1 وكان لما شاخ صموئيل انه جعل بنيه قضاة لاسرائيل. | 1 וַיְהִי כַּאֲשֶׁר זָקֵן שְׁמוּאֵל וַיָּשֶׂם אֶת־בָּנָיו שֹׁפְטִים לְיִשְׂרָאֵל |
2 وكان اسم ابنه البكر يوئيل واسم ثانيه ابيا كانا قاضيين في بئر سبع. | 2 וַיְהִי שֶׁם־בְּנֹו הַבְּכֹור יֹואֵל וְשֵׁם מִשְׁנֵהוּ אֲבִיָּה שֹׁפְטִים בִּבְאֵר שָׁבַע |
3 ولم يسلك ابناه في طريقه بل مالا وراء المكسب واخذا رشوة وعوّجا القضاء. | 3 וְלֹא־הָלְכוּ בָנָיו [בְּדַרְכֹו כ] (בִּדְרָכָיו ק) וַיִּטּוּ אַחֲרֵי הַבָּצַע וַיִּקְחוּ־שֹׁחַד וַיַּטּוּ מִשְׁפָּט׃ פ |
4 فاجتمع كل شيوخ اسرائيل وجاءوا الى صموئيل الى الرامة | 4 וַיִּתְקַבְּצוּ כֹּל זִקְנֵי יִשְׂרָאֵל וַיָּבֹאוּ אֶל־שְׁמוּאֵל הָרָמָתָה |
5 وقالوا له هوذا انت قد شخت وابناك لم يسيرا في طريقك. فالآن اجعل لنا ملكا يقضي لنا كسائر الشعوب. | 5 וַיֹּאמְרוּ אֵלָיו הִנֵּה אַתָּה זָקַנְתָּ וּבָנֶיךָ לֹא הָלְכוּ בִּדְרָכֶיךָ עַתָּה שִׂימָה־לָּנוּ מֶלֶךְ לְשָׁפְטֵנוּ כְּכָל־הַגֹּויִם |
6 فساء الأمر في عيني صموئيل اذ قالوا اعطنا ملكا يقضي لنا. وصلى صموئيل الى الرب. | 6 וַיֵּרַע הַדָּבָר בְּעֵינֵי שְׁמוּאֵל כַּאֲשֶׁר אָמְרוּ תְּנָה־לָּנוּ מֶלֶךְ לְשָׁפְטֵנוּ וַיִּתְפַּלֵּל שְׁמוּאֵל אֶל־יְהוָה׃ פ |
7 فقال الرب لصموئيل اسمع لصوت الشعب في كل ما يقولون لك. لانهم لم يرفضوك انت بل اياي رفضوا حتى لا املك عليهم. | 7 וַיֹּאמֶר יְהוָה אֶל־שְׁמוּאֵל שְׁמַע בְּקֹול הָעָם לְכֹל אֲשֶׁר־יֹאמְרוּ אֵלֶיךָ כִּי לֹא אֹתְךָ מָאָסוּ כִּי־אֹתִי מָאֲסוּ מִמְּלֹךְ עֲלֵיהֶם |
8 حسب كل اعمالهم التي عملوا من يوم اصعدتهم من مصر الى هذا اليوم وتركوني وعبدوا آلهة اخرى هكذا هم عاملون بك ايضا. | 8 כְּכָל־הַמַּעֲשִׂים אֲשֶׁר־עָשׂוּ מִיֹּום הַעֲלֹתִי אֹתָם מִמִּצְרַיִם וְעַד־הַיֹּום הַזֶּה וַיַּעַזְבֻנִי וַיַּעַבְדוּ אֱלֹהִים אֲחֵרִים כֵּן הֵמָּה עֹשִׂים גַּם־לָךְ |
9 فالآن اسمع لصوتهم. ولكن أشهدنّ عليهم واخبرهم بقضاء الملك الذي يملك عليهم | 9 וְעַתָּה שְׁמַע בְּקֹולָם אַךְ כִּי־הָעֵד תָּעִיד בָּהֶם וְהִגַּדְתָּ לָהֶם מִשְׁפַּט הַמֶּלֶךְ אֲשֶׁר יִמְלֹךְ עֲלֵיהֶם׃ ס |
10 فكلم صموئيل الشعب الذين طلبوا منه ملكا بجميع كلام الرب | 10 וַיֹּאמֶר שְׁמוּאֵל אֵת כָּל־דִּבְרֵי יְהוָה אֶל־הָעָם הַשֹּׁאֲלִים מֵאִתֹּו מֶלֶךְ׃ ס |
