Actes des Apôtres 4

BIBLES DES PEUPLES	GREEK BIBLE
1 Ils n’avaient pas fini de parler au peuple quand ils furent pris à partie par les prêtres, le chef de la police du Temple et les Saducéens.	1 Ενω δε αυτοι ελαλουν προς τον λαον, ηλθον επ' αυτους οι ιερεις και ο στρατηγος του ιερου και οι Σαδδουκαιοι,
2 Tout ce monde était très contrarié parce que les apôtres affirmaient la résurrection des morts à propos de Jésus.	2 αγανακτουντες διοτι εδιδασκον τον λαον και εκηρυττον δια του Ιησου την εκ νεκρων αναστασιν?
3 Ils furent arrêtés et mis sous les verrous en attendant le lendemain, car il était déjà tard.	3 και επεβαλον επ' αυτους τας χειρας και εθεσαν υπο φυλαξιν εως της αυριον, διοτι ητο ηδη εσπερα.
4 Mais beaucoup de ceux qui avaient écouté leurs paroles crurent. Le nombre des hommes s’éleva à 5 000.	4 Πολλοι δε των ακουσαντων τον λογον επιστευσαν, και εγεινεν ο αριθμος των ανδρων ως πεντε χιλιαδες.
5 Le lendemain ils furent appelés par les chefs, les Anciens et les maîtres de la Loi de Jérusalem.	5 Και τη επαυριον συνηχθησαν εις την Ιερουσαλημ οι αρχοντες αυτων και οι πρεσβυτεροι και οι γραμματεις,
6 Le grand prêtre Anne était là, et aussi Caïphe, Jean, Alexandre et tous ceux qui étaient de la famille des grands prêtres.	6 και Αννας ο αρχιερευς και Καιαφας και Ιωαννης και Αλεξανδρος και οσοι ησαν εκ γενους αρχιερατικου.
7 Ils firent avancer les apôtres au milieu d’eux et les interrogèrent: "Avec quelle force avez-vous fait cela, vous? Avec quelle puissance supérieure?”	7 Και στησαντες αυτους εις το μεσον, ηρωτων? Δια ποιας δυναμεως η δια ποιου ονοματος επραξατε τουτο σεις;
8 Alors Pierre, rempli de l’Esprit Saint, leur dit ceci:	8 Τοτε ο Πετρος, πλησθεις Πνευματος Αγιου, ειπε προς αυτους? Αρχοντες του λαου και πρεσβυτεροι του Ισραηλ,
9 "Chefs du peuple et Anciens, on nous demande aujourd’hui des explications pour avoir guéri un infirme. Comment a-t-il été rétabli?	9 εαν ημεις ανακρινωμεθα σημερον δια ευεργεσιαν προς ανθρωπον ασθενουντα, δια ποιας δυναμεως ουτος ιατρευθη,
10 Sachez-le tous, et avec vous tout le peuple d’Israël: c’est grâce au Nom de Jésus de Nazareth, le Messie que vous avez crucifié et que Dieu a relevé d’entre les morts.	10 ας ηναι γνωστον εις παντας υμας και εις παντα τον λαον του Ισραηλ οτι δια του ονοματος του Ιησου Χριστου του Ναζωραιου, τον οποιον σεις εσταυρωσατε, τον οποιον ο Θεος ανεστησεν εκ νεκρων, δια τουτου παρισταται ουτος ενωπιον υμων υγιης.
11 Il est la pierre dont les constructeurs, c’est-à-dire vous, n’ont pas voulu, et qui est devenue la pierre d’angle.	11 Ουτος ειναι ο λιθος ο εξουθενηθεις εφ' υμων των οικοδομουντων, οστις εγεινε κεφαλη γωνιας.
12 Le salut ne se trouve en aucun autre. Aucun autre Nom sous le ciel n’a été donné aux hommes par lequel nous devrions être sauvés.”	12 Και δεν υπαρχει δι' ουδενος αλλου η σωτηρια? διοτι ουτε ονομα αλλο ειναι υπο τον ουρανον δεδομενον μεταξυ των ανθρωπων, δια του οποιου πρεπει να σωθωμεν.
