Livre d'Isaïe 59

BIBLES DES PEUPLES	LXX
1 Non, la main de Yahvé n’est pas trop courte pour sauver, son oreille n’est pas devenue incapable d’entendre,	1 μη ουκ ισχυει η χειρ κυριου του σωσαι η εβαρυνεν το ους αυτου του μη εισακουσαι
2 mais vos fautes ont creusé un fossé entre vous et votre Dieu, vos péchés l’ont amené à vous cacher sa face, à ne plus vous entendre.	2 αλλα τα αμαρτηματα υμων διιστωσιν ανα μεσον υμων και του θεου και δια τας αμαρτιας υμων απεστρεψεν το προσωπον αυτου αφ' υμων του μη ελεησαι
3 Car vos mains sont souillées de sang, vos fautes se voient sur vos doigts. Le mensonge est sur vos lèvres, la fausseté est sous votre langue.	3 αι γαρ χειρες υμων μεμολυμμεναι αιματι και οι δακτυλοι υμων εν αμαρτιαις τα δε χειλη υμων ελαλησεν ανομιαν και η γλωσσα υμων αδικιαν μελετα
4 Nul ne réclame à bon droit, nul n’est sincère devant la justice: on part d’un prétexte, on cherche à tromper, on conçoit de méchants projets et il en naît une injustice.	4 ουδεις λαλει δικαια ουδε εστιν κρισις αληθινη πεποιθασιν επι ματαιοις και λαλουσιν κενα οτι κυουσιν πονον και τικτουσιν ανομιαν
5 Ils ont fait éclore des œufs de vipère, ils tissent des toiles d’araignée; celui qui mange de leurs œufs en meurt, et si on les écrase, il en sort un serpent.	5 ωα ασπιδων ερρηξαν και ιστον αραχνης υφαινουσιν και ο μελλων των ωων αυτων φαγειν συντριψας ουριον ευρεν και εν αυτω βασιλισκος
6 On ne fera pas de vêtement avec leur toile: nulle de leurs œuvres ne pourra les vêtir, car ce sont des œuvres mauvaises, et leurs mains n’ont connu que la violence.	6 ο ιστος αυτων ουκ εσται εις ιματιον ουδε μη περιβαλωνται απο των εργων αυτων τα γαρ εργα αυτων εργα ανομιας
7 Leurs pieds courent au mal, rapides pour verser le sang innocent; leurs projets sont des projets malhonnêtes, ils ne laissent que ruines et destruction.	7 οι δε ποδες αυτων επι πονηριαν τρεχουσιν ταχινοι εκχεαι αιμα και οι διαλογισμοι αυτων διαλογισμοι αφρονων συντριμμα και ταλαιπωρια εν ταις οδοις αυτων
8 Ils ne connaissent pas le chemin de la paix, dans leurs affaires le droit n’a pas sa place, dans leurs chemins tout est tordu, celui qui y marche ne connaît pas la paix.	8 και οδον ειρηνης ουκ οιδασιν και ουκ εστιν κρισις εν ταις οδοις αυτων αι γαρ τριβοι αυτων διεστραμμεναι ας διοδευουσιν και ουκ οιδασιν ειρηνην
9 C’est pourquoi le salut s’est éloigné et la justice ne peut s’approcher de nous. Nous attendions la lumière, et ce sont les ténèbres, la clarté, et nous marchons dans la nuit.	9 δια τουτο απεστη η κρισις απ' αυτων και ου μη καταλαβη αυτους δικαιοσυνη υπομειναντων αυτων φως εγενετο αυτοις σκοτος μειναντες αυγην εν αωρια περιεπατησαν
10 Nous tâtonnons comme des aveugles le long d’un mur, comme ceux qui ont perdu leurs yeux, nous trébuchons en plein midi comme si c’était le soir, et, dans la force de l’âge, nous sommes déjà des morts.	10 ψηλαφησουσιν ως τυφλοι τοιχον και ως ουχ υπαρχοντων οφθαλμων ψηλαφησουσιν και πεσουνται εν μεσημβρια ως εν μεσονυκτιω ως αποθνησκοντες στεναξουσιν
