ΗΣΑΙΑΣ - Isaia - Isaiah 17

LXX	NEW AMERICAN BIBLE
1 το ρημα το κατα δαμασκου ιδου δαμασκος αρθησεται απο πολεων και εσται εις πτωσιν	1 Oracle on Damascus: Lo, Damascus shall cease to be a city and become a ruin;
2 καταλελειμμενη εις τον αιωνα εις κοιτην ποιμνιων και αναπαυσιν και ουκ εσται ο διωκων	2 Her cities shall be forever abandoned, given over to flocks to lie in undisturbed.
3 και ουκετι εσται οχυρα του καταφυγειν εφραιμ και ουκετι εσται βασιλεια εν δαμασκω και το λοιπον των συρων απολειται ου γαρ συ βελτιων ει των υιων ισραηλ και της δοξης αυτων ταδε λεγει κυριος σαβαωθ	3 The fortress shall be lost to Ephraim and the kingdom to Damascus; The remnant of Aram shall have the same glory as the Israelites, says the LORD of hosts.
4 εσται εν τη ημερα εκεινη εκλειψις της δοξης ιακωβ και τα πιονα της δοξης αυτου σεισθησεται	4 On that day The glory of Jacob shall fade, and his full body grow thin,
5 και εσται ον τροπον εαν τις συναγαγη αμητον εστηκοτα και σπερμα σταχυων εν τω βραχιονι αυτου αμηση και εσται ον τροπον εαν τις συναγαγη σταχυν εν φαραγγι στερεα	5 Like the reaper's mere armful of stalks when he gathers the standing grain; Or as when one gleans the ears in the Valley of Rephaim.
6 και καταλειφθη εν αυτη καλαμη η ως ρωγες ελαιας δυο η τρεις επ' ακρου μετεωρου η τεσσαρες η πεντε επι των κλαδων αυτων καταλειφθη ταδε λεγει κυριος ο θεος ισραηλ	6 Only a scattering of grapes shall be left! As when an olive tree has been beaten, Two or three olives remain at the very top, four or five on its fruitful branches, says the LORD, the God of Israel.
7 τη ημερα εκεινη πεποιθως εσται ανθρωπος επι τω ποιησαντι αυτον οι δε οφθαλμοι αυτου εις τον αγιον του ισραηλ εμβλεψονται	7 On that day man shall look to his maker, his eyes turned toward the Holy One of Israel.
8 και ου μη πεποιθοτες ωσιν επι τοις βωμοις ουδε επι τοις εργοις των χειρων αυτων α εποιησαν οι δακτυλοι αυτων και ουκ οψονται τα δενδρα αυτων ουδε τα βδελυγματα αυτων	8 He shall not look to the altars, his handiwork, nor shall he regard what his fingers have made: the sacred poles or the incense stands.
9 τη ημερα εκεινη εσονται αι πολεις σου εγκαταλελειμμεναι ον τροπον εγκατελιπον οι αμορραιοι και οι ευαιοι απο προσωπου των υιων ισραηλ και εσονται ερημοι	9 On that day his strong cities shall be like those abandoned by the Hivites and Amorites When faced with the children of Israel: they shall be laid waste.
10 διοτι κατελιπες τον θεον τον σωτηρα σου και κυριου του βοηθου σου ουκ εμνησθης δια τουτο φυτευσεις φυτευμα απιστον και σπερμα απιστον	10 For you have forgotten God, your savior, and remembered not the Rock, your strength. Therefore, though you plant your pagan plants and set out your foreign vine slips,
11 τη δε ημερα η αν φυτευσης πλανηθηση το δε πρωι εαν σπειρης ανθησει εις αμητον η αν ημερα κληρωση και ως πατηρ ανθρωπου κληρωση τοις υιοις σου	11 Though you make them grow the day you plant them and make your sprouts blossom on the next morning, The harvest shall disappear on the day of the grievous blow, the incurable blight.
12 ουαι πληθος εθνων πολλων ως θαλασσα κυμαινουσα ουτως ταραχθησεσθε και νωτος εθνων πολλων ως υδωρ ηχησει	12 Ah! the roaring of many peoples that roar like the roar of the seas! The surging of nations that surge like the surging of mighty waves!
13 ως υδωρ πολυ εθνη πολλα ως υδατος πολλου βια καταφερομενου και αποσκορακιει αυτον και πορρω αυτον διωξεται ως χνουν αχυρου λικμωντων απεναντι ανεμου και ως κονιορτον τροχου καταιγις φερουσα	13 But God shall rebuke them, and they shall flee far away; Windswept, like chaff on the mountains, like tumbleweed in a storm.
14 προς εσπεραν εσται πενθος πριν η πρωι και ουκ εσται αυτη η μερις των υμας προνομευσαντων και κληρονομια τοις υμας κληρονομησασιν	14 In the evening, they spread terror, before morning, they are gone! Such is the portion of those who despoil us, the lot of those who plunder us.