Job 7
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
BIBLIA | NOVA VULGATA |
---|---|
1 ¿No es una milicia lo que hace el hombre en la tierra? ¿no son jornadas de mercenario sus jornadas? | 1 Nonne militia est vita hominis super terram, et sicut dies mercennarii dies eius? |
2 Como esclavo que suspira por la sombra, o como jornalero que espera su salario, | 2 Sicut servus desiderat umbram, et sicut mercennarius praestolatur mercedem suam, |
3 así meses de desencanto son mi herencia, y mi suerte noches de dolor. | 3 sic et ego habui menses vacuos et noctes laboriosas enumeravi mihi. |
4 Al acostarme, digo: «¿Cuándo llegará el día?» Al levantarme: «¿Cuándo será de noche?», y hasta el crepúsculo ahíto estoy de sobresaltos. | 4 Si dormiero, dicam: Quando consurgam? Et rursum exspectabo vesperam et replebor doloribus usque crepusculum. |
5 Mi carne está cubierta de gusanos y de costras terrosas, mi piel se agrieta y supura. | 5 Induta est caro mea putredine et sordibus pulveris; cutis mea scinditur et diffluit. |
6 Mis días han sido más raudos que la lanzadera, han desaparecido al acabarse el hilo. | 6 Dies mei velocius transierunt quam navicula texentis et consumpti sunt deficiente filo. |
7 Recuerda que mi vida es un soplo, que mis ojos no volverán a ver la dicha. | 7 Memento quia ventus est vita mea, et non revertetur oculus meus, ut videat bona. |
8 El ojo que me miraba ya no me verá, pondrás en mí tus ojos y ya no existiré. | 8 Nec aspiciet me visus hominis; oculi tui in me, et non subsistam. |
9 Una nube se disipa y pasa, así el que baja al seol no sube más. | 9 Sicut consumitur nubes et pertransit, sic, qui descenderit ad inferos, non ascendet |
10 No regresa otra vez a su casa, no vuelve a verle su lugar. | 10 nec revertetur ultra in domum suam, neque cognoscet eum amplius locus eius. |
11 Por eso yo no he de contener mi boca, hablaré en la angustia de mi espíritu, me quejaré en la amargura de mi alma. | 11 Quapropter et ego non parcam ori meo; loquar in tribulatione spiritus mei, confabulabor cum amaritudine animae meae. |
12 ¿Acaso soy yo el Mar, soy el monstruo marino, para que pongas guardia contra mí? | 12 Numquid mare ego sum aut cetus, quia posuisti super me custodiam? |
13 Si digo: «Mi cama me consolará, compartirá mi lecho mis lamentos», | 13 Si dixero: Consolabitur me lectulus meus, et assumet stratum meum querelam meam, |
14 con sueños entonces tú me espantas, me sobresaltas con visiones. | 14 terrebis me per somnia et per visiones horrore concuties. |
15 ¡Preferiría mi alma el estrangulamiento, la muerte más que mis dolores! | 15 Quam ob rem eligit suspendium anima mea, et mortem ossa mea. |
16 Ya me disuelvo, no he de vivir por siempre; ¡déjame ya; sólo un soplo son mis días! | 16 Desperavi; nequaquam ultra iam vivam. Parce mihi, nihil enim sunt dies mei. |
17 ¿Qué es el hombre para que tanto de él te ocupes, para que pongas en él tu corazón, | 17 Quid est homo, quia magnificas eum? Aut quid apponis erga eum cor tuum? |
18 para que le escrutes todas las mañanas y a cada instante le escudriñes? | 18 Visitas eum diluculo et singulis momentis probas illum. |
19 ¿Cuándo retirarás tu mirada de mí? ¿no me dejarás ni el tiempo de tragar saliva? | 19 Usquequo non avertes oculos a me? Nec dimittis me, ut glutiam salivam meam? |
20 Si he pecado, ¿qué te he hecho a ti, oh guardián de los hombres? ¿Por qué me has hecho blanco tuyo? ¿Por qué te sirvo de cuidado? | 20 Peccavi; quid faciam tibi, o custos hominum? Quare posuisti me contrarium tibi, et factus sum mihimetipsi gravis? |
21 ¿Y por qué no toleras mi delito y dejas pasar mi falta? Pues ahora me acostaré en el polvo, me buscarás y ya no existiré. | 21 Cur non tollis peccatum meum et quare non aufers iniquitatem meam? Ecce, nunc in pulvere dormiam; et, si mane me quaesieris, non subsistam! ”. |