Livre de Habacuc 2

BIBLES DES PEUPLES	LXX
1 Je veux rester à mon poste de garde, debout sur le rempart, en éveil; je verrai ce que me dit Yahvé, ce qu’il répondra à mes reproches.	1 επι της φυλακης μου στησομαι και επιβησομαι επι πετραν και αποσκοπευσω του ιδειν τι λαλησει εν εμοι και τι αποκριθω επι τον ελεγχον μου
2 Alors Yahvé m’a répondu, il m’a dit: “Écris cette vision, grave-la sur des tablettes, qu’elle se lise facilement.	2 και απεκριθη προς με κυριος και ειπεν γραψον ορασιν και σαφως επι πυξιον οπως διωκη ο αναγινωσκων αυτα
3 Cette vision attend son heure, elle arrivera à son terme et ne décevra pas. Si elle tarde, attends-la, car elle viendra sûrement et ne prendra pas de retard.	3 διοτι ετι ορασις εις καιρον και ανατελει εις περας και ουκ εις κενον εαν υστερηση υπομεινον αυτον οτι ερχομενος ηξει και ου μη χρονιση
4 Voici: Celui qui vacille n’aura jamais ma faveur, mais le juste par sa fidélité vivra.	4 εαν υποστειληται ουκ ευδοκει η ψυχη μου εν αυτω ο δε δικαιος εκ πιστεως μου ζησεται
5 En vérité, la richesse est trompeuse; l’homme est un insensé, il ne gagne rien s’il a son appétit vaste comme le gouffre, s’il devient insatiable autant que la mort, s’il engloutit toutes les nations et ramasse chez lui tous les peuples.	5 ο δε κατοινωμενος και καταφρονητης ανηρ αλαζων ουδεν μη περανη ος επλατυνεν καθως ο αδης την ψυχην αυτου και ουτος ως θανατος ουκ εμπιπλαμενος και επισυναξει επ' αυτον παντα τα εθνη και εισδεξεται προς αυτον παντας τους λαους
6 Un jour on le donnera en exemple et tous se moqueront de lui. On lui chantera cette chanson: “Malheur à celui qui amasse ce qui n’est pas à lui: il ne cesse d’accumuler les dettes.	6 ουχι ταυτα παντα παραβολην κατ' αυτου λημψονται και προβλημα εις διηγησιν αυτου και ερουσιν ουαι ο πληθυνων εαυτω τα ουκ οντα αυτου εως τινος και βαρυνων τον κλοιον αυτου στιβαρως
7 Soudain apparaîtront tes créanciers, certains vont s’éveiller qui te prendront tout.	7 οτι εξαιφνης αναστησονται δακνοντες αυτον και εκνηψουσιν οι επιβουλοι σου και εση εις διαρπαγην αυτοις
8 Toi qui as dépouillé beaucoup de nations, tu seras dépouillé par ce qui reste de peuples. Car tu as versé du sang humain, tu as fait violence à la terre, à la cité, à tous ses habitants.	8 διοτι συ εσκυλευσας εθνη πολλα σκυλευσουσιν σε παντες οι υπολελειμμενοι λαοι δι' αιματα ανθρωπων και ασεβειας γης και πολεως και παντων των κατοικουντων αυτην
9 Malheur à qui gagne pour les siens des biens mal acquis, pour placer bien haut son repaire, espérant ainsi échapper au malheur:	9 ω ο πλεονεκτων πλεονεξιαν κακην τω οικω αυτου του ταξαι εις υψος νοσσιαν αυτου του εκσπασθηναι εκ χειρος κακων
10 c’est la honte que tu as amenée sur ta maison. Quand tu détruisais tant de peuples, tu attentais à ta propre vie.	10 εβουλευσω αισχυνην τω οικω σου συνεπερανας λαους πολλους και εξημαρτεν η ψυχη σου
11 Oui, la pierre crie dans ton mur, et de ta charpente le bois lui répond.	11 διοτι λιθος εκ τοιχου βοησεται και κανθαρος εκ ξυλου φθεγξεται αυτα
12 Malheur à celui qui bâtit une ville avec le sang, qui fonde une cité sur l’injustice.	12 ουαι ο οικοδομων πολιν εν αιμασιν και ετοιμαζων πολιν εν αδικιαις
13 Yahvé Sabaot l’a voulu ainsi: que les peuples se fatiguent pour de la fumée, que les nations s’épuisent pour du rien.	13 ου ταυτα εστιν παρα κυριου παντοκρατορος και εξελιπον λαοι ικανοι εν πυρι και εθνη πολλα ωλιγοψυχησαν
14 NO TEXT	14 οτι πλησθησεται η γη του γνωναι την δοξαν κυριου ως υδωρ κατακαλυψει αυτους
15 Malheur à qui fait boire à ses voisins le poison, jusqu’à l’enivrer, pour s’amuser ensuite de sa nudité.	15 ω ο ποτιζων τον πλησιον αυτου ανατροπη θολερα και μεθυσκων οπως επιβλεπη επι τα σπηλαια αυτων
16 Tu seras rassasié maintenant, de honte et non de gloire; bois donc à ton tour et sois pris d’ivresse! La main de Yahvé retournera sur toi la coupe, et la honte couvrira ta gloire.	16 πλησμονην ατιμιας εκ δοξης πιε και συ και διασαλευθητι και σεισθητι εκυκλωσεν επι σε ποτηριον δεξιας κυριου και συνηχθη ατιμια επι την δοξαν σου
17 Oui, la violence que tu as faite au Liban avec ses bêtes massacrées retombera sur toi et tu connaîtras la terreur, à cause du sang des hommes et de la violence que tu as faite à la terre, à la cité et à tous ceux qui l’habitent.	17 διοτι ασεβεια του λιβανου καλυψει σε και ταλαιπωρια θηριων πτοησει σε δια αιματα ανθρωπων και ασεβειας γης και πολεως και παντων των κατοικουντων αυτην
18 2:19 Malheur à celui qui dit à un morceau de bois: “Éveille-toi”, et à la pierre silencieuse: “Réveille-toi”. Elle est plaquée d’or et d’argent mais elle n’aura pas de souffle.	18 τι ωφελει γλυπτον οτι εγλυψαν αυτο επλασαν αυτο χωνευμα φαντασιαν ψευδη οτι πεποιθεν ο πλασας επι το πλασμα αυτου του ποιησαι ειδωλα κωφα
19 2:18 À quoi sert une idole, pour qu’on en fabrique ainsi? Image de métal fondu, objet menteur. Comment celui qui la fabrique peut-il mettre en elle sa confiance? Ce ne sont que des idoles muettes.	19 ουαι ο λεγων τω ξυλω εκνηψον εξεγερθητι και τω λιθω υψωθητι και αυτο εστιν φαντασια τουτο δε εστιν ελασμα χρυσιου και αργυριου και παν πνευμα ουκ εστιν εν αυτω
20 Mais Yahvé habite dans son Temple saint: terre entière, fais silence devant lui!	20 ο δε κυριος εν ναω αγιω αυτου ευλαβεισθω απο προσωπου αυτου πασα η γη