| 1 فاجاب ايوب وقال | 1 Hiob na to odpowiedział, i rzekł: |
| 2 اسمعوا قولي سمعا وليكن هذا تعزيتكم. | 2 Słuchajcie, słuchajcie mej mowy, może mnie tym pocieszycie. |
| 3 احتملوني وانا اتكلم وبعد كلامي استهزئوا. | 3 Dopuśćcie i mnie też do słowa, potem pozwalam wam szydzić. |
| 4 اما انا فهل شكواي من انسان. وان كانت فلماذا لا تضيق روحي. | 4 A czyż ja do ludzi mam żal? Czy niesłusznie duch mój jest wzburzony? |
| 5 تفرسوا فيّ وتعجبوا وضعوا اليد على الفم | 5 Spójrzcie na mnie, zdziwieni, i ręką przymknijcie swe usta! |
| 6 عندما اتذكر ارتاع واخذت بشري رعدة. | 6 Jest myśl, co mnie tak przeraża, że drżę na całym ciele: |
| 7 لماذا تحيا الاشرار ويشيخون نعم ويتجبّرون قوة. | 7 Czemuż to żyją grzesznicy? Wiekowi są i potężni. |
| 8 نسلهم قائم امامهم معهم وذريتهم في اعينهم. | 8 Trwałe jest u nich potomstwo i dano oglądać im wnuki. |
| 9 بيوتهم آمنة من الخوف وليس عليهم عصا الله. | 9 Ich domy są bezpieczne, bez strachu, gdyż nie sięga ich Boża rózga. |
| 10 ثورهم يلقح ولا يخطئ. بقرتهم تنتج ولا تسقط. | 10 Ich buhaj jest zawsze płodny, krowa im rodzi, nie roni. |
| 11 يسرحون مثل الغنم رضّعهم واطفالهم ترقص. | 11 Swych chłopców puszczają jak owce: niech dzieci biegają radośnie, |
| 12 يحملون الدف والعود ويطربون بصوت المزمار. | 12 chwytają za miecz i harfę i tańczą do wtóru piszczałki. |
| 13 يقضون ايامهم بالخير. في لحظة يهبطون الى الهاوية. | 13 Pędzą swe dni w dobrobycie, w spokoju zstępują do Szeolu. |
| 14 فيقولون للّه ابعد عنا. وبمعرفة طرقك لا نسرّ. | 14 Oddal się - mówili do Boga - nie chcemy znać Twoich dróg. |
| 15 من هو القدير حتى نعبده وماذا ننتفع ان التمسناه | 15 Po cóż służyć Wszechmogącemu? Co da nam modlitwa do Niego? |
| 16 هوذا ليس في يدهم خيرهم. لتبعد عني مشورة الاشرار. | 16 Czyż w ich rękach nie ma szczęścia, choć ich myśli od Niego daleko? |
| 17 كم ينطفئ سراج الاشرار ويأتي عليهم بوارهم او يقسم لهم اوجاعا في غضبه | 17 Czy często gaśnie lampa niewiernych, czy na nich klęska spada? Gniew Boży rujnuje nieprawych? |
| 18 او يكونون كالتبن قدام الريح وكالعاصفة التي تسرقها الزوبعة. | 18 Czyż są podobni do słomy na wietrze lub do plew pędzonych przez wicher? |
| 19 الله يخزن اثمه لبنيه. ليجازه نفسه فيعلم. | 19 Bóg chowa cierpienia dla synów. Trzeba je zadać samemu, niech pozna, |
| 20 لتنظر عيناه هلاكه ومن حمة القدير يشرب. | 20 niech ujrzy oczami swą klęskę, niech gniew Wszechmocnego wypije! |
| 21 فما هي مسرّته في بيته بعده وقد تعيّن عدد شهوره | 21 Czy mu po śmierci zależy na domu, gdy liczba miesięcy skończona? |
| 22 أالله يعلم معرفة وهو يقضي على العالين. | 22 Czy Boga chcesz uczyć mądrości, Tego, co sądzi mocarzy? |
| 23 هذا يموت في عين كماله. كله مطمئن وساكن. | 23 Jeden umiera szczęśliwy, ze wszech miar bezpieczny, beztroski. |
| 24 احواضه ملآنة لبنا ومخ عظامه طريء. | 24 Naczynia ma pełne mleka, szpik jego kości jest świeży. |
| 25 وذلك يموت بنفس مرة ولم يذق خيرا. | 25 Drugi zaś kończy w boleści i szczęścia nigdy nie zaznał. |
| 26 كلاهما يضطجعان معا في التراب والدود يغشاهما | 26 A w ziemi leżą razem, obydwu pokrywa robactwo. |
| 27 هوذا قد علمت افكاركم والنيات التي بها تظلمونني. | 27 Wasze myśli są mi już znane i plany, jak chcecie mnie dręczyć. |
| 28 لانكم تقولون اين بيت العاتي واين خيمة مساكن الاشرار. | 28 Mówicie: A gdzie dom bogacza lub namiot mieszkalny złoczyńców? |
| 29 أفلم تسالوا عابري السبيل ولم تفطنوا لدلائلهم. | 29 Czy nie pytacie podróżnych? Co mówią - nie wiecie dokładnie? |
| 30 انه ليوم البوار يمسك الشرير ليوم السخط يقادون. | 30 Grzesznik ocalał w dni grozy i w czasie, gdy nadciąga kara. |
| 31 من يعلن طريقه لوجهه. ومن يجازيه على ما عمل. | 31 Więc kto mu wypomni złe życie i któż zapłaci za czyny? |
| 32 هو الى القبور يقاد وعلى المدفن يسهر. | 32 Takiego grzebią uroczyście i straże stawiają przy grobie. |
| 33 حلو له مدر الوادي. يزحف كل انسان وراءه وقدامه ما لا عدد له. | 33 Toteż przyjemne są mu grudy ziemi, bo tłum ludzi jest za nim, jak i przed nim bez liku. |
| 34 فكيف تعزونني باطلا واجوبتكم بقيت خيانة | 34 Więc czemu mnie próżno cieszycie, gdy prawdzie odpowiedź zaprzecza? |