11 Nous grognons tous comme des ours, nous gémissons comme des colombes. Nous attendions le jugement et rien ne vient, le salut, et il reste loin de nous.	11 ως αρκος και ως περιστερα αμα πορευσονται ανεμειναμεν κρισιν και ουκ εστιν σωτηρια μακραν αφεστηκεν αφ' ημων
12 C’est que nous t’avons été infidèles souvent, nos péchés témoignent contre nous. Oui, nos erreurs sont là avec nous, nous connaissons nos fautes, les voici:	12 πολλη γαρ ημων η ανομια εναντιον σου και αι αμαρτιαι ημων αντεστησαν ημιν αι γαρ ανομιαι ημων εν ημιν και τα αδικηματα ημων εγνωμεν
13 contre Yahvé c’est la trahison, le mensonge, c’est l’infidélité à notre Dieu, et puis c’est la violence et la révolte, nos pensées et nos jugements injustes.	13 ησεβησαμεν και εψευσαμεθα και απεστημεν απο οπισθεν του θεου ημων ελαλησαμεν αδικα και ηπειθησαμεν εκυομεν και εμελετησαμεν απο καρδιας ημων λογους αδικους
14 On a repoussé méchamment le droit, et la justice s’est tenue à distance; la vérité en prend un coup au tribunal et la droiture n’y a plus eu accès.	14 και απεστησαμεν οπισω την κρισιν και η δικαιοσυνη μακραν αφεστηκεν οτι καταναλωθη εν ταις οδοις αυτων η αληθεια και δι' ευθειας ουκ ηδυναντο διελθειν
15 La vérité n’existe plus, ceux qui refusent de faire le mal sont dépouillés. Yahvé l’a vu, il n’a pas du tout aimé que la justice soit absente.	15 και η αληθεια ηρται και μετεστησαν την διανοιαν του συνιεναι και ειδεν κυριος και ουκ ηρεσεν αυτω οτι ουκ ην κρισις
16 Il a vu qu’il n’y avait personne, que personne ne disait rien: il s’en est étonné. Alors il est intervenu lui-même avec l’appui de sa justice.	16 και ειδεν και ουκ ην ανηρ και κατενοησεν και ουκ ην ο αντιλημψομενος και ημυνατο αυτους τω βραχιονι αυτου και τη ελεημοσυνη εστηρισατο
17 Il s’en est fait un vêtement, une cuirasse; Il avait sur sa tête le casque du salut, et la vengeance lui servait de tunique: il s’est drapé, comme d’un manteau, de son zèle,	17 και ενεδυσατο δικαιοσυνην ως θωρακα και περιεθετο περικεφαλαιαν σωτηριου επι της κεφαλης και περιεβαλετο ιματιον εκδικησεως και το περιβολαιον
18 pour rendre à chacun selon ses mérites, la colère à ses adversaires, un juste salaire à ses ennemis.	18 ως ανταποδωσων ανταποδοσιν ονειδος τοις υπεναντιοις
19 On a connu en occident le Nom de Yahvé, on a vu en orient sa Gloire. Car voici qu’il vient, comme un torrent encaissé que chasse le souffle du Très-Haut.	19 και φοβηθησονται οι απο δυσμων το ονομα κυριου και οι απ' ανατολων ηλιου το ονομα το ενδοξον ηξει γαρ ως ποταμος βιαιος η οργη παρα κυριου ηξει μετα θυμου
20 Mais pour Sion - parole de Yahvé - pour les fils de Jacob revenus de leurs fautes, il viendra comme celui qui rachète.	20 και ηξει ενεκεν σιων ο ρυομενος και αποστρεψει ασεβειας απο ιακωβ
21 Quant à moi, dit Yahvé, voici l’alliance que je fais avec eux: mon esprit qui est sur toi et mes paroles que j’ai mises dans ta bouche, ne disparaîtront pas de ta bouche ni de celle de tes fils et des fils de tes fils. Cela sera dès aujourd’hui et pour toujours - parole de Yahvé.	21 και αυτη αυτοις η παρ' εμου διαθηκη ειπεν κυριος το πνευμα το εμον ο εστιν επι σοι και τα ρηματα α εδωκα εις το στομα σου ου μη εκλιπη εκ του στοματος σου και εκ του στοματος του σπερματος σου ειπεν γαρ κυριος απο του νυν και εις τον αιωνα