Livre de l'Exode 4

BIBLES DES PEUPLES	LXX
1 Moïse répondit à Dieu: “Ils ne me croiront pas et ne m’écouteront pas. Ils me diront: Yahvé ne t’est pas apparu!”	1 απεκριθη δε μωυσης και ειπεν εαν ουν μη πιστευσωσιν μοι μηδε εισακουσωσιν της φωνης μου ερουσιν γαρ οτι ουκ ωπται σοι ο θεος τι ερω προς αυτους
2 Yahvé lui dit: “Qu’as-tu dans ta main?” Il répondit: “Un bâton!”	2 ειπεν δε αυτω κυριος τι τουτο εστιν το εν τη χειρι σου ο δε ειπεν ραβδος
3 Yahvé lui dit: “Jette-le à terre!” Il le jeta à terre et le bâton devint un serpent: Moïse se jeta en arrière.	3 και ειπεν ριψον αυτην επι την γην και ερριψεν αυτην επι την γην και εγενετο οφις και εφυγεν μωυσης απ' αυτου
4 Yahvé lui dit: “Étends ta main! prends-le par la queue!” Moïse étendit la main et le prit; le serpent redevint un bâton dans sa main.	4 και ειπεν κυριος προς μωυσην εκτεινον την χειρα και επιλαβου της κερκου εκτεινας ουν την χειρα επελαβετο της κερκου και εγενετο ραβδος εν τη χειρι αυτου
5 “Ainsi ils croiront que Yahvé, le Dieu de leurs pères, le Dieu d’Abraham, le Dieu d’Isaac et le Dieu de Jacob t’est bien apparu.”	5 ινα πιστευσωσιν σοι οτι ωπται σοι κυριος ο θεος των πατερων αυτων θεος αβρααμ και θεος ισαακ και θεος ιακωβ
6 Yahvé lui dit encore: “Mets donc ta main dans ton vêtement!” Il mit sa main dans son vêtement et l’en retira. Or voici que sa main était couverte de lèpre, blanche comme la neige.	6 ειπεν δε αυτω κυριος παλιν εισενεγκε την χειρα σου εις τον κολπον σου και εισηνεγκεν την χειρα αυτου εις τον κολπον αυτου και εξηνεγκεν την χειρα αυτου εκ του κολπου αυτου και εγενηθη η χειρ αυτου ωσει χιων
7 Yahvé lui dit: “Remets ta main dans ton vêtement!” Il remit sa main dans son vêtement et, quand il la retira, elle était saine comme le reste de son corps.	7 και ειπεν παλιν εισενεγκε την χειρα σου εις τον κολπον σου και εισηνεγκεν την χειρα εις τον κολπον αυτου και εξηνεγκεν αυτην εκ του κολπου αυτου και παλιν απεκατεστη εις την χροαν της σαρκος αυτου
8 “S’ils ne croient pas et ne t’écoutent pas après le premier signe, ils croiront au second.	8 εαν δε μη πιστευσωσιν σοι μηδε εισακουσωσιν της φωνης του σημειου του πρωτου πιστευσουσιν σοι της φωνης του σημειου του εσχατου
9 Et s’ils ne croient à aucun de ces deux signes, s’ils ne veulent pas t’écouter, tu prendras de l’eau dans le Nil, tu la répandras sur la terre sèche, et l’eau que tu auras prise dans le Nil se changera en sang sur la terre sèche.”	9 και εσται εαν μη πιστευσωσιν σοι τοις δυσι σημειοις τουτοις μηδε εισακουσωσιν της φωνης σου λημψη απο του υδατος του ποταμου και εκχεεις επι το ξηρον και εσται το υδωρ ο εαν λαβης απο του ποταμου αιμα επι του ξηρου
10 Moïse dit à Yahvé: “Je t’en supplie, mon Seigneur! Je n’ai jamais su bien parler, et ce n’est pas mieux depuis que tu parles à ton serviteur. Je ne trouve pas les mots pour m’exprimer.”	10 ειπεν δε μωυσης προς κυριον δεομαι κυριε ουχ ικανος ειμι προ της εχθες ουδε προ της τριτης ημερας ουδε αφ' ου ηρξω λαλειν τω θεραποντι σου ισχνοφωνος και βραδυγλωσσος εγω ειμι
