Livre de Michée 7

BIBLES DES PEUPLES	LXX
1 Malheur à moi, je suis comme un moissonneur à la fin de l’été, comme un vendangeur à la fin de la vendange: plus une grappe à manger, plus un fruit pour me rassasier.	1 οιμμοι οτι εγενομην ως συναγων καλαμην εν αμητω και ως επιφυλλιδα εν τρυγητω ουχ υπαρχοντος βοτρυος του φαγειν τα πρωτογονα οιμμοι ψυχη
2 Les croyants ont disparu du pays, plus un juste parmi les habitants. Tous sont prêts à la violence, chacun jette son filet sur son frère.	2 οτι απολωλεν ευλαβης απο της γης και κατορθων εν ανθρωποις ουχ υπαρχει παντες εις αιματα δικαζονται εκαστος τον πλησιον αυτου εκθλιβουσιν εκθλιβη
3 On ne manque pas de bras pour faire le mal, le chef est exigeant, le juge se laisse acheter et le puissant décide comme il lui convient.	3 επι το κακον τας χειρας αυτων ετοιμαζουσιν ο αρχων αιτει και ο κριτης ειρηνικους λογους ελαλησεν καταθυμιον ψυχης αυτου εστιν και εξελουμαι
4 Leur bonté n’est que chardons, leur justice est pire qu’un buisson d’épines. Mais malheur! Voici venir le jugement avec leur châtiment: ils sont plongés dans la confusion	4 τα αγαθα αυτων ως σης εκτρωγων και βαδιζων επι κανονος εν ημερα σκοπιας ουαι ουαι αι εκδικησεις σου ηκασιν νυν εσονται κλαυθμοι αυτων
5 Méfiez-vous de votre compagnon, ne faites pas confiance à un ami; méfie-toi de celle qui partage ta couche, prends garde à ce que tu dis.	5 μη καταπιστευετε εν φιλοις και μη ελπιζετε επι ηγουμενοις απο της συγκοιτου σου φυλαξαι του αναθεσθαι τι αυτη
6 Voici que le fils méprise son père, la fille se dresse contre sa mère et la belle-fille contre sa belle-mère; chacun a ses ennemis dans sa propre maison.	6 διοτι υιος ατιμαζει πατερα θυγατηρ επαναστησεται επι την μητερα αυτης νυμφη επι την πενθεραν αυτης εχθροι ανδρος παντες οι ανδρες οι εν τω οικω αυτου
7 Mais moi, j’attends Yahvé, j’espère dans le Dieu qui me sauve, mon Dieu m’écoutera!	7 εγω δε επι τον κυριον επιβλεψομαι υπομενω επι τω θεω τω σωτηρι μου εισακουσεται μου ο θεος μου
8 Ô mon ennemie, ne te réjouis pas de mes maux, car si je suis tombée, je me relèverai; si j’habite dans les ténèbres, Yahvé sera ma lumière.	8 μη επιχαιρε μοι η εχθρα μου οτι πεπτωκα και αναστησομαι διοτι εαν καθισω εν τω σκοτει κυριος φωτιει μοι
9 Il me faut souffrir la colère de Yahvé, car j’ai péché contre lui, jusqu’au jour où il prendra ma cause en main et me fera justice. Il me fera sortir vers la lumière et je verrai sa justice.	9 οργην κυριου υποισω οτι ημαρτον αυτω εως του δικαιωσαι αυτον την δικην μου και ποιησει το κριμα μου και εξαξει με εις το φως οψομαι την δικαιοσυνην αυτου
10 Mon ennemie en le voyant sera couverte de honte; elle ne cessait de dire: “Où est ton Dieu?” Ce sera mon plaisir de la voir piétinée comme la boue des rues.	10 και οψεται η εχθρα μου και περιβαλειται αισχυνην η λεγουσα προς με που κυριος ο θεος σου οι οφθαλμοι μου εποψονται αυτην νυν εσται εις καταπατημα ως πηλος εν ταις οδοις
11 Le jour vient où l’on relèvera tes remparts, où tes frontières seront repoussées.	11 ημερας αλοιφης πλινθου εξαλειψις σου η ημερα εκεινη και αποτριψεται νομιμα σου
12 On viendra vers toi ce jour-là, de l’Assyrie comme de l’Égypte, de Tyr comme du Fleuve, de l’une et l’autre mer, de l’une à l’autre montagne.	12 η ημερα εκεινη και αι πολεις σου ηξουσιν εις ομαλισμον και εις διαμερισμον ασσυριων και αι πολεις σου αι οχυραι εις διαμερισμον απο τυρου εως του ποταμου συριας ημερα υδατος και θορυβου
13 La terre deviendra un désert à cause de ses habitants: ce sera le fruit de leurs méfaits.	13 και εσται η γη εις αφανισμον συν τοις κατοικουσιν αυτην εκ καρπων επιτηδευματων αυτων
14 Yahvé, fais paître ton peuple, le troupeau de ton héritage encore égaré dans les broussailles au milieu des vergers; fais-le paître en Bashan et en Galaad comme aux jours d’autrefois.	14 ποιμαινε λαον σου εν ραβδω σου προβατα κληρονομιας σου κατασκηνουντας καθ' εαυτους δρυμον εν μεσω του καρμηλου νεμησονται την βασανιτιν και την γαλααδιτιν καθως αι ημεραι του αιωνος
15 Comme aux jours où tu sortis du pays d’Égypte, fais-nous voir tes merveilles!	15 και κατα τας ημερας εξοδιας σου εξ αιγυπτου οψεσθε θαυμαστα
16 Les nations le verront et seront confondues, pour puissantes qu’elles soient; elles mettront la main sur leur bouche, elles seront abasourdies.	16 οψονται εθνη και καταισχυνθησονται εκ πασης της ισχυος αυτων επιθησουσιν χειρας επι το στομα αυτων τα ωτα αυτων αποκωφωθησονται
17 Comme le serpent, elles lècheront la poussière, comme les bêtes qui rampent sur la terre; elles sortiront tremblantes de leurs repaires, pleines de crainte et de respect devant toi.	17 λειξουσιν χουν ως οφεις συροντες γην συγχυθησονται εν συγκλεισμω αυτων επι τω κυριω θεω ημων εκστησονται και φοβηθησονται απο σου
18 Y a-t-il un Dieu comme toi qui enlève la faute, qui pardonne le crime et ne laisse pas pour toujours s’enflammer sa colère, un Dieu qui prenne plaisir à faire miséricorde?	18 τις θεος ωσπερ συ εξαιρων αδικιας και υπερβαινων ασεβειας τοις καταλοιποις της κληρονομιας αυτου και ου συνεσχεν εις μαρτυριον οργην αυτου οτι θελητης ελεους εστιν
19 Une fois de plus, aie pitié de nous, piétine nos fautes, jette tous nos péchés au fond de la mer.	19 αυτος επιστρεψει και οικτιρησει ημας καταδυσει τας αδικιας ημων και απορριφησονται εις τα βαθη της θαλασσης πασας τας αμαρτιας ημων
20 Fais honneur à ta fidélité envers Jacob, à ta bonté envers Abraham, comme tu l’as juré à nos pères depuis les jours d’autrefois.	20 δωσεις αληθειαν τω ιακωβ ελεον τω αβρααμ καθοτι ωμοσας τοις πατρασιν ημων κατα τας ημερας τας εμπροσθεν .