1 Corinthians 15

DOUAI-RHEIMS	GREEK BIBLE
1 Now I make known unto you, brethren, the gospel which I preached to you, which also you have received, and wherein you stand;	1 Σας φανερονω δε, αδελφοι, το ευαγγελιον, το οποιον εκηρυξα προς εσας, το οποιον και παρελαβετε, εις το οποιον και ιστασθε,
2 By which also you are saved, if you hold fast after what manner I preached unto you, unless you have believed in vain.	2 δια του οποιου και σωζεσθε, τινι τροπω σας εκηρυξα αυτο, αν φυλαττητε αυτο, εκτος εαν επιστευσατε ματαιως.
3 For I delivered unto you first of all, which I also received: how that Christ died for our sins, according to the scriptures:	3 Διοτι παρεδωκα εις εσας εν πρωτοις εκεινο, το οποιον και παρελαβον, οτι ο Χριστος απεθανε δια τας αμαρτιας ημων κατα τας γραφας,
4 And that he was buried, and that he rose again the third day, according to the scriptures:	4 και οτι εταφη, και οτι ανεστη την τριτην ημεραν κατα τας γραφας,
5 And that he was seen by Cephas; and after that by the eleven.	5 και οτι εφανη εις τον Κηφαν, επειτα εις τους δωδεκα?
6 Then he was seen by more than five hundred brethren at once: of whom many remain until this present, and some are fallen asleep.	6 μετα ταυτα εφανη εις πεντακοσιους και επεκεινα αδελφους δια μιας, εκ των οποιων οι πλειοτεροι μενουσιν εως τωρα, τινες δε και εκοιμηθησαν?
7 After that, he was seen by James, then by all the apostles.	7 επειτα εφανη εις τον Ιακωβον, επειτα εις παντας τους αποστολους?
8 And last of all, he was seen also by me, as by one born out of due time.	8 τελευταιον δε παντων εφανη και εις εμε ως εις εκτρωμα.
9 For I am the least of the apostles, who am not worthy to be called an apostle, because I persecuted the church of God.	9 Διοτι εγω ειμαι ο ελαχιστος των αποστολων, οστις δεν ειμαι αξιος να ονομαζωμαι αποστολος, διοτι κατεδιωξα την εκκλησιαν του Θεου?
10 But by the grace of God, I am what I am; and his grace in me hath not been void, but I have laboured more abundantly than all they: yet not I, but the grace of God with me.	10 αλλα χαριτι Θεου ειμαι οτι ειμαι? και η εις εμε χαρις αυτου δεν εγεινε ματαια, αλλα περισσοτερον αυτων παντων εκοπιασα, πλην ουχι εγω, αλλ' η χαρις του Θεου η μετ' εμου.
11 For whether I, or they, so we preach, and so you have believed.	11 Ειτε λοιπον εγω ειτε εκεινοι, ουτω κηρυττομεν και ουτως επιστευσατε.
12 Now if Christ be preached, that he arose again from the dead, how do some among you say, that there is no resurrection of the dead?	12 Εαν δε ο Χριστος κηρυττηται οτι ανεστη εκ νεκρων, πως τινες μεταξυ σας λεγουσιν οτι αναστασις νεκρων δεν ειναι;
13 But if there be no resurrection of the dead, then Christ is not risen again.	13 Και εαν αναστασις νεκρων δεν ηναι, ουδ' ο Χριστος ανεστη?
14 And if Christ be not risen again, then is our preaching vain, and your faith is also vain.	14 και αν ο Χριστος δεν ανεστη, ματαιον αρα ειναι το κηρυγμα ημων, ματαια δε και η πιστις σας.
15 Yea, and we are found false witnesses of God: because we have given testimony against God, that he hath raised up Christ; whom he hath not raised up, if the dead rise not again.	15 Ευρισκομεθα δε και ψευδομαρτυρες του Θεου, διοτι εμαρτυρησαμεν περι του Θεου οτι ανεστησε τον Χριστον, τον οποιον δεν ανεστησεν, εαν καθ' υποθεσιν δεν ανασταινωνται νεκροι.
16 For if the dead rise not again, neither is Christ risen again.	16 Διοτι εαν δεν ανασταινωνται νεκροι, ουδ' ο Χριστος ανεστη?
17 And if Christ be not risen again, your faith is vain, for you are yet in your sins.	17 αλλ' εαν ο Χριστος δεν ανεστη, ματαια η πιστις σας? ετι εισθε εν ταις αμαρτιαις υμων.
18 Then they also that are fallen asleep in Christ, are perished.	18 Αρα και οι κοιμηθεντες εν Χριστω απωλεσθησαν.
19 If in this life only we have hope in Christ, we are of all men most miserable.	19 Εαν εν ταυτη τη ζωη μονον ελπιζωμεν εις τον Χριστον, ειμεθα ελεεινοτεροι παντων των ανθρωπων.
20 But now Christ is risen from the dead, the firstfruits of them that sleep :	20 Αλλα τωρα ο Χριστος ανεστη εκ νεκρων, εγεινεν απαρχη των κεκοιμημενων.
