ΙΩΒ - Giobbe - Job 38

LXX	JERUSALEM
1 μετα δε το παυσασθαι ελιουν της λεξεως ειπεν ο κυριος τω ιωβ δια λαιλαπος και νεφων	1 Yahvé répondit à Job du sein de la tempête et dit:
2 τις ουτος ο κρυπτων με βουλην συνεχων δε ρηματα εν καρδια εμε δε οιεται κρυπτειν	2 Quel est celui-là qui obscurcit mes plans par des propos dénués de sens?
3 ζωσαι ωσπερ ανηρ την οσφυν σου ερωτησω δε σε συ δε μοι αποκριθητι	3 Ceins tes reins comme un brave: je vais t'interroger et tu m'instruiras.
4 που ης εν τω θεμελιουν με την γην απαγγειλον δε μοι ει επιστη συνεσιν	4 Où étais-tu quand je fondai la terre? Parle, si ton savoir est éclairé.
5 τις εθετο τα μετρα αυτης ει οιδας η τις ο επαγαγων σπαρτιον επ' αυτης	5 Qui en fixa les mesures, le saurais-tu, ou qui tendit sur elle le cordeau?
6 επι τινος οι κρικοι αυτης πεπηγασιν τις δε εστιν ο βαλων λιθον γωνιαιον επ' αυτης	6 Sur quel appui s'enfoncent ses socles? Qui posa sa pierre angulaire,
7 οτε εγενηθησαν αστρα ηνεσαν με φωνη μεγαλη παντες αγγελοι μου	7 parmi le concert joyeux des étoiles du matin et les acclamations unanimes des Fils de Dieu?
8 εφραξα δε θαλασσαν πυλαις οτε εμαιμασσεν εκ κοιλιας μητρος αυτης εκπορευομενη	8 Qui enferma la mer à deux battants, quand elle sortit du sein, bondissante;
9 εθεμην δε αυτη νεφος αμφιασιν ομιχλη δε αυτην εσπαργανωσα	9 quand je mis sur elle une nuée pour vêtement et fis des nuages sombres ses langes;
10 εθεμην δε αυτη ορια περιθεις κλειθρα και πυλας	10 quand je découpai pour elle sa limite et plaçai portes et verrou?
11 ειπα δε αυτη μεχρι τουτου ελευση και ουχ υπερβηση αλλ' εν σεαυτη συντριβησεται σου τα κυματα	11 "Tu n'iras pas plus loin, lui dis-je, ici se brisera l'orgueil de tes flots!"
12 η επι σου συντεταχα φεγγος πρωινον εωσφορος δε ειδεν την εαυτου ταξιν	12 As-tu, une fois dans ta vie, commandé au matin? Assigné l'aurore à son poste,
13 επιλαβεσθαι πτερυγων γης εκτιναξαι ασεβεις εξ αυτης	13 pour qu'elle saisisse la terre par les bords et en secoue les méchants?
14 η συ λαβων γην πηλον επλασας ζωον και λαλητον αυτον εθου επι γης	14 Alors elle la change en argile de sceau et la teint comme un vêtement;
15 αφειλας δε απο ασεβων το φως βραχιονα δε υπερηφανων συνετριψας	15 elle ôte aux méchants leur lumière, brise le bras qui se levait.
16 ηλθες δε επι πηγην θαλασσης εν δε ιχνεσιν αβυσσου περιεπατησας	16 As-tu pénétré jusqu'aux sources marines, circulé au fond de l'Abîme?
17 ανοιγονται δε σοι φοβω πυλαι θανατου πυλωροι δε αδου ιδοντες σε επτηξαν	17 Les portes de la Mort te furent-elles montrées, as-tu vu les portiers du pays de l'Ombre?
18 νενουθετησαι δε το ευρος της υπ' ουρανον αναγγειλον δη μοι ποση τις εστιν	18 As-tu quelque idée des étendues terrestres? Raconte, si tu sais tout cela.
19 ποια δε γη αυλιζεται το φως σκοτους δε ποιος ο τοπος	19 De quel côté habite la lumière, et les ténèbres, où résident-elles,
20 ει αγαγοις με εις ορια αυτων ει δε και επιστασαι τριβους αυτων	20 pour que tu puisses les conduire dans leur domaine, les acheminer vers leur demeure?