13 Tous purent apprécier l’assurance de Pierre et de Jean; ils étaient étonnés, voyant que c’étaient des hommes sans études ni préparation. Mais, on le savait, ils avaient été avec Jésus.	13 Θεωρουντες δε την παρρησιαν του Πετρου και Ιωαννου, και πληροφορηθεντες οτι ειναι ανθρωποι αγραμματοι και ιδιωται, εθαυμαζον και ανεγνωριζον αυτους οτι ησαν μετα του Ιησου?
14 Les chefs voyaient debout à côté d’eux l’homme qui avait été guéri, de sorte qu’ils ne pouvaient rien dire.	14 βλεποντες δε τον ανθρωπον τον τεθεραπευμενον ισταμενον μετ' αυτων, δεν ειχον ουδεν να αντειπωσι.
15 Ils donnèrent donc l’ordre de les faire sortir de la salle du Conseil pendant qu’eux-mêmes délibéraient.	15 Προσταξαντες δε αυτους να απελθωσιν εξω του συνεδριου, συνεβουλευθησαν προς αλληλους,
16 Ils se posèrent la question: "Qu’est-ce que nous allons faire avec ces hommes? Pour tous les habitants de Jérusalem il est clair qu’un miracle peu ordinaire s’est réalisé par leurs mains, et nous ne pouvons pas le nier.	16 λεγοντες? Τι θελομεν καμει εις τους ανθρωπους τουτους; επειδη οτι μεν εγεινε δι' αυτων γνωστον θαυμα, ειναι φανερον εις παντας τους κατοικουντας την Ιερουσαλημ, και δεν δυναμεθα να αρνηθωμεν τουτο?
17 Empêchons cependant que cela fasse du bruit dans le peuple: faisons-leur des menaces pour le cas où ils proclameraient encore ce nom devant qui que ce soit.”	17 αλλα δια να μη διαδοθη περισσοτερον εις τον λαον, ας απειλησωμεν αυτους αυστηρως να μη λαλωσι πλεον εν τω ονοματι τουτω προς μηδενα ανθρωπον.
18 Ils firent donc rappeler les apôtres et ils leur dirent de façon péremptoire de ne donner aucun enseignement au nom de Jésus et de ne pas le nommer.	18 Και καλεσαντες αυτους, παρηγγειλαν εις αυτους να μη λαλωσι καθολου μηδε να διδασκωσιν εν τω ονοματι του Ιησου.
19 Alors Pierre et Jean leur répondirent: "Dites-nous s’il est meilleur devant Dieu de vous obéir à vous plutôt qu’à Dieu.	19 Ο δε Πετρος και Ιωαννης αποκριθεντες προς αυτους, ειπον? Αν ηναι δικαιον ενωπιον του Θεου να ακουωμεν εσας μαλλον παρα τον Θεον, κρινατε.
20 Nous ne pouvons pas ne pas parler de ce que nous avons vu et entendu.”	20 Διοτι ημεις δεν δυναμεθα να μη λαλωμεν οσα ειδομεν και ηκουσαμεν.
21 On les menaça de nouveau, puis on les relâcha. On ne voyait pas comment les punir à cause du peuple, car tous rendaient gloire à Dieu à la suite de cet événement:	21 Οι δε, παλιν απειλησαντες αυτους απελυσαν, μη ευρισκοντες το πως να τιμωρησωσιν αυτους, δια τον λαον, διοτι παντες εδοξαζον τον Θεον δια το γεγονος.
22 l’homme qui avait bénéficié de cette guérison miraculeuse était âgé en effet de plus de 40 ans.	22 Επειδη ο ανθρωπος, εις τον οποιον εγεινε το θαυμα τουτο της θεραπειας, ητο περισσοτερον των τεσσαρακοντα ετων.
23 Une fois relâchés, ils se rendirent auprès des leurs et racontèrent tout ce que les chefs des prêtres et les Anciens leur avaient dit.	23 Και αφου απελυθησαν, ηλθον προς τους οικειους και απηγγειλαν οσα ειπον προς αυτους οι αρχιερεις και οι πρεσβυτεροι.