21 For by a man came death, and by a man the resurrection of the dead.	21 Διοτι επειδη ο θανατος ηλθε δι' ανθρωπου, ουτω και δι' ανθρωπου η αναστασις των νεκρων.
22 And as in Adam all die, so also in Christ all shall be made alive.	22 Επειδη καθως παντες αποθνησκουσιν εν τω Αδαμ, ουτω και παντες θελουσι ζωοποιηθη εν τω Χριστω.
23 But every one in his own order: the firstfruits Christ, then they that are of Christ, who have believed in his coming.	23 Εκαστος ομως κατα την ιδιαν αυτου ταξιν? ο Χριστος ειναι η απαρχη, επειτα οσοι ειναι του Χριστου εν τη παρουσια αυτου?
24 Afterwards the end, when he shall have delivered up the kingdom to God and the Father, when he shall have brought to nought all principality, and power, and virtue.	24 Υστερον θελει εισθαι το τελος, οταν παραδωση την βασιλειαν εις τον Θεον και Πατερα, οταν καταργηση πασαν αρχην και πασαν εξουσιαν και δυναμιν.
25 For he must reign, until he hath put all his enemies under his feet.	25 Διοτι πρεπει να βασιλευη εωσου θεση παντας τους εχθρους υπο τους ποδας αυτου.
26 And the enemy death shall be destroyed last: For he hath put all things under his feet. And whereas he saith,	26 Εσχατος εχθρος καταργειται ο θανατος?
27 All things are put under him; undoubtedly, he is excepted, who put all things under him.	27 διοτι παντα υπεταξεν υπο τους ποδας αυτου. Οταν δε ειπη οτι παντα ειναι υποτεταγμενα, φανερον οτι εξαιρειται ο υποταξας εις αυτον τα παντα.
28 And when all things shall be subdued unto him, then the Son also himself shall be subject unto him that put all things under him, that God may be all in all.	28 Οταν δε υποταχθωσιν εις αυτον τα παντα, τοτε και αυτος ο Υιος θελει υποταχθη εις τον υποταξαντα εις αυτον τα παντα, δια να ηναι ο Θεος τα παντα εν πασιν.
29 Otherwise what shall they do that are baptized for the dead, if the dead rise not again at all? why are they then baptized for them?	29 Επειδη τι θελουσι καμει οι βαπτιζομενοι υπερ των νεκρων, εαν τωοντι οι νεκροι δεν ανασταινωνται, δια τι και βαπτιζονται υπερ των νεκρων;
30 Why also are we in danger every hour?	30 δια τι και ημεις κινδυνευομεν πασαν ωραν;
31 I die daily, I protest by your glory, brethren, which I have in Christ Jesus our Lord.	31 Καθ' ημεραν αποθνησκω, μα την εις εσας καυχησιν μου, την οποιαν εχω εν Χριστω Ιησου τω Κυριω ημων.
32 If (according to man) I fought with beasts at Ephesus, what doth it profit me, if the dead rise not again? Let us eat and drink, for to morrow we shall die.	32 Εαν κατα ανθρωπον επολεμησα με θηρια εν Εφεσω, τι το οφελος εις εμε; αν οι νεκροι δεν ανασταινωνται, ας φαγωμεν και ας πιωμεν, διοτι αυριον αποθνησκομεν.
33 Be not seduced: Evil communications corrupt good manners.	33 Μη πλανασθε? Φθειρουσι τα καλα ηθη αι κακαι συναναστροφαι.
34 Awake, ye just, and sin not. For some have not the knowledge of God, I speak it to your shame.	34 Συνελθετε εις εαυτους κατα το δικαιον και μη αμαρτανετε? διοτι τινες εχουσιν αγνωσιαν Θεου? προς εντροπην σας λεγω τουτο.
35 But some man will say: How do the dead rise again? or with what manner of body shall they come?	35 Αλλα θελει τις ειπει? Πως ανασταινονται οι νεκροι; και με ποιον σωμα ερχονται;
36 Senseless man, that which thou sowest is not quickened, except it die first.	36 Αφρον, εκεινο το οποιον συ σπειρεις, δεν ζωογονειται εαν δεν αποθανη?
37 And that which thou sowest, thou sowest not the body that shall be; but bare grain, as of wheat, or of some of the rest.	37 και εκεινο το οποιον σπειρεις, δεν σπειρεις το σωμα το οποιον μελλει να γεινη, αλλα γυμνον κοκκον, σιτου τυχον η τινος των λοιπων.
38 But God giveth it a body as he will: and to every seed its proper body.	38 Ο δε Θεος διδει εις αυτο σωμα καθως ηθελησε, και εις εκαστον των σπερματων το ιδιαιτερον αυτου σωμα.
39 All flesh is not the same flesh: but one is the flesh of men, another of beasts, another of birds, another of fishes.	39 Πασα σαρξ δεν ειναι η αυτη σαρξ, αλλα αλλη μεν σαρξ των ανθρωπων, αλλη δε σαρξ των κτηνων, αλλη δε των ιχθυων και αλλη των πτηνων.
