1 και ταυτης εταραχθη η καρδια μου και απερρυη εκ του τοπου αυτης | 1 Mon coeur lui-même en tremble et bondit hors de sa place. |
2 ακουε ακοην εν οργη θυμου κυριου και μελετη εκ στοματος αυτου εξελευσεται | 2 Ecoutez, écoutez le fracas de sa voix, le grondement qui sort de sa bouche! |
3 υποκατω παντος του ουρανου αρχη αυτου και το φως αυτου επι πτερυγων της γης | 3 Son éclair est lâché sous l'étendue des cieux, il atteint les extrémités de la terre. |
4 οπισω αυτου βοησεται φωνη βροντησει εν φωνη υβρεως αυτου και ουκ ανταλλαξει αυτους οτι ακουσει φωνην αυτου | 4 Derrière lui mugit une voix, car Dieu tonne de sa voix superbe. Et il ne retient pas ses foudres tant quesa voix retentit. |
5 βροντησει ο ισχυρος εν φωνη αυτου θαυμασια εποιησεν γαρ μεγαλα α ουκ ηδειμεν | 5 Oui, Dieu nous fait voir des merveilles, il accomplit des oeuvres grandioses qui nous dépassent. |
6 συντασσων χιονι γινου επι της γης και χειμων υετος και χειμων υετων δυναστειας αυτου | 6 Quand il dit à la neige: "Tombe sur la terre!" aux averses: "Pleuvez dru!" |
7 εν χειρι παντος ανθρωπου κατασφραγιζει ινα γνω πας ανθρωπος την εαυτου ασθενειαν | 7 alors il suspend l'activité des hommes, pour que chacun reconnaisse là son oeuvre. |
8 εισηλθεν δε θηρια υπο σκεπην ησυχασαν δε επι κοιτης | 8 Les animaux regagnent leurs repaires et s'abritent dans leurs tanières. |
9 εκ ταμιειων επερχονται διναι απο δε ακρωτηριων ψυχος | 9 De la Chambre australe sort l'ouragan et les vents du nord amènent le froid. |
10 και απο πνοης ισχυρου δωσει παγος οιακιζει δε το υδωρ ως εαν βουληται | 10 Au souffle de Dieu se forme la glace et la surface des eaux se durcit. |
11 και εκλεκτον καταπλασσει νεφελη διασκορπιει νεφος φως αυτου | 11 Il charge d'humidité les nuages et les nuées d'orage diffusent son éclair. |
12 και αυτος κυκλωματα διαστρεψει εν θεεβουλαθω εις εργα αυτων παντα οσα αν εντειληται αυτοις ταυτα συντετακται παρ' αυτου επι της γης | 12 Et lui les fait circuler et préside à leur alternance. Ils exécutent en tout ses ordres, sur la face de sonmonde terrestre. |
13 εαν εις παιδειαν εαν εις την γην αυτου εαν εις ελεος ευρησει αυτον | 13 Soit pour châtier les peuples de la terre, soit pour une oeuvre de bonté, il les envoie. |
14 ενωτιζου ταυτα ιωβ στηθι νουθετου δυναμιν κυριου | 14 Ecoute ceci, Job, sans broncher, et réfléchis aux merveilles de Dieu. |
15 οιδαμεν οτι ο θεος εθετο εργα αυτου φως ποιησας εκ σκοτους | 15 Sais-tu comment Dieu leur commande, et comment sa nuée fait luire l'éclair? |
16 επισταται δε διακρισιν νεφων εξαισια δε πτωματα πονηρων | 16 Sais-tu comment il suspend les nuages en équilibre, prodige d'une science consommée? |
17 σου δε η στολη θερμη ησυχαζεται δε επι της γης | 17 Toi, quand tes vêtements sont brûlants et que la terre se tient immobile sous le vent du sud, |
18 στερεωσεις μετ' αυτου εις παλαιωματα ισχυραι ως ορασις επιχυσεως | 18 peux-tu étendre comme lui la nue, durcie comme un miroir de métal fondu? |
19 δια τι διδαξον με τι ερουμεν αυτω και παυσωμεθα πολλα λεγοντες | 19 Apprends-moi ce qu'il faut lui dire: mieux vaut ne plus discuter à cause de nos ténèbres. |
20 μη βιβλος η γραμματευς μοι παρεστηκεν ινα ανθρωπον εστηκως κατασιωπησω | 20 Mes paroles comptent-elles pour lui, est-il informé des ordres d'un homme? |
21 πασιν δ' ουχ ορατον το φως τηλαυγες εστιν εν τοις παλαιωμασιν ωσπερ το παρ' αυτου επι νεφων | 21 Un temps la lumière devient invisible, lorsque les nuages l'obscurcissent; puis le vent passe et lesbalaie, |
22 απο βορρα νεφη χρυσαυγουντα επι τουτοις μεγαλη η δοξα και τιμη παντοκρατορος | 22 et du nord arrive la clarté. Dieu s'entoure d'une splendeur redoutable; |
23 και ουχ ευρισκομεν αλλον ομοιον τη ισχυι αυτου ο τα δικαια κρινων ουκ οιει επακουειν αυτον | 23 lui, Shaddaï, nous ne pouvons l'atteindre. Suprême par la force et l'équité, maître en justice sansopprimer, |
24 διο φοβηθησονται αυτον οι ανθρωποι φοβηθησονται δε αυτον και οι σοφοι καρδια | 24 il s'impose à la crainte des hommes; à lui la vénération de tous les esprits sensés! |