Livre de la Genèse 22

BIBLES DES PEUPLES	LXX
1 Par la suite Dieu voulut éprouver Abraham; il appela: “Abraham!” Celui-ci répondit: “Me voici.”	1 και εγενετο μετα τα ρηματα ταυτα ο θεος επειραζεν τον αβρααμ και ειπεν προς αυτον αβρααμ αβρααμ ο δε ειπεν ιδου εγω
2 Dieu lui dit: “Prends Isaac, ton fils unique, celui que tu aimes, et va-t’en au pays de Moriya. Là tu l’offriras en sacrifice sur l’une des montagnes que je te montrerai.”	2 και ειπεν λαβε τον υιον σου τον αγαπητον ον ηγαπησας τον ισαακ και πορευθητι εις την γην την υψηλην και ανενεγκον αυτον εκει εις ολοκαρπωσιν εφ' εν των ορεων ων αν σοι ειπω
3 Abraham se leva de bon matin et sella son âne; il prit avec lui deux de ses serviteurs et son fils Isaac et l’on fendit le bois pour le sacrifice. Puis il marcha vers l’endroit que Dieu lui avait indiqué.	3 αναστας δε αβρααμ το πρωι επεσαξεν την ονον αυτου παρελαβεν δε μεθ' εαυτου δυο παιδας και ισαακ τον υιον αυτου και σχισας ξυλα εις ολοκαρπωσιν αναστας επορευθη και ηλθεν επι τον τοπον ον ειπεν αυτω ο θεος
4 Le troisième jour Abraham put voir l’endroit au loin.	4 τη ημερα τη τριτη και αναβλεψας αβρααμ τοις οφθαλμοις ειδεν τον τοπον μακροθεν
5 Alors Abraham dit à ses serviteurs: “Restez ici avec l’âne. Moi et l’enfant, nous irons là-bas pour adorer, et nous reviendrons ensuite vers vous.”	5 και ειπεν αβρααμ τοις παισιν αυτου καθισατε αυτου μετα της ονου εγω δε και το παιδαριον διελευσομεθα εως ωδε και προσκυνησαντες αναστρεψωμεν προς υμας
6 Abraham prit le bois pour le sacrifice et le chargea sur son fils Isaac. Il prit ensuite dans sa main le feu et le couteau, et tous deux marchèrent ensemble.	6 ελαβεν δε αβρααμ τα ξυλα της ολοκαρπωσεως και επεθηκεν ισαακ τω υιω αυτου ελαβεν δε και το πυρ μετα χειρα και την μαχαιραν και επορευθησαν οι δυο αμα
7 Isaac se tourna vers son père Abraham, il lui dit: “Mon père!” Celui-ci répondit: “Je t’écoute, mon fils.” Isaac dit: “Nous avons là le feu et le bois, mais où est l’agneau pour le sacrifice par le feu?”	7 ειπεν δε ισαακ προς αβρααμ τον πατερα αυτου ειπας πατερ ο δε ειπεν τι εστιν τεκνον λεγων ιδου το πυρ και τα ξυλα που εστιν το προβατον το εις ολοκαρπωσιν
8 Abraham répondit: “Dieu pourvoira à l’agneau pour le sacrifice, mon fils.” Et ils continuèrent tous deux leur chemin.	8 ειπεν δε αβρααμ ο θεος οψεται εαυτω προβατον εις ολοκαρπωσιν τεκνον πορευθεντες δε αμφοτεροι αμα
9 Lorsqu’ils arrivèrent à l’endroit que Dieu avait indiqué, Abraham construisit l’autel. Il prépara le bois, attacha son fils Isaac et le plaça sur l’autel par-dessus le bois.	9 ηλθον επι τον τοπον ον ειπεν αυτω ο θεος και ωκοδομησεν εκει αβρααμ θυσιαστηριον και επεθηκεν τα ξυλα και συμποδισας ισαακ τον υιον αυτου επεθηκεν αυτον επι το θυσιαστηριον επανω των ξυλων
10 Puis il étendit la main et prit le couteau pour égorger son fils.	10 και εξετεινεν αβρααμ την χειρα αυτου λαβειν την μαχαιραν σφαξαι τον υιον αυτου
11 Alors l’Ange de Yahvé l’appela du haut des cieux: “Abraham! Abraham!” Il répondit: “Me voici!”	11 και εκαλεσεν αυτον αγγελος κυριου εκ του ουρανου και ειπεν αυτω αβρααμ αβρααμ ο δε ειπεν ιδου εγω
