Deuxième épître aux Corinthiens 5

BIBLES DES PEUPLES	GREEK BIBLE
1 Nous le savons, si notre maison terrestre, il faudrait dire notre tente, vient à se démonter, Dieu nous réserve une habitation dans le ciel, une maison qui n’est pas faite de main d’homme et qui est pour toujours.	1 Διοτι εξευρομεν οτι εαν η επιγειος οικια του σκηνωματος ημων χαλασθη, εχομεν εκ του Θεου οικοδομην, οικιαν αχειροποιητον, αιωνιον εν τοις ουρανοις.
2 Mais cela même fait naître en nous un désir insatisfait, car nous voudrions bien que notre demeure céleste vienne recouvrir l’actuelle.	2 Επειδη εν τουτω στεναζομεν, επιποθουντες να επενδυθωμεν το κατοικητηριον ημων το ουρανιον,
3 (En supposant que nous ayons encore celle-ci et ne soyons pas sans rien.)	3 αν και ενδυθεντες αυτο δεν θελωμεν ευρεθη γυμνοι.
4 Oui, tant que nous sommes sous notre tente, c’est pour nous un poids et une angoisse: nous ne voudrions pas qu’on nous en dépouille mais que l’autre vienne par-dessus et que la vie vienne absorber ce qui est mortel.	4 Διοτι οσοι ειμεθα εν τουτω τω σκηνωματι στεναζομεν υπο το βαρος αυτου? επειδη θελομεν ουχι να εκδυθωμεν, αλλα να επενδυθωμεν, δια να καταποθη το θνητον υπο της ζωης.
5 Et c’est Dieu qui nous a mis dans cette situation, lui qui nous a donné l’Esprit comme un premier acompte.	5 Εκεινος δε, οστις επλασεν ημας δι' αυτο τουτο, ειναι ο Θεος, οστις και εδωκεν εις ημας τον αρραβωνα του Πνευματος.
6 Donc, quoi qu’il arrive, nous allons sans peur, sachant que vivre en ce corps, c’est être loin du Seigneur.	6 Εχοντες λοιπον το θαρρος παντοτε και εξευροντες οτι ενοσω ενδημουμεν εν τω σωματι αποδημουμεν απο του Κυριου?
7 C’est vivre avec la foi et non pas la vision.	7 διοτι περιπατουμεν δια πιστεως, ουχι δια της οψεως?
8 Aussi allons-nous jusqu’à penser qu’il serait meilleur de sortir de ce corps pour aller vivre auprès du Seigneur.	8 θαρρουμεν δε και επιθυμουμεν μαλλον να αποδημησωμεν απο του σωματος και να ενδημησωμεν προς τον Κυριον.
9 En fait, ce qui nous importe, c’est de lui plaire, que nous restions ici ou que nous partions.	9 Οθεν και φιλοτιμουμεθα, ειτε ενδημουντες ειτε αποδημουντες, να ημεθα ευαρεστοι εις αυτον.
10 Tous, d’ailleurs, nous devrons nous présenter devant le tribunal du Christ, et alors chacun retrouvera ce qu’il a fait, bien ou mal, avec son corps.	10 Διοτι πρεπει παντες να εμφανισθωμεν εμπροσθεν του βηματος του Χριστου, δια να ανταμειφθη εκαστος κατα τα πεπραγμενα δια του σωματος καθ' α επραξεν, ειτε αγαθον ειτε κακον.
11 Portés par cette crainte du Seigneur dont nous avons l’expérience, nous essayons de convaincre les hommes et de ne rien cacher à Dieu. J’espère que vous aussi vous vous rendrez compte que nous ne cachons rien.	11 Εξευροντες λοιπον τον φοβον του Κυριου, τους μεν ανθρωπους καταπειθομεν, εις τον Θεον δε ειμεθα φανεροι, ελπιζω δε οτι και εις τας συνειδησεις σας ειμεθα φανεροι.
12 Une fois encore, nous ne voulons pas nous recommander mais vous donner des arguments pour être fiers de nous, et pour répondre à ceux qui mettent leur fierté dans de pures apparences au lieu des réalités intérieures.	12 Διοτι δεν συνιστωμεν παλιν εαυτους εις εσας, αλλα σας διδομεν αφορμην καυχηματος υπερ ημων, δια να εχητε λογον προς τους καυχωμενους με το προσωπον και ουχι με την καρδιαν.
13 Si nous exagérons, que Dieu seul écoute; si nous paraissons bien dire, prenez-le pour vous.	13 Διοτι ειτε εξω εαυτων ειμεθα, δια τον Θεον ειμεθα, ειτε εμφρονες ειμεθα, δια σας ειμεθα.
14 L’amour du Christ nous obsède et nous disons: si lui est mort pour tous, nécessairement tous sont morts.	14 Επειδη η αγαπη του Χριστου συσφιγγει ημας, διοτι κρινομεν τουτο, οτι εαν εις απεθανεν υπερ παντων, αρα οι παντες απεθανον?
15 Et il est mort pour tous afin que, s’ils vivent, ils ne vivent plus pour eux-mêmes, mais pour celui qui est mort et ressuscité pour eux.	15 και απεθανεν υπερ παντων, δια να μη ζωσι πλεον δι' εαυτους οι ζωντες, αλλα δια τον αποθανοντα και ανασταντα υπερ αυτων.
16 Aussi nous ne considérons plus les gens selon les critères humains; même le Christ, si nous l’avons connu dans son existence humaine, nous ne devons plus le connaître ainsi.	16 Ωστε ημεις απο του νυν δεν γνωριζομεν ουδενα κατα σαρκα? αν δε και εγνωρισαμεν κατα σαρκα τον Χριστον, αλλα τωρα πλεον δεν γνωριζομεν.
17 Toute personne qui est dans le Christ est une création nouvelle. Ce qui était est du passé: le neuf est arrivé.	17 Οθεν εαν τις ηναι εν Χριστω ειναι νεον κτισμα? τα αρχαια παρηλθον, ιδου, τα παντα εγειναν νεα.
18 Et tout cela, c’est l’œuvre de Dieu qui nous a réconciliés avec lui par le Christ et qui, à nous-mêmes, nous confie l’œuvre de la réconciliation.	18 Τα δε παντα ειναι εκ του Θεου, οστις διηλλαξεν ημας προς εαυτον δια του Ιησου Χριστου και εδωκεν εις ημας την διακονιαν της διαλλαγης,
19 Dans le Christ, Dieu réconciliait le monde avec lui-même et ne tenait plus les comptes de leurs fautes. Et il nous a confié le message de réconciliation.	19 δηλονοτι ο Θεος ητο εν τω Χριστω διαλλασσων τον κοσμον προς εαυτον, μη λογαριαζων εις αυτους τα πταισματα αυτων, και ενεπιστευθη εις ημας τον λογον της διαλλαγης.
20 Oui, nous sommes les ambassadeurs du Christ, et à travers nous c’est Dieu qui appelle. Nous supplions au nom du Christ: Laissez-vous réconcilier avec Dieu!	20 Υπερ του Χριστου λοιπον ειμεθα πρεσβεις, ως εαν σας παρεκαλει ο Θεος δι' ημων? δεομεθα λοιπον υπερ του Χριστου, διαλλαγητε προς τον Θεον?
21 Pour nous il a identifié avec le péché celui qui ne connaissait pas le péché, afin que nous devenions en lui justice et sainteté de Dieu.	21 διοτι τον μη γνωρισαντα αμαρτιαν εκαμεν υπερ ημων αμαρτιαν, δια να γεινωμεν ημεις δικαιοσυνη του Θεου δι' αυτου.