Giobbe (ايوب) 19

SMITH VAN DYKE	STUTTGARTENSIA-DELITZSCH
1 فاجاب ايوب وقال	1 וַיַּעַן אִיֹּוב וַיֹּאמַר
2 حتى متى تعذبون نفسي وتسحقونني بالكلام.	2 עַד־אָנָה תֹּוגְיוּן נַפְשִׁי וּתְדַכְּאוּנַנִי בְמִלִּים
3 هذه عشر مرات اخزيتموني. لم تخجلوا من ان تحكروني.	3 זֶה עֶשֶׂר פְּעָמִים תַּכְלִימוּנִי לֹא־תֵבֹשׁוּ תַּהְכְּרוּ־לִי
4 وهبني ضللت حقا. عليّ تستقر ضلالتي.	4 וְאַף־אָמְנָם שָׁגִיתִי אִתִּי תָּלִין מְשׁוּגָתִי
5 ان كنتم بالحق تستكبرون عليّ فثبتوا عليّ عاري.	5 אִם־אָמְנָם עָלַי תַּגְדִּילוּ וְתֹוכִיחוּ עָלַי חֶרְפָּתִּי
6 فاعلموا اذا ان الله قد عوّجني ولف عليّ احبولته.	6 דְּעוּ־אֵפֹו כִּי־אֱלֹוהַּ עִוְּתָנִי וּמְצוּדֹו עָלַי הִקִּיף
7 ها اني اصرخ ظلما فلا أستجاب. ادعو وليس حكم.	7 הֵן אֶצְעַק חָמָס וְלֹא אֵעָנֶה אֲשַׁוַּע וְאֵין מִשְׁפָּט
8 قد حوّط طريقي فلا اعبر وعلى سبلي جعل ظلاما.	8 אָרְחִי גָדַר וְלֹא אֶעֱבֹור וְעַל נְתִיבֹותַי חֹשֶׁךְ יָשִׂים
9 ازال عني كرامتي ونزع تاج راسي.	9 כְּבֹודִי מֵעָלַי הִפְשִׁיט וַיָּסַר עֲטֶרֶת רֹאשִׁי
10 هدمني من كل جهة فذهبت. وقلع مثل شجرة رجائي.	10 יִתְּצֵנִי סָבִיב וָאֵלַךְ וַיַּסַּע כָּעֵץ תִּקְוָתִי
11 واضرم عليّ غضبه وحسبني كاعدائه.	11 וַיַּחַר עָלַי אַפֹּו וַיַּחְשְׁבֵנִי לֹו כְצָרָיו
12 معا جاءت غزاته واعدّوا عليّ طريقهم وحلّوا حول خيمتي.	12 יַחַד ׀ יָבֹאוּ גְדוּדָיו וַיָּסֹלּוּ עָלַי דַּרְכָּם וַיַּחֲנוּ סָבִיב לְאָהֳלִי
13 قد ابعد عني اخوتي. ومعارفي زاغوا عني.	13 אַחַי מֵעָלַי הִרְחִיק וְיֹדְעַי אַךְ־זָרוּ מִמֶּנִּי
14 اقاربي قد خذلوني والذين عرفوني نسوني.	14 חָדְלוּ קְרֹובָי וּמְיֻדָּעַי שְׁכֵחוּנִי
15 نزلاء بيتي وامائي يحسبونني اجنبيا. صرت في اعينهم غريبا.	15 גָּרֵי בֵיתִי וְאַמְהֹתַי לְזָר תַּחְשְׁבֻנִי נָכְרִי הָיִיתִי בְעֵינֵיהֶם
16 عبدي دعوت فلم يجب. بفمي تضرعت اليه.	16 לְעַבְדִּי קָרָאתִי וְלֹא יַעֲנֶה בְּמֹו־פִי אֶתְחַנֶּן־לֹו
17 نكهتي مكروهة عند امرأتي وخممت عند ابناء احشائي.	17 רוּחִי זָרָה לְאִשְׁתִּי וְחַנֹּתִי לִבְנֵי בִטְנִי
18 الاولاد ايضا قد رذلوني. اذا قمت يتكلمون عليّ.	18 גַּם־עֲוִילִים מָאֲסוּ בִי אָקוּמָה וַיְדַבְּרוּ־בִי
19 كرهني كل رجالي والذين احببتهم انقلبوا عليّ.	19 תִּעֲבוּנִי כָּל־מְתֵי סֹודִי וְזֶה־אָהַבְתִּי נֶהְפְּכוּ־בִי
20 عظمي قد لصق بجلدي ولحمي ونجوت بجلد اسناني.	20 בְּעֹורִי וּבִבְשָׂרִי דָּבְקָה עַצְמִי וָאֶתְמַלְּטָה בְּעֹור שִׁנָּי
21 تراءفوا تراءفوا انتم عليّ يا اصحابي لان يد الله قد مسّتني.	21 חָנֻּנִי חָנֻּנִי אַתֶּם רֵעָי כִּי יַד־אֱלֹוהַּ נָגְעָה בִּי
22 لماذا تطاردونني كما الله ولا تشبعون من لحمي	22 לָמָּה תִּרְדְּפֻנִי כְמֹו־אֵל וּמִבְּשָׂרִי לֹא תִשְׂבָּעוּ
23 ليت كلماتي الآن تكتب. يا ليتها رسمت في سفر	23 מִי־יִתֵּן אֵפֹו וְיִכָּתְבוּן מִלָּי מִי־יִתֵּן בַּסֵּפֶר וְיֻחָקוּ
24 ونقرت الى الابد في الصخر بقلم حديد وبرصاص.	24 בְּעֵט־בַּרְזֶל וְעֹפָרֶת לָעַד בַּצּוּר יֵחָצְבוּן
25 اما انا فقد علمت ان وليّي حيّ والآخر على الارض يقوم	25 וַאֲנִי יָדַעְתִּי גֹּאֲלִי חָי וְאַחֲרֹון עַל־עָפָר יָקוּם
26 وبعد ان يفنى جلدي هذا وبدون جسدي ارى الله	26 וְאַחַר עֹורִי נִקְּפוּ־זֹאת וּמִבְּשָׂרִי אֶחֱזֶה אֱלֹוהַּ
27 الذي اراه انا لنفسي وعيناي تنظران وليس آخر. الى ذلك تتوق كليتاي في جوفي.	27 אֲשֶׁר אֲנִי ׀ אֶחֱזֶה־לִּי וְעֵינַי רָאוּ וְלֹא־זָר כָּלוּ כִלְיֹתַי בְּחֵקִי
28 فانكم تقولون لماذا نطارده. والكلام الاصلي يوجد عندي.	28 כִּי תֹאמְרוּ מַה־נִּרְדָּף־לֹו וְשֹׁרֶשׁ דָּבָר נִמְצָא־בִי
29 خافوا على انفسكم من السيف لان الغيظ من آثام السيف. لكي تعلموا ما هو القضاء	29 גּוּרוּ לָכֶם ׀ מִפְּנֵי־חֶרֶב כִּי־חֵמָה עֲוֹנֹות חָרֶב לְמַעַן תֵּדְעוּן [שַׁדִּין כ] (שַׁדּוּן׃ ק) ס