11 وقال هذا يكون قضاء الملك الذي يملك عليكم. يأخذ بنيكم ويجعلهم لنفسه لمراكبه وفرسانه فيركضون امام مراكبه. | 11 וַיֹּאמֶר זֶה יִהְיֶה מִשְׁפַּט הַמֶּלֶךְ אֲשֶׁר יִמְלֹךְ עֲלֵיכֶם אֶת־בְּנֵיכֶם יִקָּח וְשָׂם לֹו בְּמֶרְכַּבְתֹּו וּבְפָרָשָׁיו וְרָצוּ לִפְנֵי מֶרְכַּבְתֹּו |
12 ويجعل لنفسه رؤساء الوف ورؤساء خماسين فيحرثون حراثته ويحصدون حصاده ويعملون عدّة حربه وأدوات مراكبه. | 12 וְלָשׂוּם לֹו שָׂרֵי אֲלָפִים וְשָׂרֵי חֲמִשִּׁים וְלַחֲרֹשׁ חֲרִישֹׁו וְלִקְצֹר קְצִירֹו וְלַעֲשֹׂות כְּלֵי־מִלְחַמְתֹּו וּכְלֵי רִכְבֹּו |
13 ويأخذ بناتكم عطارات وطباخات وخبازات. | 13 וְאֶת־בְּנֹותֵיכֶם יִקָּח לְרַקָּחֹות וּלְטַבָּחֹות וּלְאֹפֹות |
14 ويأخذ حقولكم وكرومكم وزيتونكم اجودها ويعطيها لعبيده. | 14 וְאֶתשְׂ־דֹותֵיכֶם וְאֶת־כַּרְמֵיכֶם וְזֵיתֵיכֶם הַטֹּובִים יִקָּח וְנָתַן לַעֲבָדָיו |
15 ويعشّر زروعكم وكرومكم ويعطي لخصيانه وعبيده. | 15 וְזַרְעֵיכֶם וְכַרְמֵיכֶם יַעְשֹׂר וְנָתַן לְסָרִיסָיו וְלַעֲבָדָיו |
16 ويأخذ عبيدكم وجواريكم وشبانكم الحسان وحميركم ويستعملهم لشغله. | 16 וְאֶת־עַבְדֵיכֶם וְאֶת־שִׁפְחֹותֵיכֶם וְאֶת־בַּחוּרֵיכֶם הַטֹּובִים וְאֶת־חֲמֹורֵיכֶם יִקָּח וְעָשָׂה לִמְלַאכְתֹּו |
17 ويعشّر غنمكم وانتم تكونون له عبيدا. | 17 צֹאנְכֶם יַעְשֹׂר וְאַתֶּם תִּהְיוּ־לֹו לַעֲבָדִים |
18 فتصرخون في ذلك اليوم من وجه ملككم الذي اخترتموه لانفسكم فلا يستجيب لكم الرب في ذلك اليوم. | 18 וּזְעַקְתֶּם בַּיֹּום הַהוּא מִלִּפְנֵי מַלְכְּכֶם אֲשֶׁר בְּחַרְתֶּם לָכֶם וְלֹא־יַעֲנֶה יְהוָה אֶתְכֶם בַּיֹּום הַהוּא |
19 فأبى الشعب ان يسمعوا لصوت صموئيل وقالوا لا بل يكون علينا ملك. | 19 וַיְמָאֲנוּ הָעָם לִשְׁמֹעַ בְּקֹול שְׁמוּאֵל וַיֹּאמְרוּ לֹּא כִּי אִם־מֶלֶךְ יִהְיֶה עָלֵינוּ |
20 فنكون نحن ايضا مثل سائر الشعوب ويقضي لنا ملكنا ويخرج امامنا ويحارب حروبنا. | 20 וְהָיִינוּ גַם־אֲנַחְנוּ כְּכָל־הַגֹּויִם וּשְׁפָטָנוּ מַלְכֵּנוּ וְיָצָא לְפָנֵינוּ וְנִלְחַם אֶת־מִלְחֲמֹתֵנוּ |
21 فسمع صموئيل كل كلام الشعب وتكلم به في اذني الرب. | 21 וַיִּשְׁמַע שְׁמוּאֵל אֵת כָּל־דִּבְרֵי הָעָם וַיְדַבְּרֵם בְּאָזְנֵי יְהוָה׃ פ |
22 فقال الرب لصموئيل اسمع لصوتهم وملّك عليهم ملكا. فقال صموئيل لرجال اسرائيل اذهبوا كل واحد الى مدينته | 22 וַיֹּאמֶר יְהוָה אֶל־שְׁמוּאֵל שְׁמַע בְּקֹולָם וְהִמְלַכְתָּ לָהֶם מֶלֶךְ וַיֹּאמֶר שְׁמוּאֵל אֶל־אַנְשֵׁי יִשְׂרָאֵל לְכוּ אִישׁ לְעִירֹו׃ פ |