Livre de Judith 8

BIBLES DES PEUPLES	LXX
1 C’est alors qu’intervint Judith. Elle était fille de Mérari, fils d’Ox, fils de Joseph, fils d’Oziel, fils d’Elkia, fils d’Ananias, fils de Gédéon, fils de Rafen, fils d’Akitob, fils d’Élias, fils de Helkias, fils d’Éliab, fils de Nathanaël, fils de Salamiel, fils de Sarasadé, fils d’Israël.	1 και ηκουσεν εν εκειναις ταις ημεραις ιουδιθ θυγατηρ μεραρι υιου ωξ υιου ιωσηφ υιου οζιηλ υιου ελκια υιου ανανιου υιου γεδεων υιου ραφαιν υιου αχιτωβ υιου ηλιου υιου χελκιου υιου ελιαβ υιου ναθαναηλ υιου σαλαμιηλ υιου σαρασαδαι υιου ισραηλ
2 Son mari, Manassé, qui était de sa tribu et de sa famille, était mort pendant la moisson des orges:	2 και ο ανηρ αυτης μανασσης της φυλης αυτης και της πατριας αυτης και απεθανεν εν ημεραις θερισμου κριθων
3 pendant qu’il surveillait ceux qui liaient les gerbes dans les champs, il attrapa une insolation, il se coucha et mourut dans sa ville de Béthulie. On l’enterra avec ses pères, dans le champ qui se trouve entre Dotaïn et Balamon.	3 επεστη γαρ επι τους δεσμευοντας τα δραγματα εν τω πεδιω και ο καυσων ηλθεν επι την κεφαλην αυτου και επεσεν επι την κλινην αυτου και ετελευτησεν εν βαιτυλουα τη πολει αυτου και εθαψαν αυτον μετα των πατερων αυτου εν τω αγρω τω ανα μεσον δωθαιμ και βαλαμων
4 Cela faisait trois ans et quatre mois que Judith restait veuve en sa maison.	4 και ην ιουδιθ εν τω οικω αυτης χηρευουσα ετη τρια και μηνας τεσσαρας
5 Elle s’était fait une tente sur le toit de sa maison, elle portait un sac à même le corps, et par-dessus, ses vêtements de veuve.	5 και εποιησεν εαυτη σκηνην επι του δωματος του οικου αυτης και επεθηκεν επι την οσφυν αυτης σακκον και ην επ' αυτης τα ιματια της χηρευσεως αυτης
6 Elle jeûnait tous les jours, sauf la veille du sabbat, le jour même du sabbat, la veille des nouvelles lunes, au jour des nouvelles lunes, et les jours de fête et de joie en Israël.	6 και ενηστευε πασας τας ημερας της χηρευσεως αυτης χωρις προσαββατων και σαββατων και προνουμηνιων και νουμηνιων και εορτων και χαρμοσυνων οικου ισραηλ
7 Elle était très belle et pleine de charme; Manassé, son mari, lui avait laissé de l’or, de l’argent, des serviteurs, des servantes, du bétail et des champs, et elle restait à la tête de cette fortune.	7 και ην καλη τω ειδει και ωραια τη οψει σφοδρα και υπελιπετο αυτη μανασσης ο ανηρ αυτης χρυσιον και αργυριον και παιδας και παιδισκας και κτηνη και αγρους και εμενεν επ' αυτων
8 Elle était très pieuse et on ne pouvait rien lui reprocher.	8 και ουκ ην ος επηνεγκεν αυτη ρημα πονηρον οτι εφοβειτο τον θεον σφοδρα
9 Or voici qu’elle apprit comment le peuple, découragé par le manque d’eau, avait protesté contre les chefs. Elle apprit aussi la réponse d’Osias, et comment il avait promis de livrer la ville aux Assyriens au bout de cinq jours.	9 και ηκουσεν τα ρηματα του λαου τα πονηρα επι τον αρχοντα οτι ωλιγοψυχησαν εν τη σπανει των υδατων και ηκουσεν παντας τους λογους ιουδιθ ους ελαλησεν προς αυτους οζιας ως ωμοσεν αυτοις παραδωσειν την πολιν μετα ημερας πεντε τοις ασσυριοις
