Livre d'Ézéchiel 2

BIBLES DES PEUPLES	LXX
1 Il me dit: “Fils d’homme, tiens-toi debout, je te parlerai.”	1 και ειπεν προς με υιε ανθρωπου στηθι επι τους ποδας σου και λαλησω προς σε
2 Au moment même où il me parle, un esprit entre en moi et me fait tenir debout; alors je l’entends me dire:	2 και ηλθεν επ' εμε πνευμα και ανελαβεν με και εξηρεν με και εστησεν με επι τους ποδας μου και ηκουον αυτου λαλουντος προς με
3 “Fils d’homme, je t’envoie vers les Israélites, vers un peuple de rebelles qui se sont révoltés contre moi; eux et leurs pères m’ont été infidèles jusqu’à ce jour.	3 και ειπεν προς με υιε ανθρωπου εξαποστελλω εγω σε προς τον οικον του ισραηλ τους παραπικραινοντας με οιτινες παρεπικραναν με αυτοι και οι πατερες αυτων εως της σημερον ημερας
4 Je t’envoie vers cette race de têtes dures et de cœurs obstinés pour que tu leur dises: Voici la parole de Yahvé…!	4 και ερεις προς αυτους ταδε λεγει κυριος
5 “Ils t’écouteront ou ne t’écouteront pas - car c’est une race de rebelles - mais ils sauront qu’il y a un prophète au milieu d’eux.	5 εαν αρα ακουσωσιν η πτοηθωσιν διοτι οικος παραπικραινων εστιν και γνωσονται οτι προφητης ει συ εν μεσω αυτων
6 Et toi, fils d’homme, ne les crains pas, ne crains pas leurs menaces; ils seront pour toi comme des ronces ou des orties, comme un scorpion là où tu t’es assis. N’aie pas peur de leurs paroles, ne crains pas devant eux: ils ne sont qu’une race de rebelles.	6 και συ υιε ανθρωπου μη φοβηθης αυτους μηδε εκστης απο προσωπου αυτων διοτι παροιστρησουσι και επισυστησονται επι σε κυκλω και εν μεσω σκορπιων συ κατοικεις τους λογους αυτων μη φοβηθης και απο προσωπου αυτων μη εκστης διοτι οικος παραπικραινων εστιν
7 Tu leur diras mes paroles, qu’ils t’écoutent ou ne t’écoutent pas, car ils sont une race de rebelles.	7 και λαλησεις τους λογους μου προς αυτους εαν αρα ακουσωσιν η πτοηθωσιν διοτι οικος παραπικραινων εστιν
8 “Maintenant, fils d’homme, écoute ce que je vais te dire, ne te rebelle pas comme cette race de rebelles, mais ouvre la bouche et mange ce que je te donne.”	8 και συ υιε ανθρωπου ακουε του λαλουντος προς σε μη γινου παραπικραινων καθως ο οικος ο παραπικραινων χανε το στομα σου και φαγε α εγω διδωμι σοι
9 Je regardai: une main se tendit vers moi qui tenait le rouleau d’un livre.	9 και ειδον και ιδου χειρ εκτεταμενη προς με και εν αυτη κεφαλις βιβλιου
10 Il le déroula devant moi; c’était écrit sur l’endroit et sur l’envers, et ce n’étaient que chants funèbres, lamentations et gémissements.	10 και ανειλησεν αυτην ενωπιον εμου και εν αυτη γεγραμμενα ην τα οπισθεν και τα εμπροσθεν και εγεγραπτο εις αυτην θρηνος και μελος και ουαι