21 οιδα αρα οτι τοτε γεγεννησαι αριθμος δε ετων σου πολυς	21 Si tu le sais, c'est qu'alors tu étais né, et tu comptes des jours bien nombreux!
22 ηλθες δε επι θησαυρους χιονος θησαυρους δε χαλαζης εορακας	22 Es-tu parvenu jusqu'aux dépôts de neige? As-tu vu les réserves de grêle,
23 αποκειται δε σοι εις ωραν εχθρων εις ημεραν πολεμου και μαχης	23 que je ménage pour les temps de détresse, pour les jours de bataille et de guerre?
24 ποθεν δε εκπορευεται παχνη η διασκεδαννυται νοτος εις την υπ' ουρανον	24 De quel côté se divise l'éclair, où se répand sur terre le vent d'est?
25 τις δε ητοιμασεν υετω λαβρω ρυσιν οδον δε κυδοιμων	25 Qui perce un canal pour l'averse, fraie la route aux roulements du tonnerre,
26 του υετισαι επι γην ου ουκ ανηρ ερημον ου ουχ υπαρχει ανθρωπος εν αυτη	26 pour faire pleuvoir sur une terre sans hommes, sur un désert que nul n'habite,
27 του χορτασαι αβατον και αοικητον και του εκβλαστησαι εξοδον χλοης	27 pour abreuver les solitudes désolées, faire germer l'herbe sur la steppe?
28 τις εστιν υετου πατηρ τις δε εστιν ο τετοκως βωλους δροσου	28 La pluie a-t-elle un père, ou qui engendre les gouttes de rosée?
29 εκ γαστρος δε τινος εκπορευεται ο κρυσταλλος παχνην δε εν ουρανω τις τετοκεν	29 De quel ventre sort la glace, et le givre des cieux, qui l'enfante,
30 η καταβαινει ωσπερ υδωρ ρεον προσωπον δε αβυσσου τις επηξεν	30 quand les eaux se durcissent comme pierre et que devient compacte la surface de l'abîme?
31 συνηκας δε δεσμον πλειαδος και φραγμον ωριωνος ηνοιξας	31 Peux-tu nouer les liens des Pléiades, desserrer les cordes d'Orion,
32 η διανοιξεις μαζουρωθ εν καιρω αυτου και εσπερον επι κομης αυτου αξεις αυτα	32 amener la Couronne en son temps, conduire l'Ourse avec ses petits?
33 επιστασαι δε τροπας ουρανου η τα υπ' ουρανον ομοθυμαδον γινομενα	33 Connais-tu les lois des Cieux, appliques-tu leur charte sur terre?
34 καλεσεις δε νεφος φωνη και τρομω υδατος λαβρω υπακουσεται σου	34 Ta voix s'élève-t-elle jusqu'aux nuées et la masse des eaux t'obéit-elle?
35 αποστελεις δε κεραυνους και πορευσονται ερουσιν δε σοι τι εστιν	35 Sur ton ordre, les éclairs partent-ils, en te disant: "Nous voici?"
36 τις δε εδωκεν γυναιξιν υφασματος σοφιαν η ποικιλτικην επιστημην	36 Qui a mis dans l'ibis la sagesse, donné au coq l'intelligence?
37 τις δε ο αριθμων νεφη σοφια ουρανον δε εις γην εκλινεν	37 Qui dénombre les nuages avec compétence et incline les outres des cieux,
38 κεχυται δε ωσπερ γη κονια κεκολληκα δε αυτον ωσπερ λιθω κυβον	38 tandis que la poussière s'agglomère et que collent ensemble les glèbes?
39 θηρευσεις δε λεουσιν βοραν ψυχας δε δρακοντων εμπλησεις	39 Chasses-tu pour la lionne une proie, apaises-tu l'appétit des lionceaux,
40 δεδοικασιν γαρ εν κοιταις αυτων καθηνται δε εν υλαις ενεδρευοντες	40 quand ils sont tapis dans leurs tanières, aux aguets dans le fourré?
41 τις δε ητοιμασεν κορακι βοραν νεοσσοι γαρ αυτου προς κυριον κεκραγασιν πλανωμενοι τα σιτα ζητουντες	41 Qui prépare au corbeau sa provende, lorsque ses petits crient vers Dieu et se dressent sans nourriture?