11 Yahvé lui répondit: “Qui a donné une bouche à l’homme? Qui le rend muet ou sourd, clairvoyant ou aveugle? N’est-ce pas moi, Yahvé?	11 ειπεν δε κυριος προς μωυσην τις εδωκεν στομα ανθρωπω και τις εποιησεν δυσκωφον και κωφον βλεποντα και τυφλον ουκ εγω ο θεος
12 Va donc: je mettrai dans ta bouche les paroles que tu devras dire.”	12 και νυν πορευου και εγω ανοιξω το στομα σου και συμβιβασω σε ο μελλεις λαλησαι
13 Moïse dit alors: “Je t’en supplie, mon Seigneur! Envoie ton message par qui tu voudras.”	13 και ειπεν μωυσης δεομαι κυριε προχειρισαι δυναμενον αλλον ον αποστελεις
14 Cette fois, Yahvé se mit en colère contre Moïse et lui dit: “Ton frère Aaron, le Lévite, n’est-il pas là? Je sais qu’il a la parole facile. Le voici justement qui vient à ta rencontre et il sera tout heureux de te voir.	14 και θυμωθεις οργη κυριος επι μωυσην ειπεν ουκ ιδου ααρων ο αδελφος σου ο λευιτης επισταμαι οτι λαλων λαλησει αυτος σοι και ιδου αυτος εξελευσεται εις συναντησιν σοι και ιδων σε χαρησεται εν εαυτω
15 Tu lui parleras, tu lui diras ce qu’il devra dire, et moi, je serai dans ta bouche et dans la sienne, et je vous dirai ce que vous devrez faire.	15 και ερεις προς αυτον και δωσεις τα ρηματα μου εις το στομα αυτου και εγω ανοιξω το στομα σου και το στομα αυτου και συμβιβασω υμας α ποιησετε
16 Il parlera au peuple à ta place: toi avec lui, ce sera comme Dieu avec son prophète.	16 και αυτος σοι προσλαλησει προς τον λαον και αυτος εσται σου στομα συ δε αυτω εση τα προς τον θεον
17 Tu auras en main ce bâton, et avec lui tu feras des miracles!”	17 και την ραβδον ταυτην την στραφεισαν εις οφιν λημψη εν τη χειρι σου εν η ποιησεις εν αυτη τα σημεια
18 Moïse repartit vers son beau-père Jéthro et lui dit: “Je voudrais m’en aller pour retrouver mes frères en Égypte, je veux voir s’ils sont encore en vie.” Jéthro répondit à Moïse: “Va-t’en en paix!”	18 επορευθη δε μωυσης και απεστρεψεν προς ιοθορ τον γαμβρον αυτου και λεγει πορευσομαι και αποστρεψω προς τους αδελφους μου τους εν αιγυπτω και οψομαι ει ετι ζωσιν και ειπεν ιοθορ μωυση βαδιζε υγιαινων
19 Yahvé dit à Moïse, au pays de Madian: “Va! Retourne en Égypte, car tous ceux qui en voulaient à ta vie sont morts.”	19 μετα δε τας ημερας τας πολλας εκεινας ετελευτησεν ο βασιλευς αιγυπτου ειπεν δε κυριος προς μωυσην εν μαδιαμ βαδιζε απελθε εις αιγυπτον τεθνηκασιν γαρ παντες οι ζητουντες σου την ψυχην
20 Moïse prit donc sa femme et ses fils, les fit monter sur un âne, et retourna en Égypte. Moïse avait en main le bâton de Dieu.	20 αναλαβων δε μωυσης την γυναικα και τα παιδια ανεβιβασεν αυτα επι τα υποζυγια και επεστρεψεν εις αιγυπτον ελαβεν δε μωυσης την ραβδον την παρα του θεου εν τη χειρι αυτου
