1 Parole de Yahvé, qui fut adressée à Joël, fils de Petuel. | 1 λογος κυριου ος εγενηθη προς ιωηλ τον του βαθουηλ |
2 Ecoutez ceci, les anciens, prêtez l'oreille, tous les habitants du pays! Est-il de votre temps survenurien de tel, ou du temps de vos pères? | 2 ακουσατε δη ταυτα οι πρεσβυτεροι και ενωτισασθε παντες οι κατοικουντες την γην ει γεγονεν τοιαυτα εν ταις ημεραις υμων η εν ταις ημεραις των πατερων υμων |
3 Racontez-le à vos fils, et vos fils à leurs fils, et leurs fils à la génération qui suivra! | 3 υπερ αυτων τοις τεκνοις υμων διηγησασθε και τα τεκνα υμων τοις τεκνοις αυτων και τα τεκνα αυτων εις γενεαν ετεραν |
4 Ce qu'a laissé le gazam, la sauterelle l'a dévoré! Ce qu'a laissé la sauterelle, le yèlèq l'a dévoré! Cequ'a laissé le yèlèq, le hasil l'a dévoré! | 4 τα καταλοιπα της καμπης κατεφαγεν η ακρις και τα καταλοιπα της ακριδος κατεφαγεν ο βρουχος και τα καταλοιπα του βρουχου κατεφαγεν η ερυσιβη |
5 Réveillez-vous, ivrognes, et pleurez! Tous les buveurs de vin, lamentez-vous sur le vin nouveau: ilvous est retiré de la bouche! | 5 εκνηψατε οι μεθυοντες εξ οινου αυτων και κλαυσατε θρηνησατε παντες οι πινοντες οινον εις μεθην οτι εξηρται εκ στοματος υμων ευφροσυνη και χαρα |
6 Car un peuple est monté contre mon pays, puissant et innombrable; ses dents sont dents de lion, il ades crocs de lionne. | 6 οτι εθνος ανεβη επι την γην μου ισχυρον και αναριθμητον οι οδοντες αυτου οδοντες λεοντος και αι μυλαι αυτου σκυμνου |
7 Il a fait de ma vigne un désert, réduit en miettes mon figuier; il les a tout pelés, abattus, leurs rameauxsont devenus blancs! | 7 εθετο την αμπελον μου εις αφανισμον και τας συκας μου εις συγκλασμον ερευνων εξηρευνησεν αυτην και ερριψεν ελευκανεν κληματα αυτης |
8 Gémis, comme sur le fiancé de sa jeunesse la vierge revêtue du sac! | 8 θρηνησον προς με υπερ νυμφην περιεζωσμενην σακκον επι τον ανδρα αυτης τον παρθενικον |
9 Oblation et libation ont disparu de la maison de Yahvé. Ils sont en deuil, les prêtres, serviteurs deYahvé. | 9 εξηρται θυσια και σπονδη εξ οικου κυριου πενθειτε οι ιερεις οι λειτουργουντες θυσιαστηριω |
10 La campagne est ravagée, la terre est en deuil. Car les blés sont ravagés, le vin fait défaut, l'huilefraîche tarit. | 10 οτι τεταλαιπωρηκεν τα πεδια πενθειτω η γη οτι τεταλαιπωρηκεν σιτος εξηρανθη οινος ωλιγωθη ελαιον |
11 Soyez consternés, laboureurs, lamentez-vous, vignerons, sur le froment et sur l'orge, car elle estperdue, la moisson des champs. | 11 εξηρανθησαν οι γεωργοι θρηνειτε κτηματα υπερ πυρου και κριθης οτι απολωλεν τρυγητος εξ αγρου |
12 La vigne est étiolée et le figuier flétri; grenadiers, palmiers et pommiers, tous les arbres des champsont séché. Oui, la gaieté s'est tarie parmi les humains. | 12 η αμπελος εξηρανθη και αι συκαι ωλιγωθησαν ροα και φοινιξ και μηλον και παντα τα ξυλα του αγρου εξηρανθησαν οτι ησχυναν χαραν οι υιοι των ανθρωπων |
13 Prêtres, revêtez-vous du sac! Poussez des cris de deuil! Lamentez-vous, serviteurs de l'autel! Venez,passez la nuit vêtus du sac, serviteurs de mon Dieu! Car la maison de votre Dieu est privée d'oblation et delibation. | 13 περιζωσασθε και κοπτεσθε οι ιερεις θρηνειτε οι λειτουργουντες θυσιαστηριω εισελθατε υπνωσατε εν σακκοις λειτουργουντες θεω οτι απεσχηκεν εξ οικου θεου υμων θυσια και σπονδη |
14 Prescrivez un jeûne, publiez une solennité, réunissez, anciens, tous les habitants du pays à la maisonde Yahvé votre Dieu. Criez vers Yahvé: | 14 αγιασατε νηστειαν κηρυξατε θεραπειαν συναγαγετε πρεσβυτερους παντας κατοικουντας γην εις οικον θεου υμων και κεκραξατε προς κυριον εκτενως |
15 Ah! Quel jour! Car il est proche, le jour de Yahvé, il arrive comme une dévastation venant deShaddaï. | 15 οιμμοι οιμμοι οιμμοι εις ημεραν οτι εγγυς ημερα κυριου και ως ταλαιπωρια εκ ταλαιπωριας ηξει |
16 Les aliments n'ont-ils pas disparu sous nos yeux, la joie et l'allégresse de la maison de notre Dieu? | 16 κατεναντι των οφθαλμων υμων βρωματα εξωλεθρευθη εξ οικου θεου υμων ευφροσυνη και χαρα |
17 Les grains se sont racornis sous leurs mottes; les granges sont dévastées, les greniers en ruines, car leblé fait défaut. | 17 εσκιρτησαν δαμαλεις επι ταις φατναις αυτων ηφανισθησαν θησαυροι κατεσκαφησαν ληνοι οτι εξηρανθη σιτος |
18 Comme le bétail gémit! Les troupeaux de boeufs errent affolés, car ils n'ont plus de pâtures. Mêmeles troupeaux de brebis subissent le châtiment. | 18 τι αποθησομεν εαυτοις εκλαυσαν βουκολια βοων οτι ουχ υπηρχεν νομη αυτοις και τα ποιμνια των προβατων ηφανισθησαν |
19 Yahvé, je crie vers toi! car le feu a dévoré les pacages des landes, la flamme a consumé tous lesarbres des champs. | 19 προς σε κυριε βοησομαι οτι πυρ ανηλωσεν τα ωραια της ερημου και φλοξ ανηψεν παντα τα ξυλα του αγρου |
20 Même les bêtes des champs languissent après toi, car les cours d'eau sont à sec, le feu a dévoré lespacages des landes. | 20 και τα κτηνη του πεδιου ανεβλεψαν προς σε οτι εξηρανθησαν αφεσεις υδατων και πυρ κατεφαγεν τα ωραια της ερημου |