ΙΩΒ - Giobbe - Job 16

LXX	NOVA VULGATA
1 υπολαβων δε ιωβ λεγει	1 Respondens autem Iob dixit:
2 ακηκοα τοιαυτα πολλα παρακλητορες κακων παντες	2 “ Audivi frequenter talia! onsolatores molesti omnes vos estis.
3 τι γαρ μη ταξις εστιν ρημασιν πνευματος η τι παρενοχλησει σοι οτι αποκρινη	3 Numquid habebunt finem verba ventosa, aut quid te exacerbat, ut respondeas?
4 καγω καθ' υμας λαλησω ει υπεκειτο γε η ψυχη υμων αντι της εμης ειτ' εναλουμαι υμιν ρημασιν κινησω δε καθ' υμων κεφαλην	4 Poteram et ego similia vestri loqui, si esset anima vestra pro anima mea! Concinnarem super vos sermones et moverem caput meum super vos.
5 ειη δε ισχυς εν τω στοματι μου κινησιν δε χειλεων ου φεισομαι	5 Roborarem vos ore meo et motum labiorum meorum non cohiberem.
6 εαν γαρ λαλησω ουκ αλγησω το τραυμα εαν δε και σιωπησω τι ελαττον τρωθησομαι	6 Si locutus fuero, non quiescet dolor meus et, si tacuero, non recedet a me;
7 νυν δε κατακοπον με πεποιηκεν μωρον σεσηποτα	7 nunc autem defatigavit me dolor meus, et tu vastasti omnem coetum meum.
8 και επελαβου μου εις μαρτυριον εγενηθη και ανεστη εν εμοι το ψευδος μου κατα προσωπον μου ανταπεκριθη	8 Rugae meae testimonium dicunt contra me; et suscitatur falsiloquus adversus faciem meam contradicens mihi,
9 οργη χρησαμενος κατεβαλεν με εβρυξεν επ' εμε τους οδοντας βελη πειρατων αυτου επ' εμοι επεσεν	9 Ira eius discerpsit me et adversata est mihi, et infremuit contra me dentibus suis. Hostis meus acuit oculos suos in me.
10 ακισιν οφθαλμων ενηλατο οξει επαισεν με εις σιαγονα ομοθυμαδον δε κατεδραμον επ' εμοι	10 Aperuerunt super me ora sua et exprobrantes percusserunt maxillam meam, simul conferti contra me.
11 παρεδωκεν γαρ με ο κυριος εις χειρας αδικου επι δε ασεβεσιν ερριψεν με	11 Concludit me Deus apud iniquum et manibus impiorum me tradit.
12 ειρηνευοντα διεσκεδασεν με λαβων με της κομης διετιλεν κατεστησεν με ωσπερ σκοπον	12 Ego, ille quondam tranquillus, repente contritus sum. Tenuit cervicem meam, confregit me et posuit me sibi quasi in signum.
13 εκυκλωσαν με λογχαις βαλλοντες εις νεφρους μου ου φειδομενοι εξεχεαν εις την γην την χολην μου	13 Circumdedit me lanceis suis, scidit lumbos meos, non pepercit et effudit in terra iecur meum.
14 κατεβαλον με πτωμα επι πτωματι εδραμον προς με δυναμενοι	14 Dirupit me rumpens et diruens, irruit in me quasi gigas.
15 σακκον ερραψα επι βυρσης μου το δε σθενος μου εν γη εσβεσθη	15 Saccum consui super cutem meam et dimisi in terram cornu meum.
16 η γαστηρ μου συγκεκαυται απο κλαυθμου επι δε βλεφαροις μου σκια	16 Facies mea rubuit a fletu, et palpebrae meae caligaverunt;
17 αδικον δε ουδεν ην εν χερσιν μου ευχη δε μου καθαρα	17 attamen absque iniquitate manus meae, cum haberem mundas preces.
18 γη μη επικαλυψης εφ' αιματι της σαρκος μου μηδε ειη τοπος τη κραυγη μου	18 Terra, ne operias sanguinem meum, neque inveniat in te locum latendi clamor meus.
19 και νυν ιδου εν ουρανοις ο μαρτυς μου ο δε συνιστωρ μου εν υψιστοις	19 Ecce enim in caelo testis meus, et conscius meus in excelsis.
20 αφικοιτο μου η δεησις προς κυριον εναντι δε αυτου σταζοι μου ο οφθαλμος	20 Interpretes mei sunt cogitationes meae: ad Deum stillat oculus meus.
21 ειη δε ελεγχος ανδρι εναντι κυριου και υιος ανθρωπου τω πλησιον αυτου	21 Atque utinam sic iudicaretur vir cum Deo, sicut iudicatur filius hominis cum collega suo.
22 ετη δε αριθμητα ηκασιν οδω δε η ουκ επαναστραφησομαι πορευσομαι	22 Ecce enim breves anni transeunt, et semitam, per quam non revertar, ambulo.