρονομησαν | |
45 οπως αν φυλαξωσιν τα δικαιωματα αυτου και τον νομον αυτου εκζητησωσιν |