ΙΩΒ - Giobbe - Job 4
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
LXX | BIBBIA CEI 1974 |
---|---|
1 υπολαβων δε ελιφας ο θαιμανιτης λεγει | 1 Elifaz il Temanita prese la parola e disse: |
2 μη πολλακις σοι λελαληται εν κοπω ισχυν δε ρηματων σου τις υποισει | 2 Se si tenta di parlarti, ti sarà forse gravoso? Ma chi può trattenere il discorso? |
3 ει γαρ συ ενουθετησας πολλους και χειρας ασθενους παρεκαλεσας | 3 Ecco, tu hai istruito molti e a mani fiacche hai ridato vigore; |
4 ασθενουντας τε εξανεστησας ρημασιν γονασιν τε αδυνατουσιν θαρσος περιεθηκας | 4 le tue parole hanno sorretto chi vacillava e le ginocchia che si piegavano hai rafforzato. |
5 νυν δε ηκει επι σε πονος και ηψατο σου συ δε εσπουδασας | 5 Ma ora questo accade a te e ti abbatti; capita a te e ne sei sconvolto. |
6 ποτερον ουχ ο φοβος σου εστιν εν αφροσυνη και η ελπις σου και η ακακια της οδου σου | 6 La tua pietà non era forse la tua fiducia e la tua condotta integra, la tua speranza? |
7 μνησθητι ουν τις καθαρος ων απωλετο η ποτε αληθινοι ολορριζοι απωλοντο | 7 Ricordalo: quale innocente è mai perito e quando mai furon distrutti gli uomini retti? |
8 καθ' ον τροπον ειδον τους αροτριωντας τα ατοπα οι δε σπειροντες αυτα οδυνας θεριουσιν εαυτοις | 8 Per quanto io ho visto, chi coltiva iniquità, chi semina affanni, li raccoglie. |
9 απο προσταγματος κυριου απολουνται απο δε πνευματος οργης αυτου αφανισθησονται | 9 A un soffio di Dio periscono e dallo sfogo della sua ira sono annientati. |
10 σθενος λεοντος φωνη δε λεαινης γαυριαμα δε δρακοντων εσβεσθη | 10 Il ruggito del leone e l'urlo del leopardo e i denti dei leoncelli sono frantumati. |
11 μυρμηκολεων ωλετο παρα το μη εχειν βοραν σκυμνοι δε λεοντων ελιπον αλληλους | 11 Il leone è perito per mancanza di preda e i figli della leonessa sono stati dispersi. |
12 ει δε τι ρημα αληθινον εγεγονει εν λογοις σου ουθεν αν σοι τουτων κακον απηντησεν ποτερον ου δεξεται μου το ους εξαισια παρ' αυτου | 12 A me fu recata, furtiva, una parola e il mio orecchio ne percepì il lieve sussurro. |
13 φοβοι δε και ηχω νυκτερινη επιπιπτων φοβος επ' ανθρωπους | 13 Nei fantasmi, tra visioni notturne, quando grava sugli uomini il sonno, |
14 φρικη δε μοι συνηντησεν και τρομος και μεγαλως μου τα οστα συνεσεισεν | 14 terrore mi prese e spavento e tutte le ossa mi fece tremare; |
15 και πνευμα επι προσωπον μου επηλθεν εφριξαν δε μου τριχες και σαρκες | 15 un vento mi passò sulla faccia, e il pelo si drizzò sulla mia carne... |
16 ανεστην και ουκ επεγνων ειδον και ουκ ην μορφη προ οφθαλμων μου αλλ' η αυραν και φωνην ηκουον | 16 Stava là ritto uno, di cui non riconobbi l'aspetto, un fantasma stava davanti ai miei occhi... Un sussurro..., e una voce mi si fece sentire: |
17 τι γαρ μη καθαρος εσται βροτος εναντιον κυριου η απο των εργων αυτου αμεμπτος ανηρ | 17 "Può il mortale essere giusto davanti a Dio o innocente l'uomo davanti al suo creatore? |
18 ει κατα παιδων αυτου ου πιστευει κατα δε αγγελων αυτου σκολιον τι επενοησεν | 18 Ecco, dei suoi servi egli non si fida e ai suoi angeli imputa difetti; |
19 τους δε κατοικουντας οικιας πηλινας εξ ων και αυτοι εκ του αυτου πηλου εσμεν επαισεν αυτους σητος τροπον | 19 quanto più a chi abita case di fango, che nella polvere hanno il loro fondamento! Come tarlo sono schiacciati, |
20 και απο πρωιθεν εως εσπερας ουκετι εισιν παρα το μη δυνασθαι αυτους εαυτοις βοηθησαι απωλοντο | 20 annientati fra il mattino e la sera: senza che nessuno ci badi, periscono per sempre. |
21 ενεφυσησεν γαρ αυτοις και εξηρανθησαν απωλοντο παρα το μη εχειν αυτους σοφιαν | 21 La funicella della loro tenda non viene forse strappata? Muoiono senza saggezza!". |