24 En entendant cela, les autres élevèrent la voix vers Dieu avec un bel ensemble. Ils dirent: "Maître, c’est toi qui as fait le ciel et la terre avec tout ce qui s’y trouve,	24 Οι δε ακουσαντες, ομοθυμαδον υψωσαν την φωνην προς τον Θεον και ειπον? Δεσποτα, συ εισαι ο Θεος, οστις εκαμες τον ουρανον και την γην και την θαλασσαν και παντα τα εν αυτοις,
25 et tu as dit par la bouche de notre père David, ton serviteur: Pourquoi tout ce tapage des nations? Voyez ces peuples et leur projet fou.	25 οστις ειπας δια στοματος Δαβιδ του δουλου σου? Δια τι εφρυαξαν τα εθνη και οι λαοι εμελετησαν ματαια;
26 Les rois de la terre se sont alliés, les grands chefs se sont soulevés contre le Seigneur et contre son Christ.	26 παρεσταθησαν οι βασιλεις της γης και οι αρχοντες συνηχθησαν ομου κατα του Κυριου και κατα του Χριστου αυτου.
27 C’est bien vrai qu’il y a eu un complot dans cette ville contre ton saint serviteur Jésus que tu avais consacré: Hérode et Ponce Pilate, les païens et les peuples d’Israël.	27 Διοτι συνηχθησαν επ' αληθειας εναντιον του αγιου Παιδος σου Ιησου, τον οποιον εχρισας, και ο Ηρωδης και ο Ποντιος Πιλατος μετα των εθνων και των λαων του Ισραηλ,
28 Ils n’ont fait que réaliser ce que toi-même avais décidé et préparé.	28 δια να καμωσιν οσα η χειρ σου και η βουλη σου προωρισε να γεινωσι?
29 “Maintenant donc, Seigneur, vois leurs menaces et donne à tes serviteurs de dire ta parole avec assurance,	29 και τωρα, Κυριε, βλεψον εις τας απειλας αυτων και δος εις τους δουλους σου να λαλωσι τον λογον σου μετα πασης παρρησιας,
30 alors que tu frappes un grand coup et que surviennent des guérisons, des miracles et des prodiges par le Nom de Jésus, ton saint serviteur.”	30 εκτεινων την χειρα σου εις θεραπειαν και γινομενων σημειων και τεραστιων δια του ονοματος του αγιου Παιδος σου Ιησου.
31 À ce moment de leur prière, le sol trembla là où ils étaient réunis. Tous furent remplis de l’Esprit Saint et ils se mirent à proclamer la parole de Dieu avec assurance.	31 Μετα δε την δεησιν αυτων εσεισθη ο τοπος οπου ησαν συνηγμενοι, και επλησθησαν απαντες Πνευματος Αγιου και ελαλουν τον λογον του Θεου μετα παρρησιας.
32 La multitude des croyants n’avait qu’un cœur et une âme; aucun d’eux ne considérait comme sien ce qui lui appartenait, mais ils mettaient tout en commun.	32 Του δε πληθους των πιστευσαντων η καρδια και η ψυχη ητο μια, και ουδε εις ελεγεν οτι ειναι εαυτου τι εκ των υπαρχοντων αυτου αλλ' ειχον τα παντα κοινα.
33 Avec beaucoup de force les apôtres rendaient témoignage à la résurrection du Seigneur Jésus: c’était pour tous un temps de grâce exceptionnel.	33 Και μετα δυναμεως μεγαλης απεδιδον οι αποστολοι την μαρτυριαν της αναστασεως του Κυριου Ιησου, και χαρις μεγαλη ητο επι παντας αυτους.
34 Aucun d’entre eux n’était dans le besoin, car tous ceux qui avaient des champs, des maisons, les vendaient et apportaient l’argent de la vente.	34 Επειδη ουδε ητο τις μεταξυ αυτων ενδεης? διοτι οσοι ησαν κτητορες αγρων η οικιων, πωλουντες εφερον τας τιμας των πωλουμενων
35 Ils le déposaient aux pieds des apôtres et on le répartissait selon les besoins de chacun.	35 και εθετον εις τους ποδας των αποστολων? και διεμοιραζετο εις εκαστον κατα την χρειαν την οποιαν ειχε.
36 C’est ce que fit Joseph, un Lévite originaire de Chypre que les apôtres surnommèrent Barnabé, c’est-à-dire: Notre consolation.	36 Και ο Ιωσης, ο επονομασθεις υπο των αποστολων Βαρναβας, το οποιον μεθερμηνευομενον ειναι υιος παρηγοριας Λευιτης, Κυπριος το γενος,
37 Il vendit un champ dont il était propriétaire, apporta le prix de la vente et le déposa aux pieds des apôtres.	37 εχων αγρον επωλησε και εφερε τα χρηματα και εθεσεν εις τους ποδας των αποστολων.