Micà (מיכה) - Michea 35
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
STUTTGARTENSIA-DELITZSCH | NOVA VULGATA |
---|---|
1 וַיְהִי דְבַר־יְהוָה אֵלַי לֵאמֹר | 1 Et factus est sermo Domini ad me dicens: |
2 בֶּן־אָדָם שִׂים פָּנֶיךָ עַל־הַר שֵׂעִיר וְהִנָּבֵא עָלָיו | 2 “ Fili hominis, pone faciemtuam adversum montem Seir et propheta de eo et dices illi: |
3 וְאָמַרְתָּ לֹּו כֹּה אָמַר אֲדֹנָי יְהוִה הִנְנִי אֵלֶיךָ הַר־שֵׂעִיר וְנָטִיתִי יָדִי עָלֶיךָ וּנְתַתִּיךָ שְׁמָמָה וּמְשַׁמָּה | 3 Haec dicit DominusDeus: Ecce ego ad te, mons Seir; et extendam manum meam super te et dabo te desolatum atque desertum. |
4 עָרֶיךָ חָרְבָּה אָשִׂים וְאַתָּה שְׁמָמָה תִהְיֶה וְיָדַעְתָּ כִּי־אֲנִי יְהוָה | 4 Urbes tuas demoliar, et tu desertus eris et scies quia ego Dominus. |
5 יַעַן הֱיֹות לְךָ אֵיבַת עֹולָם וַתַּגֵּר אֶת־בְּנֵי־יִשְׂרָאֵל עַל־יְדֵי־חָרֶב בְּעֵת אֵידָם בְּעֵת עֲוֹן קֵץ | 5 Eo quod fueris inimicus sempiternus et concluseris filios Israel in manusgladii in tempore afflictionis eorum, in tempore poenae extremae; |
6 לָכֵן חַי־אָנִי נְאֻם אֲדֹנָי יְהוִה כִּי־לְדָם אֶעֶשְׂךָ וְדָם יִרְדֲּפֶךָ אִם־לֹא דָם שָׂנֵאתָ וְדָם יִרְדֲּפֶךָ | 6 propterea,vivo ego, dicit Dominus Deus, sanguini tradam te, et sanguis te persequetur et,cum sanguinem non oderis, sanguis persequetur te. |
7 וְנָתַתִּי אֶת־הַר שֵׂעִיר לְשִׁמְמָה וּשְׁמָמָה וְהִכְרַתִּי מִמֶּנּוּ עֹבֵר וָשָׁב | 7 Et dabo montem Seirdesolatum atque desertum et auferam de eo euntem et redeuntem |
8 וּמִלֵּאתִי אֶת־הָרָיו חֲלָלָיו גִּבְעֹותֶיךָ וְגֵאֹותֶיךָ וְכָל־אֲפִיקֶיךָ חַלְלֵי־חֶרֶב יִפְּלוּ בָהֶם | 8 et implebomontes eius occisorum suorum, in collibus tuis et in vallibus tuis, atque inomnibus torrentibus tuis interfecti gladio cadent. |
9 שִׁמְמֹות עֹולָם אֶתֶּנְךָ וְעָרֶיךָ לֹא [תֵישַׁבְנָה כ] (תָשֹׁבְנָה ק) וִידַעְתֶּם כִּי־אֲנִי יְהוָה | 9 In solitudines sempiternastradam te, et civitates tuae non habitabuntur, et scietis quoniam ego Dominus. |
10 יַעַן אֲמָרְךָ אֶת־שְׁנֵי הַגֹּויִם וְאֶת־שְׁתֵּי הָאֲרָצֹות לִי תִהְיֶינָה וִירַשְׁנוּהָ וַיהוָה שָׁם הָיָה | 10 Eo quod dixeris: “Duae gentes et duae terrae meae erunt, et hereditatepossidebo eas!”, cum Dominus esset ibi; |
11 לָכֵן חַי־אָנִי נְאֻם אֲדֹנָי יְהוִה וְעָשִׂיתִי כְּאַפְּךָ וּכְקִנְאָתְךָ אֲשֶׁר עָשִׂיתָה מִשִּׂנְאָתֶיךָ בָּם וְנֹודַעְתִּי בָם כַּאֲשֶׁר אֶשְׁפְּטֶךָ | 11 propterea, vivo ego, dicit DominusDeus, faciam iuxta iram tuam et secundum zelum tuum, quem fecisti odio habenseos, et notus efficiar in eis, cum te iudicavero. |
12 וְיָדַעְתָּ כִּי־אֲנִי יְהוָה שָׁמַעְתִּי ׀ אֶת־כָּל־נָאָצֹותֶיךָ אֲשֶׁר אָמַרְתָּ עַל־הָרֵי יִשְׂרָאֵל לֵאמֹר ׀ [שָׁמֵמָה כ] (שָׁמֵמוּ ק) לָנוּ נִתְּנוּ לְאָכְלָה | 12 Et scies quia ego Dominusaudivi universa opprobria tua, quae locutus es de montibus Israel dicens: “Desertinobis ad devorandum dati sunt!”. |
13 וַתַּגְדִּילוּ עָלַי בְּפִיכֶם וְהַעְתַּרְתֶּם עָלַי דִּבְרֵיכֶם אֲנִי שָׁמָעְתִּי׃ ס | 13 Et insurrexistis super me ore vestro etvociferati estis vobis adversum me verba vestra; ego audivi. |
14 כֹּה אָמַר אֲדֹנָי יְהוִה כִּשְׂמֹחַ כָּל־הָאָרֶץ שְׁמָמָה אֶעֱשֶׂה־לָּךְ | 14 Haec dicit Dominus Deus: Laetante universa terra, in solitudinem te redigam; |
15 כְּשִׂמְחָתְךָ לְנַחְלַת בֵּית־יִשְׂרָאֵל עַל אֲשֶׁר־שָׁמֵמָה כֵּן אֶעֱשֶׂה־לָּךְ שְׁמָמָה תִהְיֶה הַר־שֵׂעִיר וְכָל־אֱדֹום כֻּלָּהּ וְיָדְעוּ כִּי־אֲנִי יְהוָה׃ פ | 15 sicuti gavisus es super hereditatem domus Israel, eo quod fuerit dissipata,sic faciam tibi: dissipatus eris, mons Seir, et Idumaea omnis, et scient quiaego Dominus. |