Scrutatio

Domenica, 12 maggio 2024 - Santi Nereo e Achilleo ( Letture di oggi)

ΙΩΒ - Giobbe - Job 20


font
LXXBIBLIA
1 υπολαβων δε σωφαρ ο μιναιος λεγει1 Sofar de Naamat tomó la palabra y dijo:
2 ουχ ουτως υπελαμβανον αντερειν σε ταυτα και ουχι συνιετε μαλλον η και εγω2 Por esto mis pensamientos a replicar me incitan: por la impaciencia que me urge.
3 παιδειαν εντροπης μου ακουσομαι και πνευμα εκ της συνεσεως αποκρινεται μοι3 Una lección que me ultraja he escuchado, mas el soplo de mi inteligencia me incita a responder.
4 μη ταυτα εγνως απο του ετι αφ' ου ετεθη ανθρωπος επι της γης4 ¿No sabes tú que desde siempre, desde que el hombre en la tierra fue puesto,
5 ευφροσυνη γαρ ασεβων πτωμα εξαισιον χαρμονη δε παρανομων απωλεια5 es breve la alegría del malvado, y de un instante el gozo del impío?
6 εαν αναβη εις ουρανον αυτου τα δωρα η δε θυσια αυτου νεφων αψηται6 Aunque su talla se alzara hasta los cielos y las nubes tocara su cabeza,
7 οταν γαρ δοκη ηδη κατεστηριχθαι τοτε εις τελος απολειται οι δε ιδοντες αυτον ερουσιν που εστιν7 como un fantasma desaparece para siempre, los que le veían dicen: «¿Dónde está?»
8 ωσπερ ενυπνιον εκπετασθεν ου μη ευρεθη επτη δε ωσπερ φασμα νυκτερινον8 Se vuela como un sueño inaprensible, se le ahuyenta igual que a una visión nocturna.
9 οφθαλμος παρεβλεψεν και ου προσθησει και ουκετι προσνοησει αυτον ο τοπος αυτου9 El ojo que le observaba ya no le ve más, ni le divisa el lugar donde estaba.
10 τους υιους αυτου ολεσαισαν ηττονες αι δε χειρες αυτου πυρσευσαισαν οδυνας10 A los pobres tendrán que indemnizar sus hijos, sus niños habrán de devolver sus bienes.
11 οστα αυτου ενεπλησθησαν νεοτητος αυτου και μετ' αυτου επι χωματος κοιμηθησεται11 Sus huesos rebosaban de vigor juvenil: mas ya con él postrado está en el polvo.
12 εαν γλυκανθη εν στοματι αυτου κακια κρυψει αυτην υπο την γλωσσαν αυτου12 Si el mal era dulce a su boca, si bajo su lengua lo albergaba,
13 ου φεισεται αυτης και ουκ εγκαταλειψει αυτην και συνεξει αυτην εν μεσω του λαρυγγος αυτου13 si allí lo guardaba tenazmente y en medio del paladar lo retenía,
14 και ου μη δυνηθη βοηθησαι εαυτω χολη ασπιδος εν γαστρι αυτου14 su alimento en sus entrañas se corrompe, en su interior se le hace hiel de áspid.
15 πλουτος αδικως συναγομενος εξεμεσθησεται εξ οικιας αυτου εξελκυσει αυτον αγγελος15 Vomita las riquezas que engulló, Dios se las arranca de su vientre.
16 θυμον δε δρακοντων θηλασειεν ανελοι δε αυτον γλωσσα οφεως16 Veneno de áspides chupaba: lengua de víbora le mata.
17 μη ιδοι αμελξιν νομαδων μηδε νομας μελιτος και βουτυρου17 Ya no verá los arroyos de aceite, los torrentes de miel y de cuajada.
18 εις κενα και ματαια εκοπιασεν πλουτον εξ ου ου γευσεται ωσπερ στριφνος αμασητος ακαταποτος18 Devuelve su ganancia sin tragarla, no saborea el fruto de su negocio.
19 πολλων γαρ αδυνατων οικους εθλασεν διαιταν δε ηρπασεν και ουκ εστησεν19 Porque estrujó las chozas de los pobres, robó casas en vez de construirlas;
20 ουκ εστιν αυτου σωτηρια τοις υπαρχουσιν εν επιθυμια αυτου ου σωθησεται20 porque su vientre se mostró insaciable, sus tesoros no le salvarán;
21 ουκ εστιν υπολειμμα τοις βρωμασιν αυτου δια τουτο ουκ ανθησει αυτου τα αγαθα21 porque a su voracidad nada escapaba, por eso no dura su prosperidad.
22 οταν δε δοκη ηδη πεπληρωσθαι θλιβησεται πασα δε αναγκη επ' αυτον επελευσεται22 En plena abundancia la estrechez le sorprende, la desgracia, en tromba, cae sobre él.
23 ει πως πληρωσαι γαστερα αυτου επαποστειλαι επ' αυτον θυμον οργης νιψαι επ' αυτον οδυνας23 En el momento de llenar su vientre, suelta Dios contra él el ardor de su cólera y lanza sobre su carne una lluvia de saetas.
24 και ου μη σωθη εκ χειρος σιδηρου τρωσαι αυτον τοξον χαλκειον24 Si del arma de hierro logra huir, el arco de bronce le traspasa.
25 διεξελθοι δε δια σωματος αυτου βελος αστραπαι δε εν διαιταις αυτου περιπατησαισαν επ' αυτω φοβοι25 Sale una flecha por su espalda, una hoja fulgurante de su hígado. Los terrores se abalanzan sobre él,
26 παν δε σκοτος αυτω υπομειναι κατεδεται αυτον πυρ ακαυστον κακωσαι δε αυτου επηλυτος τον οικον26 total tiniebla aguarda a sus tesoros. Un fuego que nadie atiza le devora, y consume lo que en su tienda aún queda,
27 ανακαλυψαι δε αυτου ο ουρανος τας ανομιας γη δε επανασταιη αυτω27 Los cielos ponen su culpa al descubierto, y la tierra se alza contra él.
28 ελκυσαι τον οικον αυτου απωλεια εις τελος ημερα οργης επελθοι αυτω28 La hacienda de su casa se derrama, como torrentes, en el día de la cólera.
29 αυτη η μερις ανθρωπου ασεβους παρα κυριου και κτημα υπαρχοντων αυτω παρα του επισκοπου29 Tal es la suerte que al malvado Dios reserva, la herencia de Dios para el maldito.