1 Ο σοφος υιος δεχεται την διδασκαλιαν του πατρος? ο δε χλευαστης δεν ακουει ελεγχον. | 1 בֵּן חָכָם מוּסַר אָב וְלֵץ לֹא־שָׁמַע גְּעָרָה |
2 Εκ των καρπων του στοματος αυτου ο ανθρωπος θελει φαγει αγαθα? η δε ψυχη των ανομων αδικιαν. | 2 מִפְּרִי פִי־אִישׁ יֹאכַל טֹוב וְנֶפֶשׁ בֹּגְדִים חָמָס |
3 Ο φυλαττων το στομα αυτου διαφυλαττει την ζωην αυτου? ο δε ανοιγων προπετως τα χειλη αυτου θελει απολεσθη. | 3 נֹצֵר פִּיו שֹׁמֵר נַפְשֹׁו פֹּשֵׂק פָתָיו מְחִתָּה־לֹו |
4 Η ψυχη του οκνηρου επιθυμει και δεν εχει? η δε ψυχη των επιμελων θελει χορτασθη. | 4 מִתְאַוָּה וָאַיִן נַפְשֹׁו עָצֵל וְנֶפֶשׁ חָרֻצִים תְּדֻשָּׁן |
5 Ο δικαιος μισει λογον ψευδη? ο δε ασεβης καθισταται δυσωδης και ατιμος. | 5 דְּבַרשֶׁ־קֶר יִשְׂנָא צַדִּיק וְרָשָׁע יַבְאִישׁ וְיַחְפִּיר |
6 Η δικαιοσυνη φυλαττει τον τελειον την οδον? η δε ασεβεια καταστρεφει τον αμαρτωλον. | 6 צְדָקָה תִּצֹּר תָּם־דָּרֶךְ וְרִשְׁעָה תְּסַלֵּף חַטָּאת |
7 Υπαρχει ανθρωπος οστις καμνει τον πλουσιον, και δεν εχει ουδεν? και αλλος οστις καμνει τον πτωχον, και εχει πλουτον πολυν. | 7 יֵשׁ מִתְעַשֵּׁר וְאֵין כֹּל מִתְרֹושֵׁשׁ וְהֹון רָב |
8 Το λυτρον της ψυχης του ανθρωπου ειναι ο πλουτος αυτου? ο δε πτωχος δεν ακουει επιπληξιν. | 8 כֹּפֶר נֶפֶשׁ־אִישׁ עָשְׁרֹו וְרָשׁ לֹא־שָׁמַע גְּעָרָה |
9 Το φως των δικαιων ειναι φαιδρον? ο δε λυχνος των ασεβων θελει σβεσθη. | 9 אֹור־צַדִּיקִים יִשְׂמָח וְנֵר רְשָׁעִים יִדְעָךְ |
10 Μονον απο της υπερηφανιας προερχεται η ερις? η δε σοφια ειναι μετα των δεχομενων συμβουλας. | 10 רַק־בְּזָדֹון יִתֵּן מַצָּה וְאֶת־נֹועָצִים חָכְמָה |
11 Τα εκ ματαιοτητος πλουτη θελουσιν ελαττωθη? ο δε συναγων με την χειρα αυτου θελει αυξηνθη. | 11 הֹון מֵהֶבֶל יִמְעָט וְקֹבֵץ עַל־יָד יַרְבֶּה |
12 Η ελπις αναβαλλομενη ατονιζει την καρδιαν? το δε ποθουμενον, οταν ερχηται, ειναι δενδρον ζωης. | 12 תֹּוחֶלֶת מְמֻשָּׁכָה מַחֲלָה־לֵב וְעֵץ חַיִּים תַּאֲוָה בָאָה |
13 Ο καταφρονων τον λογον θελει αφανισθη? ο δε φοβουμενος την εντολην, ουτος θελει ανταμειφθη. | 13 בָּז לְדָבָר יֵחָבֶל לֹו וִירֵא מִצְוָה הוּא יְשֻׁלָּם |
