Giobbe 15
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
NOVA VULGATA | BIBLIA |
---|---|
1 Respondens autem Eliphaz Themanites dixit: | 1 Elifaz de Temán tomó la palabra y dijo: |
2 “ Numquid sapiens respondebit sapientia ventosa et implebit vento urente stomachum suum? | 2 ¿Responde un sabio con una ciencia de aire, hincha su vientre de solano, |
3 Arguens verbis, quae nihil prosunt, et sententiis, quae nihil iuvant? | 3 replicando con palabras vacías, con discursos inútiles? |
4 Tu autem pietatem dissolvis et detrahis meditationi coram Deo. | 4 ¡Tú llegas incluso a destruir la piedad, a anular los piadosos coloquios ante Dios! |
5 Docet enim iniquitas tua os tuum, et assumis linguam callidorum. | 5 Ya que tu culpa inspira tus palabras, y eliges el hablar de los astutos, |
6 Condemnabit te os tuum et non ego, et labia tua respondebunt tibi. | 6 tu propia boca te condena, que no yo, tus mismos labios atestiguan contra ti. |
7 Numquid primus homo tu natus es et ante colles formatus? | 7 ¿Has nacido tú el primero de los hombres? ¿Se te dio a luz antes que a las colinas? |
8 Numquid consilium Dei audisti et tibi attrahis sapientiam? | 8 ¿Escuchas acaso los secretos de Dios? ¿acaparas la sabiduría?! |
9 Quid nosti, quod nos ignoremus? Quid intellegis, quod nos nesciamus? | 9 ¿Qué sabes tú, que nosotros no sepamos? ¿qué comprendes, que a nosotros se escape? |
10 Et senes et antiqui sunt inter nos, multo vetustiores quam pater tuus. | 10 ¡También entre nosotros hay un cano, un anciano, más cargado de días que tu padre! |
11 Numquid parum tibi sunt consolationes Dei? Et verbum lene tecum factum? | 11 ¿Te parecen poco los consuelos divinos, y una palabra que con dulzura se te dice? |
12 Quid te elevat cor tuum, et cur attonitos habes oculos? | 12 ¡Cómo te arrebata el corazón, qué aviesos son tus ojos, |
13 Quid vertis contra Deum spiritum tuum et profers de ore tuo huiuscemodi sermones? | 13 cuando revuelves contra Dios tu furia y echas palabras por la boca! |
14 Quid est homo, ut immaculatus sit, et ut iustus appareat natus de muliere? | 14 ¿Cómo puede ser puro un hombre? ¿cómo ser justo el nacido de mujer? |
15 Ecce, sanctis suis non fidit, et caeli non sunt mundi in conspectu eius; | 15 Si ni en sus santos tiene Dios confianza, y ni los cielos son puros a sus ojos, |
16 quanto magis abominabilis et corruptus homo, qui bibit quasi aquam iniquitatem. | 16 ¡cuánto menos un ser abominable y corrompido, el hombre, que bebe la iniquidad como agua! |
17 Ostendam tibi, audi me; quod vidi, narrabo tibi, | 17 Voy a instruirte, escúchame, voy a contarte lo que he visto, |
18 quod sapientes confitentur, et non celaverunt eos patres eorum: | 18 lo que transmiten los sabios, sin pasar por alto nada de sus padres, |
19 quibus solis data est terra, et non transivit alienus per eos. | 19 - a ellos solos les fue dada la tierra, sin que se mezclara extranjero entre ellos -: |
20 Cunctis diebus suis impius cruciatur, et numerus annorum incertus est tyranno. | 20 «Todos sus días vive el malvado en tormento, contados están los años asignados al tirano. |
21 Sonitus terroris semper in auribus illius, quasi, cum pax sit, vastator irruat in eum. | 21 Grito de espanto resuena en sus oídos, en plena paz el bandido le asalta. |
22 Non credit quod reverti possit de tenebris, cum sit destinatus gladio. | 22 No espera escapar a las tinieblas, y se ve destinado a la espada. |
23 Cum se moverit ad quaerendum panem: “Ubinam?”, novit quod paratus sit in manu eius tenebrarum dies. | 23 Asignado como pasto de los buitres, sabe que su ruina es inminente. La hora de las tinieblas |
24 Terrebit eum tribulatio et angustia, vallabit eum sicut regem, qui praeparatur ad proelium. | 24 le espanta, la ansiedad y la angustia le invaden, como un rey pronto al asalto. |
25 Tetendit enim adversus Deum manum suam, et contra Omnipotentem roboratus est. | 25 ¡Alzaba él su mano contra Dios, se atrevía a retar a Sadday! |
26 Cucurrit adversus eum erecto collo, spisso scuto armatus. | 26 Embestía contra él, el cuello tenso, tras las macizas gibas de su escudo; |
27 Operuit faciem eius crassitudo, et de lateribus eius arvina dependet. | 27 porque tenía el rostro cubierto de grasa, en sus ijadas había echado sebo, |
28 Habitavit in civitatibus desolatis et in domibus desertis, quae in tumulos sunt redactae. | 28 y habitaba ciudades destruidas, casas inhabitadas que amenazaban convertirse en ruinas. |
29 Non ditabitur, nec perseverabit substantia eius; nec mittet in terra radicem suam. | 29 No se enriquecerá, no será estable su fortuna, su sombra no cubrirá la tierra, |
30 Non recedet de tenebris; ramos eius arefaciet flamma, et auferet ventus florem eius. | 30 (ni escapará a las tinieblas). Agotará sus renuevos la llama, su flor será barrida por el viento. |
31 Ne credat vanitati errore deceptus, quia vanitas erit remuneratio eius. | 31 No se fíe de su elevada talla, pues vanidad es su follaje. |
32 Antequam dies eius impleantur, abscindentur, et ramus eius non virescet. | 32 Se amustiará antes de tiempo, y sus ramas no reverdecerán. |
33 Laedetur quasi vinea in primo flore botrus eius, et quasi oliva proiciens florem suum. | 33 Sacudirá como la viña sus agraces, como el olivo dejará caer su flor. |
34 Cangregatio enim impii sterilis, et ignis devorabit tabernacula eorum, qui munera libenter accipiunt. | 34 Sí, es estéril la ralea del impío, devora el fuego la tienda del soborno. |
35 Concepit dolorem et peperit iniquitatem, et venter eius praeparat dolos. | 35 Quien concibe dolor, desgracia engendra, su vientre incuba decepción» |