Premier livre des Rois 8

BIBLES DES PEUPLES	LXX
1 Le roi Salomon rassembla alors auprès de lui, à Jérusalem, les anciens d’Israël, tous les chefs des tribus et les anciens des familles Israélites, pour transporter l’Arche d’Alliance de Yahvé qui était encore dans la cité de David qu’on appelle Sion.	1 και εγενετο εν τω συντελεσαι σαλωμων του οικοδομησαι τον οικον κυριου και τον οικον εαυτου μετα εικοσι ετη τοτε εξεκκλησιασεν ο βασιλευς σαλωμων παντας τους πρεσβυτερους ισραηλ εν σιων του ανενεγκειν την κιβωτον διαθηκης κυριου εκ πολεως δαυιδ αυτη εστιν σιων
2 Tous les Israélites se rassemblèrent autour du roi Salomon pour la fête des Tentes; on était au mois d’Étanim, le septième mois de l’année.	2 εν μηνι αθανιν
3 Lorsque les anciens d’Israël furent arrivés, les prêtres firent le transport de l’Arche.	3 και ηραν οι ιερεις την κιβωτον
4 Ils firent monter l’Arche de Yahvé ainsi que la Tente du Rendez-Vous et tous les objets sacrés qui se trouvaient dans la Tente.	4 και το σκηνωμα του μαρτυριου και παντα τα σκευη τα αγια τα εν τω σκηνωματι του μαρτυριου
5 Le roi Salomon et toute la communauté d’Israël rassemblée autour de lui, étaient là devant l’Arche. Ils offrirent des sacrifices de petit et de gros bétail en telle quantité qu’il était impossible de les compter.	5 και ο βασιλευς και πας ισραηλ εμπροσθεν της κιβωτου θυοντες προβατα και βοας αναριθμητα
6 Les prêtres portèrent l’Arche de l’Alliance de Yahvé à sa place, dans le lieu le plus saint de la Maison, le Saint des Saints, au-dessous des ailes des Chérubins.	6 και εισφερουσιν οι ιερεις την κιβωτον εις τον τοπον αυτης εις το δαβιρ του οικου εις τα αγια των αγιων υπο τας πτερυγας των χερουβιν
7 Les Chérubins étendaient leurs ailes au-dessus de l’endroit où se trouvait l’Arche et ils couvraient ainsi l’Arche et ses barres.	7 οτι τα χερουβιν διαπεπετασμενα ταις πτερυξιν επι τον τοπον της κιβωτου και περιεκαλυπτον τα χερουβιν επι την κιβωτον και επι τα αγια αυτης επανωθεν
8 Comme les barres étaient assez longues, on pouvait en apercevoir l’extrémité lorsque l’on était dans le Saint, en avant du Saint des Saints, mais de l’extérieur on ne les voyait pas; elles sont restées là jusqu’à ce jour.	8 και υπερειχον τα ηγιασμενα και ενεβλεποντο αι κεφαλαι των ηγιασμενων εκ των αγιων εις προσωπον του δαβιρ και ουκ ωπτανοντο εξω
9 Il n’y avait rien d’autre dans l’Arche que les deux tables de pierre que Moïse y avait déposées à l’Horeb, les tables de l’Alliance que Yahvé avait conclue avec les Israélites lorsqu’ils sortirent du pays d’Égypte.	9 ουκ ην εν τη κιβωτω πλην δυο πλακες λιθιναι πλακες της διαθηκης ας εθηκεν εκει μωυσης εν χωρηβ α διεθετο κυριος μετα των υιων ισραηλ εν τω εκπορευεσθαι αυτους εκ γης αιγυπτου
10 Au moment où les prêtres sortaient du Saint, la nuée remplit la Maison de Yahvé.	10 και εγενετο ως εξηλθον οι ιερεις εκ του αγιου και η νεφελη επλησεν τον οικον
11 Les prêtres ne purent continuer leur service liturgique à l’intérieur à cause de la nuée, car la Gloire de Yahvé remplissait la Maison de Yahvé.	11 και ουκ ηδυναντο οι ιερεις στηναι λειτουργειν απο προσωπου της νεφελης οτι επλησεν δοξα κυριου τον οικον
12 Alors Salomon déclara: “Yahvé a dit qu’il habite dans la nuée;	12 -
13 ce que j’ai bâti est donc réellement la Maison où tu demeures, le lieu où tu résideras à jamais.”	13 -
14 Le roi se retourna pour bénir toute la communauté d’Israël qui était là debout.	14 και απεστρεψεν ο βασιλευς το προσωπον αυτου και ευλογησεν ο βασιλευς παντα ισραηλ και πασα εκκλησια ισραηλ ειστηκει
15 “Béni soit Yahvé, dit-il, le Dieu d’Israël! Ce que sa bouche avait annoncé à mon père David, sa main vient de le mener à bien. Il avait dit en effet:	15 και ειπεν ευλογητος κυριος ο θεος ισραηλ σημερον ος ελαλησεν εν τω στοματι αυτου περι δαυιδ του πατρος μου και εν ταις χερσιν αυτου επληρωσεν λεγων
