Livre des Psaumes 13

BIBLES DES PEUPLES	LXX
1 Au maître de chant. Psaume de David.	1 εις το τελος ψαλμος τω δαυιδ ειπεν αφρων εν καρδια αυτου ουκ εστιν θεος διεφθειραν και εβδελυχθησαν εν επιτηδευμασιν ουκ εστιν ποιων χρηστοτητα ουκ εστιν εως ενος
2 Veux-tu donc, Seigneur, m’oublier jusqu’à la fin? Voudras-tu toujours me cacher ton visage?	2 κυριος εκ του ουρανου διεκυψεν επι τους υιους των ανθρωπων του ιδειν ει εστιν συνιων η εκζητων τον θεον
3 Devrai-je sans cesse garder en moi ma souffrance et dans mon cœur le chagrin tout au long du jour? Mon ennemi sera-t-il toujours le plus fort?	3 παντες εξεκλιναν αμα ηχρεωθησαν ουκ εστιν ποιων χρηστοτητα ουκ εστιν εως ενος ταφος ανεωγμενος ο λαρυγξ αυτων ταις γλωσσαις αυτων εδολιουσαν ιος ασπιδων υπο τα χειλη αυτων ων το στομα αρας και πικριας γεμει οξεις οι ποδες αυτων εκχεαι αιμα συντριμμα και ταλαιπωρια εν ταις οδοις αυτων και οδον ειρηνης ουκ εγνωσαν ουκ εστιν φοβος θεου απεναντι των οφθαλμων αυτων
4 Regarde et réponds-moi, Seigneur mon Dieu. Que mes yeux voient ta lumière, ou je m’endors avec les morts.	4 ουχι γνωσονται παντες οι εργαζομενοι την ανομιαν οι κατεσθιοντες τον λαον μου βρωσει αρτου τον κυριον ουκ επεκαλεσαντο
5 Alors mon ennemi pourra dire: “Je l’ai eu”, et mes adversaires s’amuseront de ma chute.	5 εκει εδειλιασαν φοβω ου ουκ ην φοβος οτι ο θεος εν γενεα δικαια
6 Mais moi, je m’en remets à ta grâce, donne à mon cœur la joie d’être sauvé. Alors mon chant dira: “Le Seigneur m’a fait du bien.”	6 βουλην πτωχου κατησχυνατε οτι κυριος ελπις αυτου εστιν
	7 τις δωσει εκ σιων το σωτηριον του ισραηλ εν τω επιστρεψαι κυριον την αιχμαλωσιαν του λαου αυτου αγαλλιασθω ιακωβ και ευφρανθητω ισραηλ