40 And there are bodies celestial, and bodies terrestrial: but, one is the glory of the celestial, and another of the terrestrial.	40 Ειναι και σωματα επουρανια και σωματα επιγεια? πλην αλλη μεν η δοξα των επουρανιων, αλλη δε η των επιγειων.
41 One is the glory of the sun, another the glory of the moon, and another the glory of the stars. For star differeth from star in glory.	41 Αλλη δοξα ειναι του ηλιου, και αλλη δοξα της σεληνης, και αλλη δοξα των αστερων? διοτι αστηρ διαφερει αστερος κατα την δοξαν.
42 So also is the resurrection of the dead. It is sown in corruption, it shall rise in incorruption.	42 Ουτω και η αναστασις των νεκρων. Σπειρεται εν φθορα, ανισταται εν αφθαρσια?
43 It is sown in dishonour, it shall rise in glory. It is sown in weakness, it shall rise in power.	43 σπειρεται εν ατιμια, ανισταται εν δοξη? σπειρεται εν ασθενεια, ανισταται εν δυναμει?
44 It is sown a natural body, it shall rise a spiritual body. If there be a natural body, there is also a spiritual body, as it is written:	44 σπειρεται σωμα ζωικον, ανισταται σωμα πνευματικον. Ειναι σωμα ζωικον, και ειναι σωμα πνευματικον.
45 The first man Adam was made into a living soul; the last Adam into a quickening spirit.	45 Ουτως ειναι και γεγραμμενον? Ο πρωτος ανθρωπος Αδαμ εγεινεν εις ψυχην ζωσαν? ο εσχατος Αδαμ εις πνευμα ζωοποιουν.
46 Yet that was not first which is spiritual, but that which is natural; afterwards that which is spiritual.	46 Πλην ουχι πρωτον το πνευματικον, αλλα το ζωικον, επειτα το πνευματικον.
47 The first man was of the earth, earthly: the second man, from heaven, heavenly.	47 Ο πρωτος ανθρωπος ειναι εκ της γης χοικος, ο δευτερος ανθρωπος ο Κυριος εξ ουρανου.
48 Such as is the earthly, such also are the earthly: and such as is the heavenly, such also are they that are heavenly.	48 Οποιος ο χοικος, τοιουτοι και οι χοικοι, και οποιος ο επουρανιος, τοιουτοι και οι επουρανιοι?
49 Therefore as we have borne the image of the earthly, let us bear also the image of the heavenly.	49 και καθως εφορεσαμεν την εικονα του χοικου, θελομεν φορεσει και την εικονα του επουρανιου.
50 Now this I say, brethren, that flesh and blood cannot possess the kingdom of God: neither shall corruption possess incorruption.	50 Τουτο δε λεγω, αδελφοι, οτι σαρξ και αιμα βασιλειαν Θεου δεν δυνανται να κληρονομησωσιν, ουδε η φθορα κληρονομει την αφθαρσιαν.
51 Behold, I tell you a mystery. We shall all indeed rise again: but we shall not all be changed.	51 Ιδου, μυστηριον λεγω προς εσας? παντες μεν δεν θελομεν κοιμηθη, παντες ομως θελομεν μεταμορφωθη,
52 In a moment, in the twinkling of an eye, at the last trumpet: for the trumpet shall sound, and the dead shall rise again incorruptible: and we shall be changed.	52 εν μια στιγμη, εν ριπη οφθαλμου, εν τη εσχατη σαλπιγγι? διοτι θελει σαλπισει, και οι νεκροι θελουσιν αναστηθη αφθαρτοι, και ημεις θελομεν μεταμορφωθη.
53 For this corruptible must put on incorruption; and this mortal must put on immortality.	53 Διοτι πρεπει το φθαρτον τουτο να ενδυθη αφθαρσιαν, και το θνητον τουτο να ενδυθη αθανασιαν.
54 And when this mortal hath put on immortality, then shall come to pass the saying that is written: Death is swallowed up in victory.	54 Οταν δε το φθαρτον τουτο ενδυθη αφθαρσιαν και το θνητον τουτο ενδυθη αθανασιαν, τοτε θελει γεινει ο λογος ο γεγραμμενος? Κατεποθη ο θανατος εν νικη.
55 O death, where is thy victory? O death, where is thy sting?	55 Που, θανατε, το κεντρον σου; που, αδη, η νικη σου;
56 Now the sting of death is sin: and the power of sin is the law.	56 το δε κεντρον του θανατου ειναι η αμαρτια, και η δυναμις της αμαρτιας ο νομος.
57 But thanks be to God, who hath given us the victory through our Lord Jesus Christ.	57 Αλλα χαρις εις τον Θεον, οστις διδει εις ημας την νικην δια του Κυριου ημων Ιησου Χριστου.
58 Therefore, my beloved brethren, be ye steadfast and unmoveable; always abounding in the work of the Lord, knowing that your labour is not in vain in the Lord.	58 Ωστε, αδελφοι μου αγαπητοι, γινεσθε στερεοι, αμετακινητοι, περισσευοντες παντοτε εις το εργον του Κυριου, γινωσκοντες οτι ο κοπος σας δεν ειναι ματαιος εν Κυριω.