1 υιος σοφος ευφραινει πατερα υιος δε αφρων λυπη τη μητρι | 1 O filho sábio é a alegria de seu pai; o insensato, porém, a aflição de sua mãe. |
2 ουκ ωφελησουσιν θησαυροι ανομους δικαιοσυνη δε ρυσεται εκ θανατου | 2 Tesouros mal adquiridos de nada servem, mas a justiça livra da morte. |
3 ου λιμοκτονησει κυριος ψυχην δικαιαν ζωην δε ασεβων ανατρεψει | 3 O Senhor não deixa o justo passar fome, mas repele a cobiça do ímpio. |
4 πενια ανδρα ταπεινοι χειρες δε ανδρειων πλουτιζουσιν [4α] υιος πεπαιδευμενος σοφος εσται τω δε αφρονι διακονω χρησεται | 4 A mão preguiçosa causa a indigência; a mão diligente se enriquece. |
5 διεσωθη απο καυματος υιος νοημων ανεμοφθορος δε γινεται εν αμητω υιος παρανομος | 5 Quem recolhe no verão é um filho prudente; quem dorme na ceifa merece a vergonha. |
6 ευλογια κυριου επι κεφαλην δικαιου στομα δε ασεβων καλυψει πενθος αωρον | 6 As bênçãos descansam sobre a cabeça do justo, mas a boca dos maus oculta a injustiça. |
7 μνημη δικαιων μετ' εγκωμιων ονομα δε ασεβους σβεννυται | 7 A memória do justo alcança as bênçãos; o nome dos ímpios apodrecerá. |
8 σοφος καρδια δεξεται εντολας ο δε αστεγος χειλεσιν σκολιαζων υποσκελισθησεται | 8 O sábio de coração recebe os preceitos, mas o insensato caminha para a ruína. |
9 ος πορευεται απλως πορευεται πεποιθως ο δε διαστρεφων τας οδους αυτου γνωσθησεται | 9 Quem anda na integridade caminha com segurança, mas quem emprega astúcias será descoberto. |
10 ο εννευων οφθαλμοις μετα δολου συναγει ανδρασι λυπας ο δε ελεγχων μετα παρρησιας ειρηνοποιει | 10 Quem pisca os olhos traz desgosto, mas o que repreende com franqueza procura a paz. |
11 πηγη ζωης εν χειρι δικαιου στομα δε ασεβους καλυψει απωλεια | 11 A boca do justo é uma fonte de vida; a do ímpio, porém, esconde injustiça. |
12 μισος εγειρει νεικος παντας δε τους μη φιλονεικουντας καλυπτει φιλια | 12 O ódio desperta rixas; a caridade, porém, supre todas as faltas. |
13 ος εκ χειλεων προφερει σοφιαν ραβδω τυπτει ανδρα ακαρδιον | 13 Nos lábios do sábio encontra-se a sabedoria; no dorso do insensato a correção. |
14 σοφοι κρυψουσιν αισθησιν στομα δε προπετους εγγιζει συντριβη | 14 Os sábios entesouram a sabedoria, mas a boca do tolo é uma desgraça sempre ameaçadora. |
15 κτησις πλουσιων πολις οχυρα συντριβη δε ασεβων πενια | 15 A fortuna do rico é a sua cidade forte; a pobreza dos indigentes ocasiona-lhes ruína. |
16 εργα δικαιων ζωην ποιει καρποι δε ασεβων αμαρτιας | 16 O salário do justo é para a vida; o fruto do ímpio produz o pecado. |
17 οδους δικαιας ζωης φυλασσει παιδεια παιδεια δε ανεξελεγκτος πλαναται | 17 O que observa a disciplina está no caminho da vida; anda errado o que esquece a repressão. |
18 καλυπτουσιν εχθραν χειλη δικαια οι δε εκφεροντες λοιδοριας αφρονεστατοι εισιν | 18 Quem dissimula o ódio é um mistificador; um insensato o que profere calúnias. |
19 εκ πολυλογιας ουκ εκφευξη αμαρτιαν φειδομενος δε χειλεων νοημων εση | 19 Não pode faltar o pecado num caudal de palavras; quem modera os lábios é um homem prudente. |
20 αργυρος πεπυρωμενος γλωσσα δικαιου καρδια δε ασεβους εκλειψει | 20 A língua do justo é prata finíssima; o coração dos maus, porém, para nada serve. |
21 χειλη δικαιων επισταται υψηλα οι δε αφρονες εν ενδεια τελευτωσιν | 21 Os lábios dos justos nutrem a muitos; mas os néscios perecem por falta de inteligência. |
22 ευλογια κυριου επι κεφαλην δικαιου αυτη πλουτιζει και ου μη προστεθη αυτη λυπη εν καρδια | 22 É a bênção do Senhor que enriquece; o labor nada acrescenta a ela. |
23 εν γελωτι αφρων πρασσει κακα η δε σοφια ανδρι τικτει φρονησιν | 23 É um divertimento para o ímpio praticar o mal; e para o sensato, ser sábio. |
24 εν απωλεια ασεβης περιφερεται επιθυμια δε δικαιου δεκτη | 24 O que receia o mal, este cai sobre ele. O desejo do justo lhe é concedido. |
25 παραπορευομενης καταιγιδος αφανιζεται ασεβης δικαιος δε εκκλινας σωζεται εις τον αιωνα | 25 Quando passa a tormenta, desaparece o perverso, mas o justo descansa sobre fundamentos duráveis. |
26 ωσπερ ομφαξ οδουσι βλαβερον και καπνος ομμασιν ουτως παρανομια τοις χρωμενοις αυτην | 26 Como o vinagre nos dentes e a fumaça nos olhos, assim é o preguiçoso para os que o mandam. |
27 φοβος κυριου προστιθησιν ημερας ετη δε ασεβων ολιγωθησεται | 27 O temor do Senhor prolonga os dias, mas os anos dos ímpios serão abreviados. |
28 εγχρονιζει δικαιοις ευφροσυνη ελπις δε ασεβων ολλυται | 28 A expectativa dos justos causa alegria; a esperança dos ímpios, porém, perecerá. |
29 οχυρωμα οσιου φοβος κυριου συντριβη δε τοις εργαζομενοις κακα | 29 Para o homem íntegro o Senhor é uma fortaleza, mas é a ruína dos que fazem o mal. |
30 δικαιος τον αιωνα ουκ ενδωσει ασεβεις δε ουκ οικησουσιν γην | 30 Jamais o justo será abalado, mas os ímpios não habitarão a terra. |
31 στομα δικαιου αποσταζει σοφιαν γλωσσα δε αδικου εξολειται | 31 A boca do justo produz sabedoria, mas a língua perversa será arrancada. |
32 χειλη ανδρων δικαιων αποσταζει χαριτας στομα δε ασεβων αποστρεφεται | 32 Os lábios do justo sabem dizer o que é agradável; a boca dos maus, o que é mal. |