12 L’Ange lui dit: “N’étends pas la main et ne fais rien à l’enfant, car maintenant je sais que tu crains Dieu: tu ne m’as pas refusé ton fils, ton unique.”	12 και ειπεν μη επιβαλης την χειρα σου επι το παιδαριον μηδε ποιησης αυτω μηδεν νυν γαρ εγνων οτι φοβη τον θεον συ και ουκ εφεισω του υιου σου του αγαπητου δι' εμε
13 Abraham leva les yeux et regarda: il y avait là un bélier retenu par les cornes dans un buisson. Abraham alla donc prendre le bélier et il l’offrit en sacrifice par le feu à la place de son fils.	13 και αναβλεψας αβρααμ τοις οφθαλμοις αυτου ειδεν και ιδου κριος εις κατεχομενος εν φυτω σαβεκ των κερατων και επορευθη αβρααμ και ελαβεν τον κριον και ανηνεγκεν αυτον εις ολοκαρπωσιν αντι ισαακ του υιου αυτου
14 Abraham appela cet endroit “Yahvé pourvoira”; c’est pourquoi on dit encore aujourd’hui: “Sur sa montagne, Yahvé pourvoira.”	14 και εκαλεσεν αβρααμ το ονομα του τοπου εκεινου κυριος ειδεν ινα ειπωσιν σημερον εν τω ορει κυριος ωφθη
15 Une seconde fois l’Ange de Yahvé appela Abraham du haut des cieux.	15 και εκαλεσεν αγγελος κυριου τον αβρααμ δευτερον εκ του ουρανου
16 Il lui dit: “Je l’ai juré par moi-même - oracle de Yahvé - puisque tu as fait cela et que tu ne m’as pas refusé ton fils, ton unique,	16 λεγων κατ' εμαυτου ωμοσα λεγει κυριος ου εινεκεν εποιησας το ρημα τουτο και ουκ εφεισω του υιου σου του αγαπητου δι' εμε
17 je te bénirai et je multiplierai ta descendance comme les étoiles du ciel, comme le sable du bord de mer. Ta descendance l’emportera sur ses ennemis.	17 η μην ευλογων ευλογησω σε και πληθυνων πληθυνω το σπερμα σου ως τους αστερας του ουρανου και ως την αμμον την παρα το χειλος της θαλασσης και κληρονομησει το σπερμα σου τας πολεις των υπεναντιων
18 Toutes les nations de la terre se verront bénies en ta descendance parce que tu as obéi à ma voix.”	18 και ενευλογηθησονται εν τω σπερματι σου παντα τα εθνη της γης ανθ' ων υπηκουσας της εμης φωνης
19 Abraham revint alors vers ses serviteurs: ils se levèrent et repartirent ensemble pour Bersabée. Abraham demeura ensuite à Bersabée.	19 απεστραφη δε αβρααμ προς τους παιδας αυτου και ανασταντες επορευθησαν αμα επι το φρεαρ του ορκου και κατωκησεν αβρααμ επι τω φρεατι του ορκου
20 Après cela on annonça à Abraham cette nouvelle: “Voici que Milka a donné elle aussi des fils à ton frère Nahor:	20 εγενετο δε μετα τα ρηματα ταυτα και ανηγγελη τω αβρααμ λεγοντες ιδου τετοκεν μελχα και αυτη υιους ναχωρ τω αδελφω σου
21 Ous son premier-né, Bouz son frère, et Kémouel père d’Aram,	21 τον ωξ πρωτοτοκον και τον βαυξ αδελφον αυτου και τον καμουηλ πατερα συρων
22 Késed, Hazo, Pildach, Yidlaf et Bétuel.”	22 και τον χασαδ και τον αζαυ και τον φαλδας και τον ιεδλαφ και τον βαθουηλ
23 Bétuel est le père de Rébecca. Tels sont les huit fils que Milka donna à Nahor, le frère d’Abraham.	23 και βαθουηλ εγεννησεν την ρεβεκκαν οκτω ουτοι υιοι ους ετεκεν μελχα τω ναχωρ τω αδελφω αβρααμ
24 Sa concubine s’appelait Réouma, c’est elle qui enfanta Tébakh, Gakham, Takhach et Mahaka.	24 και η παλλακη αυτου η ονομα ρεημα ετεκεν και αυτη τον ταβεκ και τον γααμ και τον τοχος και τον μωχα