ΙΩΒ - Giobbe - Job 24

LXX	NOVA VULGATA
1 δια τι δε κυριον ελαθον ωραι	1 Cur ab Omnipotente non sunt abscondita tempora, qui autem noverunt eum, ignorant dies illius?
2 ασεβεις δε οριον υπερεβησαν ποιμνιον συν ποιμενι αρπασαντες	2 Alii terminos transtulerunt, diripuerunt greges et paverunt eos.
3 υποζυγιον ορφανων απηγαγον και βουν χηρας ηνεχυρασαν	3 Asinum pupillorum abegerunt et abstulerunt pro pignore bovem viduae.
4 εξεκλιναν αδυνατους εξ οδου δικαιας ομοθυμαδον εκρυβησαν πραεις γης	4 Subverterunt pauperum viam, et simul se occultare coacti sunt mansueti terrae.
5 απεβησαν δε ωσπερ ονοι εν αγρω υπερ εμου εξελθοντες την εαυτων πραξιν ηδυνθη αυτω αρτος εις νεωτερους	5 Alii, quasi onagri in deserto, egrediuntur ad opus suum: vigilantes ad praedam in terra arida ad panem liberis.
6 αγρον προ ωρας ουκ αυτων οντα εθερισαν αδυνατοι δε αμπελωνας ασεβων αμισθι και ασιτι ηργασαντο	6 Agrum non suum demetunt et vineam peccatoris vindemiant.
7 γυμνους πολλους εκοιμισαν ανευ ιματιων αμφιασιν δε ψυχης αυτων αφειλαντο	7 Nudi pernoctant sine indumento, nec est eis operimentum in frigore.
8 απο ψεκαδων ορεων υγραινονται παρα το μη εχειν αυτους σκεπην πετραν περιεβαλοντο	8 Imbre montium rigantur et non habentes refugium adhaerent rupibus.
9 ηρπασαν ορφανον απο μαστου εκπεπτωκοτα δε εταπεινωσαν	9 Abripuerunt pupillum ab ubere et pauperem pignori sumpserunt;
10 γυμνους δε εκοιμισαν αδικως πεινωντων δε τον ψωμον αφειλαντο	10 nudi et incedentes absque vestitu et esurientes portant spicas.
11 εν στενοις αδικως ενηδρευσαν οδον δε δικαιαν ουκ ηδεισαν	11 Inter muros oleum expresserunt et calcatis torcularibus sitiunt.
12 οι εκ πολεως και οικων ιδιων εξεβαλλοντο ψυχη δε νηπιων εστεναξεν μεγα αυτος δε δια τι τουτων επισκοπην ου πεποιηται	12 De civitatibus morientes ingemuerunt, et anima vulneratorum clamavit, et Deus non ponit aurem ad precem.
13 επι γης οντων αυτων και ουκ επεγνωσαν οδον δε δικαιοσυνης ουκ ηδεισαν ουδε ατραπους αυτης επορευθησαν	13 Ipsi fuerunt rebelles lumini, nescierunt vias eius nec morati sunt in semitis eius.
14 γνους δε αυτων τα εργα παρεδωκεν αυτους εις σκοτος και νυκτος εσται ως κλεπτης	14 Mane primo consurgit homicida, interficit egenum et pauperem; per noctem vero erit quasi fur.
15 και οφθαλμος μοιχου εφυλαξεν σκοτος λεγων ου προσνοησει με οφθαλμος και αποκρυβην προσωπου εθετο	15 Oculus adulteri observat caliginem dicens: “Non me videbit oculus”; et operiet vultum suum.
16 διωρυξεν εν σκοτει οικιας ημερας εσφραγισαν εαυτους ουκ επεγνωσαν φως	16 Perfodit in tenebris domos, interdiu sese abdiderunt et ignoraverunt lucem.
17 οτι ομοθυμαδον το πρωι αυτοις σκια θανατου οτι επιγνωσεται ταραχας σκιας θανατου	17 Si subito apparuerit aurora, arbitrantur umbram mortis, nam sunt assueti terroribus umbrae mortis.
18 ελαφρος εστιν επι προσωπον υδατος καταραθειη η μερις αυτων επι γης	18 “Levis est super faciem aquae; maledicta est pars eius in terra, nec est qui se dirigat ad vineas eius.
19 αναφανειη δε τα φυτα αυτων επι γης ξηρα αγκαλιδα γαρ ορφανων ηρπασαν	19 Siccitas et calor abstulerunt aquas nivium, et inferi eos, qui peccaverunt.
20 ειτ' ανεμνησθη αυτου η αμαρτια ωσπερ δε ομιχλη δροσου αφανης εγενετο αποδοθειη δε αυτω α επραξεν συντριβειη δε πας αδικος ισα ξυλω ανιατω	20 Sinus matris obliviscatur eius, dulcedo illius vermes fiant; non sit in recordatione, sed conteratur quasi lignum iniquitas.
21 στειραν γαρ ουκ ευ εποιησεν και γυναιον ουκ ηλεησεν	21 Male egit cum sterili, quae non parit, et viduae bene non fecit.
22 θυμω δε κατεστρεψεν αδυνατους αναστας τοιγαρουν ου μη πιστευση κατα της εαυτου ζωης	22 Detraxit fortes in fortitudine sua et, cum steterit, ille non credet vitae suae.
23 μαλακισθεις μη ελπιζετω υγιασθηναι αλλα πεσειται νοσω	23 Dedit ei locum securitatis, quo sustentetur; oculi autem eius sunt in viis illius.
24 πολλους γαρ εκακωσεν το υψωμα αυτου εμαρανθη δε ωσπερ μολοχη εν καυματι η ωσπερ σταχυς απο καλαμης αυτοματος αποπεσων	24 Elevati sunt ad modicum et non subsistent, et humiliabuntur sicut omnia et auferentur et sicut summitates spicarum conterentur”.
25 ει δε μη τις εστιν ο φαμενος ψευδη με λεγειν και θησει εις ουδεν τα ρηματα μου	25 Quod si non est ita, quis me potest arguere esse mentitum et ponere in nihilum verba mea? ”.