10 Alors elle envoya aux anciens de la ville, Chabris et Charmis, la servante qui administrait tous ses biens.	10 και αποστειλασα την αβραν αυτης την εφεστωσαν πασιν τοις υπαρχουσιν αυτης εκαλεσεν χαβριν και χαρμιν τους πρεσβυτερους της πολεως αυτης
11 Lorsqu’ils se présentèrent chez elle, elle leur dit: “Écoutez-moi bien, chefs des habitants de Béthulie! Vous avez eu tort de parler aujourd’hui comme vous l’avez fait devant le peuple, et de vous engager par serment devant Dieu, à livrer la ville à nos ennemis si le Seigneur ne vous envoyait pas ces jours-ci du secours.	11 και ηλθον προς αυτην και ειπεν προς αυτους ακουσατε δη μου αρχοντες των κατοικουντων εν βαιτυλουα οτι ουκ ευθης ο λογος υμων ον ελαλησατε εναντιον του λαου εν τη ημερα ταυτη και εστησατε τον ορκον τουτον ον ελαλησατε ανα μεσον του θεου και υμων και ειπατε εκδωσειν την πολιν τοις εχθροις ημων εαν μη εν αυταις επιστρεψη κυριος βοηθειαν υμιν
12 Qui êtes-vous donc pour mettre Dieu aujourd’hui à l’épreuve et pour prendre la place de Dieu au milieu des hommes?	12 και νυν τινες εστε υμεις οι επειρασατε τον θεον εν τη ημερα τη σημερον και ιστατε υπερ του θεου εν μεσω υιων ανθρωπων
13 “Vous venez de lancer un défi au Seigneur Tout-Puissant, alors que jamais vous ne serez capables de le comprendre!	13 και νυν κυριον παντοκρατορα εξεταζετε και ουθεν επιγνωσεσθε εως του αιωνος
14 Vous n’êtes pas capables de démêler ce qui se passe dans le cœur de l’homme, ni de saisir les raisonnements de son esprit, et vous voulez pénétrer le mystère de Dieu qui a fait toutes ces choses, comprendre son esprit et saisir sa pensée? “Non, non, mes frères! Ne mettez pas en colère le Seigneur notre Dieu,	14 οτι βαθος καρδιας ανθρωπου ουχ ευρησετε και λογους της διανοιας αυτου ου διαλημψεσθε και πως τον θεον ος εποιησεν παντα ταυτα ερευνησετε και τον νουν αυτου επιγνωσεσθε και τον λογισμον αυτου κατανοησετε μηδαμως αδελφοι μη παροργιζετε κυριον τον θεον ημων
15 car s’il ne veut pas nous secourir pendant ces cinq jours, il a le pouvoir de nous protéger lorsqu’il lui plaira, et il peut aussi nous détruire sous les yeux de nos ennemis.	15 οτι εαν μη βουληται εν ταις πεντε ημεραις βοηθησαι ημιν αυτος εχει την εξουσιαν εν αις θελει σκεπασαι ημεραις η και ολεθρευσαι ημας προ προσωπου των εχθρων ημων
16 Le Seigneur a ses plans, n’exigez pas de lui des garanties. On ne fait pas de menaces à Dieu comme à un homme et on ne l’achète pas non plus comme un homme.	16 υμεις δε μη ενεχυραζετε τας βουλας κυριου του θεου ημων οτι ουχ ως ανθρωπος ο θεος απειληθηναι ουδ' ως υιος ανθρωπου διαιτηθηναι
