ΨΑΛΜΟΙ - Salmi - Psalms 88

GREEK BIBLE	BIBLES DES PEUPLES
1 Ωιδη ψαλμου δια τους υιους Κορε, εις τον πρωτον μουσικον, επι Μαχαλαθ-λεανωθ, Μασχιλ του Αιμαν του Εζραιτου.>> Κυριε ο Θεος της σωτηριας μου, ημεραν και νυκτα εκραξα ενωπιον σου?	1 Cantique. Psaume. Des fils de Coré. Au maître de chant. À chanter sur un ton plaintif. Méditation de Héman l’Ezrahite.
2 Ας ελθη ενωπιον σου η προσευχη μου? κλινον το ωτιον σου εις την κραυγην μου?	2 Seigneur, mon Dieu, tout le jour je t’appelle, et de nuit je me lamente devant toi.
3 Διοτι ενεπλησθη κακων η ψυχη μου, και η ζωη μου πλησιαζει εις τον αδην.	3 Que ma prière parvienne jusqu’à toi, prête attention quand j’appelle à l’aide.
4 Συγκατηριθμηθην μετα των καταβαινοντων εις τον λακκον? εγεινα ως ανθρωπος μη εχων δυναμιν?	4 Car je me vois rassasié d’épreuves et mon âme est bien près de rejoindre les morts.
5 εγκαταλελειμμενος μεταξυ των νεκρων, ως οι πεφονευμενοι, κοιτωμενοι εν τω ταφω, τους οποιους δεν ενθυμεισαι πλεον, και οιτινες απεκοπησαν απο της χειρος σου.	5 Tu peux me compter parmi ceux qu’on enterre, je suis un homme brisé,
6 Μ' εβαλες εις τον κατωτατον λακκον, εις το σκοτος, εις τα βαθη.	6 qui a déjà sa place parmi les morts, semblable aux corps allongés dans la tombe, dont tu n’as plus souvenir et qui échappent à ta providence.
7 Επ' εμε επεστηριχθη ο θυμος σου, και παντα τα κυματα σου επεφερες επ' εμε. Διαψαλμα.	7 Tu m’as relégué dans les cavernes d’en bas, dans les ténèbres de l’abîme.
8 Εμακρυνας τους γνωστους μου απ' εμου? με εκαμες βδελυγμα προς αυτους? απεκλεισθην και δεν δυναμαι να εξελθω.	8 Tu m’as écrasé dans ta fureur, toutes tes vagues ont passé sur moi.
9 Ο οφθαλμος μου ητονησεν απο της θλιψεως? σε επεκαλεσθην, Κυριε, ολην την ημεραν? ηπλωσα προς σε τας χειρας μου.	9 Tu as éloigné de moi ceux qui me connaissent, tu as su faire qu’ils me regardent avec horreur. Je suis enfermé, je ne peux sortir,
10 Μηπως εις τους νεκρους θελεις καμει θαυμασια; η οι τεθνεωτες θελουσι σηκωθη και θελουσι σε αινεσει; Διαψαλμα.	10 et la souffrance a terni mon regard. Tout le jour je t’appelle, Seigneur, et je tends les mains vers toi.
11 Μηπως εν τω ταφω θελουσι διηγεισθαι το ελεος σου η την αληθειαν σου εν τη φθορα;	11 Feras-tu des miracles chez les défunts, pour que leurs ombres se redressent et t’applaudissent?
12 Μηπως θελουσι γνωρισθη εν τω σκοτει τα θαυμασια σου και η δικαιοσυνη σου εν τω τοπω της ληθης.	12 Parlera-t-on de ta bonté chez les morts, de ta fidélité, là où tout est perdu?
13 Αλλ' εγω προς σε, Κυριε, εκραξα? και το πρωι η προσευχη μου θελει σε προφθασει.	13 Vont-ils admirer tes merveilles dans le noir, et ta justice quand tout est oublié?
14 Δια τι, Κυριε, απορριπτεις την ψυχην μου, αποκρυπτεις το προσωπον σου απ' εμου;	14 Alors, Seigneur, je crie vers toi, ma prière au matin s’élève à ta rencontre.
15 Ειμαι τεθλιμμενος και ψυχομαχων εκ νεοτητος? δοκιμαζω τους φοβους σου και ευρισκομαι εν αμηχανια.	15 Pourquoi, Seigneur, m’as-tu rejeté et me caches-tu ta face?
16 Επ' εμε διηλθον αι οργαι σου? οι τρομοι σου με εφανισαν.	16 Malheureux et souffrant depuis l’enfance, tu m’as porté des coups terribles, je suis à bout.
17 Ως υδατα με περιετριγυρισαν ολην την ημεραν? ομου με περιεκυκλωσαν.	17 Tes colères ont passé sur moi, tes épouvantes m’ont anéanti.
18 Απεμακρυνας απ' εμου τον αγαπητον και τον φιλον? οι γνωστοι μου ειναι αφανεις.	18 Comme des eaux, tout le jour elles m’enveloppent et toutes ensemble elles m’assaillent.
	19 Tu as éloigné de moi amis et compagnons: plus personne qui me connaisse!