Yermĭyahu ( ירמיהו) - Geremia 13

STUTTGARTENSIA-DELITZSCH	SMITH VAN DYKE
1 בֵּן חָכָם מוּסַר אָב וְלֵץ לֹא־שָׁמַע גְּעָרָה	1 الابن الحكيم يقبل تأديب ابيه والمستهزئ لا يسمع انتهارا.
2 מִפְּרִי פִי־אִישׁ יֹאכַל טֹוב וְנֶפֶשׁ בֹּגְדִים חָמָס	2 من ثمرة فمه ياكل الانسان خيرا ومرام الغادرين ظلم.
3 נֹצֵר פִּיו שֹׁמֵר נַפְשֹׁו פֹּשֵׂק פָתָיו מְחִתָּה־לֹו	3 من يحفظ فمه يحفظ نفسه. ومن يشحر شفتيه فله هلاك.
4 מִתְאַוָּה וָאַיִן נַפְשֹׁו עָצֵל וְנֶפֶשׁ חָרֻצִים תְּדֻשָּׁן	4 نفس الكسلان تشتهي ولا شيء لها ونفس المجتهدين تسمن.
5 דְּבַרשֶׁ־קֶר יִשְׂנָא צַדִּיק וְרָשָׁע יַבְאִישׁ וְיַחְפִּיר	5 الصدّيق يبغض كلام كذب والشرير يخزي ويخجل.
6 צְדָקָה תִּצֹּר תָּם־דָּרֶךְ וְרִשְׁעָה תְּסַלֵּף חַטָּאת	6 البر يحفظ الكامل طريقه والشر يقلب الخاطئ.
7 יֵשׁ מִתְעַשֵּׁר וְאֵין כֹּל מִתְרֹושֵׁשׁ וְהֹון רָב	7 يوجد من يتغانى ولا شيء عنده ومن يتفاقر وعنده غنى جزيل.
8 כֹּפֶר נֶפֶשׁ־אִישׁ עָשְׁרֹו וְרָשׁ לֹא־שָׁמַע גְּעָרָה	8 فدية نفس رجل غناه. اما الفقير فلا يسمع انتهارا.
9 אֹור־צַדִּיקִים יִשְׂמָח וְנֵר רְשָׁעִים יִדְעָךְ	9 نور الصدّيقين يفرح وسراج الاشرار ينطفئ.
10 רַק־בְּזָדֹון יִתֵּן מַצָּה וְאֶת־נֹועָצִים חָכְמָה	10 الخصام انما يصير بالكبرياء ومع المتشاورين حكمة.
11 הֹון מֵהֶבֶל יִמְעָט וְקֹבֵץ עַל־יָד יַרְבֶּה	11 غنى البطل يقل والجامع بيده يزداد.
12 תֹּוחֶלֶת מְמֻשָּׁכָה מַחֲלָה־לֵב וְעֵץ חַיִּים תַּאֲוָה בָאָה	12 الرجاء المماطل يمرض القلب والشهوة المتممة شجرة حياة.
13 בָּז לְדָבָר יֵחָבֶל לֹו וִירֵא מִצְוָה הוּא יְשֻׁלָּם	13 من ازدرى بالكلمة يخرب نفسه ومن خشي الوصية يكافأ.
14 תֹּורַת חָכָם מְקֹור חַיִּים לָסוּר מִמֹּקְשֵׁי מָוֶת	14 شريعة الحكيم ينبوع حياة للحيدان عن اشراك الموت.
15 שֵׂכֶל־טֹוב יִתֶּן־חֵן וְדֶרֶךְ בֹּגְדִים אֵיתָן	15 الفطنة الجيدة تمنح نعمة. اما طريق الغادرين فاوعر.
16 כָּל־עָרוּם יַעֲשֶׂה בְדָעַת וּכְסִיל יִפְרֹשׂ אִוֶּלֶת	16 كل ذكي يعمل بالمعرفة والجاهل ينشر حمقا.
17 מַלְאָךְ רָשָׁע יִפֹּל בְּרָע וְצִיר אֱמוּנִים מַרְפֵּא	17 الرسول الشرير يقع في الشر والسفير الامين شفاء.
18 רֵישׁ וְקָלֹון פֹּורֵעַ מוּסָר וְשֹׁומֵר תֹּוכַחַת יְכֻבָּד	18 فقر وهوان لمن يرفض التأديب. ومن يلاحظ التوبيخ يكرم.
19 תַּאֲוָה נִהְיָה תֶעֱרַב לְנָפֶשׁ וְתֹועֲבַת כְּסִילִים סוּר מֵרָע	19 الشهوة الحاصلة تلذ النفس. اما كراهة الجهال فهي الحيدان عن الشر
20 [הָלֹוךְ כ] (הֹולֵךְ ק) אֶת־חֲכָמִים [וַחֲכָם כ] (יֶחְכָּם ק) וְרֹעֶה כְסִילִים יֵרֹועַ	20 المساير الحكماء يصير حكيما ورفيق الجهال يضر.
21 חַטָּאִים תְּרַדֵּף רָעָה וְאֶת־צַדִּיקִים יְשַׁלֶּם־טֹוב	21 الشر يتبع الخاطئين والصدّيقون يجازون خيرا.
22 טֹוב יַנְחִיל בְּנֵי־בָנִים וְצָפוּן לַצַּדִּיק חֵיל חֹוטֵא	22 الصالح يورث بني البنين وثروة الخاطئ تذخر للصدّيق.
23 רָב־אֹכֶל נִיר רָאשִׁים וְיֵשׁ נִסְפֶּה בְּלֹא מִשְׁפָּט	23 في حرث الفقراء طعام كثير ويوجد هالك من عدم الحق.
24 חֹושֵׂךְ בְטֹו שֹׂונֵא בְנֹו וְאֹהֲבֹו שִׁחֲרֹו מוּסָר	24 من يمنع عصاه يمقت ابنه ومن احبه يطلب له التأديب.
25 צַדִּיק אֹכֵל לְשֹׂבַע נַפְשֹׁו וּבֶטֶן רְשָׁעִים תֶּחְסָר׃ פ	25 الصدّيق يأكل لشبع نفسه. اما بطن الاشرار فيحتاج
26 וְגַם־אֲנִי חָשַׂפְתִּי שׁוּלַיִךְ עַל־פָּנָיִךְ וְנִרְאָה קְלֹונֵךְ
27 נִאֻפַיִךְ וּמִצְהֲלֹותַיִךְ זִמַּת זְנוּתֵךְ עַל־גְּבָעֹות בַּשָּׂדֶה רָאִיתִי שִׁקּוּצָיִךְ אֹוי לָךְ יְרוּשָׁלִַם לֹא תִטְהֲרִי אַחֲרֵי מָתַי עֹד׃ פ