17 C’est pourquoi, attendez avec patience le salut qu’il voudra bien nous envoyer. Appelons-le à notre secours, et s’il le veut, il écoutera notre prière.	17 διοπερ αναμενοντες την παρ' αυτου σωτηριαν επικαλεσωμεθα αυτον εις βοηθειαν ημων και εισακουσεται της φωνης ημων εαν η αυτω αρεστον
18 “C’est un fait qu’aujourd’hui, à notre époque, il n’y a plus aucune de nos tribus ou de nos familles, plus aucune de nos villes ou de nos villages, qui adore des dieux fabriqués par les hommes, comme cela était arrivé autrefois.	18 οτι ουκ ανεστη εν ταις γενεαις ημων ουδε εστιν εν τη ημερα τη σημερον ουτε φυλη ουτε πατρια ουτε δημος ουτε πολις εξ ημων οι προσκυνουσι θεοις χειροποιητοις καθαπερ εγενετο εν ταις προτερον ημεραις
19 Or c’est à cause de cela que nos pères furent livrés à l’épée et à la ruine, et qu’ils connurent un tel désastre face à leurs ennemis.	19 ων χαριν εδοθησαν εις ρομφαιαν και εις διαρπαγην οι πατερες ημων και επεσον πτωμα μεγα ενωπιον των εχθρων ημων
20 Nous, nous n’avons pas servi d’autres dieux que lui, aussi pouvons-nous espérer qu’il n’oubliera ni nous, ni notre peuple.	20 ημεις δε ετερον θεον ουκ εγνωμεν πλην αυτου οθεν ελπιζομεν οτι ουχ υπεροψεται ημας ουδ' απο του γενους ημων
21 “Mais voyez: si nous capitulons, toute la Judée sera prise et notre Temple saint sera pillé. Dieu se vengera sur nous de cette profanation,	21 οτι εν τω λημφθηναι ημας ουτως και λημφθησεται πασα η ιουδαια και προνομευθησεται τα αγια ημων και εκζητησει την βεβηλωσιν αυτων εκ του αιματος ημων
22 il fera retomber sur nous le massacre de nos frères, la déportation des habitants et la ruine de notre héritage. Nous deviendrons esclaves des nations païennes et nous serons pour nos nouveaux maîtres un exemple d’humiliation et de honte.	22 και τον φονον των αδελφων ημων και την αιχμαλωσιαν της γης και την ερημωσιν της κληρονομιας ημων επιστρεψει εις κεφαλην ημων εν τοις εθνεσιν ου εαν δουλευσωμεν εκει και εσομεθα εις προσκομμα και εις ονειδος εναντιον των κτωμενων ημας
23 Le Seigneur n’aura pas pitié de nous dans notre esclavage, il en fera au contraire une punition honteuse.	23 οτι ου κατευθυνθησεται η δουλεια ημων εις χαριν αλλ' εις ατιμιαν θησει αυτην κυριος ο θεος ημων
24 “Si nous croyons que la vie de nos frères dépend de la nôtre et que le sort du Lieu Saint, du Temple, et de l’autel, sont entre nos mains, montrons-le.	24 και νυν αδελφοι επιδειξωμεθα τοις αδελφοις ημων οτι εξ ημων κρεμαται η ψυχη αυτων και τα αγια και ο οικος και το θυσιαστηριον επεστηρισται εφ' ημιν
25 Mais surtout, rendons grâce au Seigneur notre Dieu, qui nous met à l’épreuve comme il l’a fait pour nos pères.	25 παρα ταυτα παντα ευχαριστησωμεν κυριω τω θεω ημων ος πειραζει ημας καθα και τους πατερας ημων
26 Rappelez-vous ce qu’il a fait pour Abraham, les épreuves qu’il a envoyées à Isaac et tout ce qui est arrivé à Jacob en Mésopotamie, en Syrie, lorsqu’il gardait les troupeaux de Laban, le frère de sa mère.	26 μνησθητε οσα εποιησεν μετα αβρααμ και οσα επειρασεν τον ισαακ και οσα εγενετο τω ιακωβ εν μεσοποταμια της συριας ποιμαινοντι τα προβατα λαβαν του αδελφου της μητρος αυτου