14 Ο νομος του σοφου ειναι πηγη ζωης, απομακρυνων απο παγιδων θανατου. | 14 תֹּורַת חָכָם מְקֹור חַיִּים לָסוּר מִמֹּקְשֵׁי מָוֶת |
15 Συνεσις αγαθη διδει χαριν? η δε οδος των παρανομων φερει εις ολεθρον. | 15 שֵׂכֶל־טֹוב יִתֶּן־חֵן וְדֶרֶךְ בֹּגְדִים אֵיתָן |
16 Πας φρονιμος πραττει μετα γνωσεως? ο δε αφρων ανακαλυπτει μωριαν. | 16 כָּל־עָרוּם יַעֲשֶׂה בְדָעַת וּכְסִיל יִפְרֹשׂ אִוֶּלֶת |
17 Ο κακος μηνυτης πιπτει εις δυστυχιαν? ο δε πιστος πρεσβυς ειναι ιασις. | 17 מַלְאָךְ רָשָׁע יִפֹּל בְּרָע וְצִיר אֱמוּנִים מַרְפֵּא |
18 Πτωχεια και αισχυνη θελουσιν εισθαι εις τον αποβαλλοντα την διδασκαλιαν? ο δε φυλαττων τον ελεγχον θελει τιμηθη. | 18 רֵישׁ וְקָלֹון פֹּורֵעַ מוּסָר וְשֹׁומֵר תֹּוכַחַת יְכֻבָּד |
19 Επιθυμια εκπληρωθεισα ευφραινει την ψυχην? εις δε τους αφρονας ειναι βδελυρον να εκκλινωσιν απο του κακου. | 19 תַּאֲוָה נִהְיָה תֶעֱרַב לְנָפֶשׁ וְתֹועֲבַת כְּסִילִים סוּר מֵרָע |
20 Ο περιπατων μετα σοφων θελει εισθαι σοφος? ο δε συντροφος των αφρονων θελει απολεσθη. | 20 [הָלֹוךְ כ] (הֹולֵךְ ק) אֶת־חֲכָמִים [וַחֲכָם כ] (יֶחְכָּם ק) וְרֹעֶה כְסִילִים יֵרֹועַ |
21 Κακον παρακολουθει τους αμαρτωλους? εις δε τους δικαιους θελει ανταποδοθη καλον. | 21 חַטָּאִים תְּרַדֵּף רָעָה וְאֶת־צַדִּיקִים יְשַׁלֶּם־טֹוב |
22 Ο αγαθος αφινει κληρονομιαν εις υιους υιων? ο πλουτος δε του αμαρτωλου θησαυριζεται δια τον δικαιον. | 22 טֹוב יַנְחִיל בְּנֵי־בָנִים וְצָפוּן לַצַּדִּיק חֵיל חֹוטֵא |
23 Πολλην τροφην διδει ο αγρος των πτωχων? τινες δε δι' ελλειψιν κρισεως αφανιζονται. | 23 רָב־אֹכֶל נִיר רָאשִׁים וְיֵשׁ נִסְפֶּה בְּלֹא מִשְׁפָּט |
24 Ο φειδομενος της ραβδου αυτου μισει τον υιον αυτου? αλλ' ο αγαπων αυτον παιδευει αυτον εν καιρω. | 24 חֹושֵׂךְ בְטֹו שֹׂונֵא בְנֹו וְאֹהֲבֹו שִׁחֲרֹו מוּסָר |
25 Ο δικαιος τρωγει μεχρι χορτασμου της ψυχης αυτου? η δε κοιλια των ασεβων θελει στερεισθαι. | 25 צַדִּיק אֹכֵל לְשֹׂבַע נַפְשֹׁו וּבֶטֶן רְשָׁעִים תֶּחְסָר׃ פ |
| 26 וְגַם־אֲנִי חָשַׂפְתִּי שׁוּלַיִךְ עַל־פָּנָיִךְ וְנִרְאָה קְלֹונֵךְ |
| 27 נִאֻפַיִךְ וּמִצְהֲלֹותַיִךְ זִמַּת זְנוּתֵךְ עַל־גְּבָעֹות בַּשָּׂדֶה רָאִיתִי שִׁקּוּצָיִךְ אֹוי לָךְ יְרוּשָׁלִַם לֹא תִטְהֲרִי אַחֲרֵי מָתַי עֹד׃ פ |