21 Yahvé dit à Moïse: “Lorsque tu retourneras en Égypte, tu feras devant le Pharaon tous les prodiges que je t’ai mis en mains. Mais moi, je ferai qu’il s’entête, et il refusera de laisser partir mon peuple.	21 ειπεν δε κυριος προς μωυσην πορευομενου σου και αποστρεφοντος εις αιγυπτον ορα παντα τα τερατα α εδωκα εν ταις χερσιν σου ποιησεις αυτα εναντιον φαραω εγω δε σκληρυνω την καρδιαν αυτου και ου μη εξαποστειλη τον λαον
22 Alors tu diras au Pharaon: ‘Voici ce que dit Yahvé: Israël est mon fils premier-né.	22 συ δε ερεις τω φαραω ταδε λεγει κυριος υιος πρωτοτοκος μου ισραηλ
23 Je t’ai dit: Laisse partir mon fils pour qu’il me serve, mais toi, tu as refusé de le laisser partir! C’est pourquoi je vais tuer ton fils premier-né.’ ”	23 ειπα δε σοι εξαποστειλον τον λαον μου ινα μοι λατρευση ει μεν ουν μη βουλει εξαποστειλαι αυτους ορα ουν εγω αποκτενω τον υιον σου τον πρωτοτοκον
24 Durant le voyage, à l’étape, Yahvé vint à la rencontre de Moïse et chercha à le faire mourir.	24 εγενετο δε εν τη οδω εν τω καταλυματι συνηντησεν αυτω αγγελος κυριου και εζητει αυτον αποκτειναι
25 Séfora prit alors un caillou, coupa le prépuce de son fils et en toucha les pieds de Moïse, puis elle dit: “Tu es vraiment pour moi un époux de sang.”	25 και λαβουσα σεπφωρα ψηφον περιετεμεν την ακροβυστιαν του υιου αυτης και προσεπεσεν προς τους ποδας και ειπεν εστη το αιμα της περιτομης του παιδιου μου
26 Aussitôt Yahvé le laissa. Elle avait dit “Époux de sang” à cause de la circoncision.	26 και απηλθεν απ' αυτου διοτι ειπεν εστη το αιμα της περιτομης του παιδιου μου
27 Yahvé dit à Aaron: “Va à la rencontre de Moïse dans le désert!” Il partit donc à la rencontre de Moïse à la montagne de Dieu, et il l’embrassa.	27 ειπεν δε κυριος προς ααρων πορευθητι εις συναντησιν μωυσει εις την ερημον και επορευθη και συνηντησεν αυτω εν τω ορει του θεου και κατεφιλησαν αλληλους
28 Moïse raconta à Aaron toutes les paroles de Yahvé qui l’envoyait en mission et tous les signes qu’il l’avait chargé de faire.	28 και ανηγγειλεν μωυσης τω ααρων παντας τους λογους κυριου ους απεστειλεν και παντα τα σημεια α ενετειλατο αυτω
29 Moïse et Aaron allèrent donc réunir tous les anciens des Israélites.	29 επορευθη δε μωυσης και ααρων και συνηγαγον την γερουσιαν των υιων ισραηλ
30 Aaron leur rapporta toutes les paroles que Yahvé avait dites à Moïse, et il fit les signes sous les yeux du peuple.	30 και ελαλησεν ααρων παντα τα ρηματα ταυτα α ελαλησεν ο θεος προς μωυσην και εποιησεν τα σημεια εναντιον του λαου
31 Le peuple crut, il comprit que Yahvé avait eu pitié des Israélites et qu’il avait vu leur humiliation. Ils se mirent à genoux et se prosternèrent.	31 και επιστευσεν ο λαος και εχαρη οτι επεσκεψατο ο θεος τους υιους ισραηλ και οτι ειδεν αυτων την θλιψιν κυψας δε ο λαος προσεκυνησεν