ΙΩΒ - Giobbe - Job 16

LXX	BIBLES DES PEUPLES
1 υπολαβων δε ιωβ λεγει	1 Job prit la parole et dit:
2 ακηκοα τοιαυτα πολλα παρακλητορες κακων παντες	2 J’ai entendu bien des choses de ce genre: vous êtes de tristes consolateurs!
3 τι γαρ μη ταξις εστιν ρημασιν πνευματος η τι παρενοχλησει σοι οτι αποκρινη	3 Ces paroles en l’air vont-elles bientôt finir? Quel besoin as-tu de discuter ainsi?
4 καγω καθ' υμας λαλησω ει υπεκειτο γε η ψυχη υμων αντι της εμης ειτ' εναλουμαι υμιν ρημασιν κινησω δε καθ' υμων κεφαλην	4 Moi aussi, je pourrais parler comme vous si vous étiez à ma place, et moi à la vôtre. Je pourrais vous accabler de discours, et hocher la tête d’un air entendu.
5 ειη δε ισχυς εν τω στοματι μου κινησιν δε χειλεων ου φεισομαι	5 J’en aurais des mots, pour vous réconforter! je ne m’arrêterais pas.
6 εαν γαρ λαλησω ουκ αλγησω το τραυμα εαν δε και σιωπησω τι ελαττον τρωθησομαι	6 Mais si je parle, ma douleur ne se calme pas, et si je me tais, elle ne s’en va pas.
7 νυν δε κατακοπον με πεποιηκεν μωρον σεσηποτα	7 Car déjà la malveillance me pousse à bout, toute cette bande
8 και επελαβου μου εις μαρτυριον εγενηθη και ανεστη εν εμοι το ψευδος μου κατα προσωπον μου ανταπεκριθη	8 s’empare de moi. Elle s’est levée pour témoigner contre moi, elle me répond par des calomnies.
9 οργη χρησαμενος κατεβαλεν με εβρυξεν επ' εμε τους οδοντας βελη πειρατων αυτου επ' εμοι επεσεν	9 Dans leur colère ils me déchirent et me poursuivent, ils grincent des dents contre moi: mes adversaires me lancent des regards de haine.
10 ακισιν οφθαλμων ενηλατο οξει επαισεν με εις σιαγονα ομοθυμαδον δε κατεδραμον επ' εμοι	10 Ils me narguent de haut et leurs insultes m’atteignent comme des gifles; ils m’enserrent à m’étouffer.
11 παρεδωκεν γαρ με ο κυριος εις χειρας αδικου επι δε ασεβεσιν ερριψεν με	11 Oui, Dieu m’a livré à des hommes injustes, il me jette aux mains des méchants.
12 ειρηνευοντα διεσκεδασεν με λαβων με της κομης διετιλεν κατεστησεν με ωσπερ σκοπον	12 Quand tout allait bien il m’a brisé, il m’a pris par la nuque et m’a mis en pièces. Il a fait de moi sa cible.
13 εκυκλωσαν με λογχαις βαλλοντες εις νεφρους μου ου φειδομενοι εξεχεαν εις την γην την χολην μου	13 De partout me viennent ses flèches, sans pitié, il me transperce les reins et ma bile se répand sur le sol.
14 κατεβαλον με πτωμα επι πτωματι εδραμον προς με δυναμενοι	14 Blessure après blessure, comme un guerrier il ne me lâche pas.
15 σακκον ερραψα επι βυρσης μου το δε σθενος μου εν γη εσβεσθη	15 J’ai cousu un sac sur ma peau, j’ai plongé mon front dans la poussière.
16 η γαστηρ μου συγκεκαυται απο κλαυθμου επι δε βλεφαροις μου σκια	16 Mon visage est rougi par les larmes, le tour de mes yeux est tout noir.
17 αδικον δε ουδεν ην εν χερσιν μου ευχη δε μου καθαρα	17 Je n’ai pourtant pas commis de violence, et je priais d’un cœur pur.
18 γη μη επικαλυψης εφ' αιματι της σαρκος μου μηδε ειη τοπος τη κραυγη μου	18 Ô terre, ne cache pas mon sang, et que mon cri ne s’arrête pas en chemin!
19 και νυν ιδου εν ουρανοις ο μαρτυς μου ο δε συνιστωρ μου εν υψιστοις	19 Mais voici que j’ai un témoin dans les cieux, j’ai là-haut un défenseur.
20 αφικοιτο μου η δεησις προς κυριον εναντι δε αυτου σταζοι μου ο οφθαλμος	20 Mon cri parle pour moi auprès de Dieu, tandis que mes larmes coulent devant lui.
21 ειη δε ελεγχος ανδρι εναντι κυριου και υιος ανθρωπου τω πλησιον αυτου	21 Ah, si l’homme pouvait discuter avec Dieu, tout comme un être humain fait avec son prochain! …
22 ετη δε αριθμητα ηκασιν οδω δε η ουκ επαναστραφησομαι πορευσομαι	22 Il me reste bien peu des années de ma vie, et je suis déjà sur le chemin sans retour.