27 Dieu ne nous a pas soumis comme eux à l’épreuve du feu, il ne nous a pas condamnés non plus, mais il nous a frappés comme il corrige ceux qui le touchent de près.”	27 οτι ου καθως εκεινους επυρωσεν εις ετασμον της καρδιας αυτων και ημας ουκ εξεδικησεν αλλ' εις νουθετησιν μαστιγοι κυριος τους εγγιζοντας αυτω
28 Osias lui répondit: “Tout ce que tu viens de dire est plein de bon sens et personne ne trouvera à y redire.	28 και ειπεν προς αυτην οζιας παντα οσα ειπας εν αγαθη καρδια ελαλησας και ουκ εστιν ος αντιστησεται τοις λογοις σου
29 Ce n’est d’ailleurs pas la première fois que ta sagesse se manifeste. Depuis ta jeunesse, tout le peuple a reconnu ton intelligence et tu juges toute chose avec droiture.	29 οτι ουκ εν τη σημερον η σοφια σου προδηλος εστιν αλλ' απ' αρχης ημερων σου εγνω πας ο λαος την συνεσιν σου καθοτι αγαθον εστιν το πλασμα της καρδιας σου
30 Mais le peuple souffre tellement de la faim qu’il nous a obligés à faire ce que nous lui avons promis, et il nous a fait prêter un serment que nous ne pouvons pas violer.	30 αλλα ο λαος δεδιψηκεν σφοδρα και ηναγκασαν ημας ποιησαι καθα ελαλησαμεν αυτοις και επαγαγειν εφ' ημας ορκον ον ου παραβησομεθα
31 Maintenant prie pour nous, car tu es une sainte femme; si le Seigneur envoyait la pluie pour remplir nos citernes, nous retrouverions des forces.”	31 και νυν δεηθητι περι ημων οτι γυνη ευσεβης ει και αποστελει κυριος τον υετον εις πληρωσιν των λακκων ημων και ουκ εκλειψομεν ετι
32 Judith leur dit: “Écoutez-moi, je vais faire quelque chose d’extraordinaire qui se racontera de génération en génération dans notre peuple.	32 και ειπεν προς αυτους ιουδιθ ακουσατε μου και ποιησω πραγμα ο αφιξεται εις γενεας γενεων υιοις του γενους ημων
33 Soyez cette nuit à la porte de la ville pour que je sorte avec ma servante. Avant la fin du délai que vous avez fixé pour livrer la ville aux ennemis, le Seigneur se servira de moi pour secourir Israël.	33 υμεις στησεσθε επι της πυλης την νυκτα ταυτην και εξελευσομαι εγω μετα της αβρας μου και εν ταις ημεραις μεθ' ας ειπατε παραδωσειν την πολιν τοις εχθροις ημων επισκεψεται κυριος τον ισραηλ εν χειρι μου
34 Ne cherchez pas à savoir ce que je vais faire, je ne vous dirai rien avant que tout cela ne soit accompli.”	34 υμεις δε ουκ εξερευνησετε την πραξιν μου ου γαρ ερω υμιν εως του τελεσθηναι α εγω ποιω
35 Osias et les chefs lui dirent: “Va en paix! Que le Seigneur guide tes pas et fasse justice de nos ennemis!”	35 και ειπεν οζιας και οι αρχοντες προς αυτην πορευου εις ειρηνην και κυριος ο θεος εμπροσθεν σου εις εκδικησιν των εχθρων ημων
36 Et sortant de la tente, ils rejoignirent leur poste.	36 και αποστρεψαντες εκ της σκηνης επορευθησαν επι τας διαταξεις αυτων