Livre des Psaumes 137

JERUSALEM	LXX
1 Au bord des fleuves de Babylone nous étions assis et nous pleurions, nous souvenant de Sion;	1 τω δαυιδ εξομολογησομαι σοι κυριε εν ολη καρδια μου οτι ηκουσας τα ρηματα του στοματος μου και εναντιον αγγελων ψαλω σοι
2 aux peupliers d'alentour nous avions pendu nos harpes.	2 προσκυνησω προς ναον αγιον σου και εξομολογησομαι τω ονοματι σου επι τω ελεει σου και τη αληθεια σου οτι εμεγαλυνας επι παν ονομα το λογιον σου
3 Et c'est là qu'ils nous demandèrent, nos geôliers, des cantiques, nos ravisseurs, de la joie:"Chantez-nous, disaient-ils, un cantique de Sion."	3 εν η αν ημερα επικαλεσωμαι σε ταχυ επακουσον μου πολυωρησεις με εν ψυχη μου εν δυναμει
4 Comment chanterions-nous un cantique de Yahvé sur une terre étrangère?	4 εξομολογησασθωσαν σοι κυριε παντες οι βασιλεις της γης οτι ηκουσαν παντα τα ρηματα του στοματος σου
5 Si je t'oublie, Jérusalem, que ma droite se dessèche!	5 και ασατωσαν εν ταις οδοις κυριου οτι μεγαλη η δοξα κυριου
6 Que ma langue s'attache à mon palais si je perds ton souvenir, si je ne mets Jérusalem au plus hautde ma joie!	6 οτι υψηλος κυριος και τα ταπεινα εφορα και τα υψηλα απο μακροθεν γινωσκει
7 Souviens-toi, Yahvé, contre les fils d'Edom, du Jour de Jérusalem, quand ils disaient: "A bas!Rasez jusqu'aux assises! "	7 εαν πορευθω εν μεσω θλιψεως ζησεις με επ' οργην εχθρων μου εξετεινας χειρα σου και εσωσεν με η δεξια σου
8 Fille de Babel, qui dois périr, heureux qui te revaudra les maux que tu nous valus,	8 κυριος ανταποδωσει υπερ εμου κυριε το ελεος σου εις τον αιωνα τα εργα των χειρων σου μη παρης
9 heureux qui saisira et brisera tes petits contre le roc!