Scrutatio

Sabato, 11 maggio 2024 - San Fabio e compagni ( Letture di oggi)

ΙΩΒ - Giobbe - Job 4


font
LXXBIBBIA CEI 1974
1 υπολαβων δε ελιφας ο θαιμανιτης λεγει1 Elifaz il Temanita prese la parola e disse:

2 μη πολλακις σοι λελαληται εν κοπω ισχυν δε ρηματων σου τις υποισει2 Se si tenta di parlarti, ti sarà forse gravoso?
Ma chi può trattenere il discorso?
3 ει γαρ συ ενουθετησας πολλους και χειρας ασθενους παρεκαλεσας3 Ecco, tu hai istruito molti
e a mani fiacche hai ridato vigore;
4 ασθενουντας τε εξανεστησας ρημασιν γονασιν τε αδυνατουσιν θαρσος περιεθηκας4 le tue parole hanno sorretto chi vacillava
e le ginocchia che si piegavano hai rafforzato.
5 νυν δε ηκει επι σε πονος και ηψατο σου συ δε εσπουδασας5 Ma ora questo accade a te e ti abbatti;
capita a te e ne sei sconvolto.
6 ποτερον ουχ ο φοβος σου εστιν εν αφροσυνη και η ελπις σου και η ακακια της οδου σου6 La tua pietà non era forse la tua fiducia
e la tua condotta integra, la tua speranza?
7 μνησθητι ουν τις καθαρος ων απωλετο η ποτε αληθινοι ολορριζοι απωλοντο7 Ricordalo: quale innocente è mai perito
e quando mai furon distrutti gli uomini retti?
8 καθ' ον τροπον ειδον τους αροτριωντας τα ατοπα οι δε σπειροντες αυτα οδυνας θεριουσιν εαυτοις8 Per quanto io ho visto, chi coltiva iniquità,
chi semina affanni, li raccoglie.
9 απο προσταγματος κυριου απολουνται απο δε πνευματος οργης αυτου αφανισθησονται9 A un soffio di Dio periscono
e dallo sfogo della sua ira sono annientati.
10 σθενος λεοντος φωνη δε λεαινης γαυριαμα δε δρακοντων εσβεσθη10 Il ruggito del leone e l'urlo del leopardo
e i denti dei leoncelli sono frantumati.
11 μυρμηκολεων ωλετο παρα το μη εχειν βοραν σκυμνοι δε λεοντων ελιπον αλληλους11 Il leone è perito per mancanza di preda
e i figli della leonessa sono stati dispersi.
12 ει δε τι ρημα αληθινον εγεγονει εν λογοις σου ουθεν αν σοι τουτων κακον απηντησεν ποτερον ου δεξεται μου το ους εξαισια παρ' αυτου12 A me fu recata, furtiva, una parola
e il mio orecchio ne percepì il lieve sussurro.
13 φοβοι δε και ηχω νυκτερινη επιπιπτων φοβος επ' ανθρωπους13 Nei fantasmi, tra visioni notturne,
quando grava sugli uomini il sonno,
14 φρικη δε μοι συνηντησεν και τρομος και μεγαλως μου τα οστα συνεσεισεν14 terrore mi prese e spavento
e tutte le ossa mi fece tremare;
15 και πνευμα επι προσωπον μου επηλθεν εφριξαν δε μου τριχες και σαρκες15 un vento mi passò sulla faccia,
e il pelo si drizzò sulla mia carne...
16 ανεστην και ουκ επεγνων ειδον και ουκ ην μορφη προ οφθαλμων μου αλλ' η αυραν και φωνην ηκουον16 Stava là ritto uno, di cui non riconobbi
l'aspetto,
un fantasma stava davanti ai miei occhi...
Un sussurro..., e una voce mi si fece sentire:
17 τι γαρ μη καθαρος εσται βροτος εναντιον κυριου η απο των εργων αυτου αμεμπτος ανηρ17 "Può il mortale essere giusto davanti a Dio
o innocente l'uomo davanti al suo creatore?
18 ει κατα παιδων αυτου ου πιστευει κατα δε αγγελων αυτου σκολιον τι επενοησεν18 Ecco, dei suoi servi egli non si fida
e ai suoi angeli imputa difetti;
19 τους δε κατοικουντας οικιας πηλινας εξ ων και αυτοι εκ του αυτου πηλου εσμεν επαισεν αυτους σητος τροπον19 quanto più a chi abita case di fango,
che nella polvere hanno il loro fondamento!
Come tarlo sono schiacciati,
20 και απο πρωιθεν εως εσπερας ουκετι εισιν παρα το μη δυνασθαι αυτους εαυτοις βοηθησαι απωλοντο20 annientati fra il mattino e la sera:
senza che nessuno ci badi, periscono per sempre.
21 ενεφυσησεν γαρ αυτοις και εξηρανθησαν απωλοντο παρα το μη εχειν αυτους σοφιαν21 La funicella della loro tenda non viene forse
strappata?
Muoiono senza saggezza!".