16 Depuis le jour où j’ai fait sortir d’Égypte mon peuple Israël, je n’ai choisi aucune ville parmi toutes les tribus d’Israël pour qu’on y construise un Temple où habiterait mon Nom, j’ai seulement choisi David pour qu’il règne sur mon peuple Israël.	16 αφ' ης ημερας εξηγαγον τον λαον μου τον ισραηλ εξ αιγυπτου ουκ εξελεξαμην εν πολει εν ενι σκηπτρω ισραηλ του οικοδομησαι οικον του ειναι το ονομα μου εκει και εξελεξαμην εν ιερουσαλημ ειναι το ονομα μου εκει και εξελεξαμην τον δαυιδ του ειναι επι τον λαον μου τον ισραηλ
17 David, mon père, voulait construire une Maison pour le Nom de Yahvé, Dieu d’Israël.	17 και εγενετο επι της καρδιας δαυιδ του πατρος μου οικοδομησαι οικον τω ονοματι κυριου θεου ισραηλ
18 Mais Yahvé a dit à David, mon père: Ce désir que tu as de construire un Temple en l’honneur de mon Nom, c’est très bien que tu l’aies eu.	18 και ειπεν κυριος προς δαυιδ τον πατερα μου ανθ' ων ηλθεν επι την καρδιαν σου του οικοδομησαι οικον τω ονοματι μου καλως εποιησας οτι εγενηθη επι την καρδιαν σου
19 Seulement, ce ne sera pas toi qui construira le Temple, mais ton fils, celui qui naîtra de toi. C’est lui qui construira la Maison en l’honneur de mon Nom.	19 πλην συ ουκ οικοδομησεις τον οικον αλλ' η ο υιος σου ο εξελθων εκ των πλευρων σου ουτος οικοδομησει τον οικον τω ονοματι μου
20 Yahvé a donc réalisé la parole qu’il avait dite: j’ai succédé à David, mon père, et je me suis assis sur le trône d’Israël, comme Yahvé l’avait dit. Puis j’ai bâti la Maison en l’honneur de Yahvé, Dieu d’Israël,	20 και ανεστησεν κυριος το ρημα αυτου ο ελαλησεν και ανεστην αντι δαυιδ του πατρος μου και εκαθισα επι του θρονου ισραηλ καθως ελαλησεν κυριος και ωκοδομησα τον οικον τω ονοματι κυριου θεου ισραηλ
21 j’en ai fait un lieu où réside l’Arche de l’Alliance de Yahvé, l’alliance qu’il a conclue avec nos pères lorsqu’il les a fait sortir du pays d’Égypte.”	21 και εθεμην εκει τοπον τη κιβωτω εν η εστιν εκει διαθηκη κυριου ην διεθετο κυριος μετα των πατερων ημων εν τω εξαγαγειν αυτον αυτους εκ γης αιγυπτου
22 Salomon était debout devant l’autel de Yahvé, face à toute la communauté d’Israël. Il étendit alors ses mains vers le ciel,	22 και εστη σαλωμων κατα προσωπον του θυσιαστηριου κυριου ενωπιον πασης εκκλησιας ισραηλ και διεπετασεν τας χειρας αυτου εις τον ουρανον
23 et il dit: “Yahvé, Dieu d’Israël! Aucun Dieu en haut dans les cieux ou en bas sur la terre n’est semblable à toi, car tu gardes ton Alliance et ta fidélité envers tes serviteurs lorsqu’ils marchent devant toi de tout leur cœur.	23 και ειπεν κυριε ο θεος ισραηλ ουκ εστιν ως συ θεος εν τω ουρανω ανω και επι της γης κατω φυλασσων διαθηκην και ελεος τω δουλω σου τω πορευομενω ενωπιον σου εν ολη τη καρδια αυτου
24 “Tu as tenu la promesse que tu avais faite à ton serviteur David, mon père, et aujourd’hui tu as réalisé toi-même ce que tu avais promis.	24 α εφυλαξας τω δουλω σου δαυιδ τω πατρι μου και ελαλησας εν τω στοματι σου και εν χερσιν σου επληρωσας ως η ημερα αυτη
25 Maintenant Yahvé, Dieu d’Israël, tiens la promesse que tu as faite à ton serviteur David, mon père: Si tes fils veillent à leur conduite, s’ils marchent devant moi comme toi-même tu as marché devant moi, alors tu ne manqueras jamais d’un descendant qui siège devant moi sur le trône d’Israël.	25 και νυν κυριε ο θεος ισραηλ φυλαξον τω δουλω σου τω δαυιδ τω πατρι μου α ελαλησας αυτω λεγων ουκ εξαρθησεται σου ανηρ εκ προσωπου μου καθημενος επι θρονου ισραηλ πλην εαν φυλαξωνται τα τεκνα σου τας οδους αυτων του πορευεσθαι ενωπιον εμου καθως επορευθης ενωπιον εμου
26 Maintenant, Dieu d’Israël, que se réalise cette promesse que tu as faite à ton serviteur David mon père.	26 και νυν κυριε ο θεος ισραηλ πιστωθητω δη το ρημα σου τω δαυιδ τω πατρι μου
27 “Dieu pourrait-il vraiment habiter sur la terre? Voici que les cieux et les cieux des cieux ne peuvent te contenir, combien moins cette Maison que j’ai construite.	27 οτι ει αληθως κατοικησει ο θεος μετα ανθρωπων επι της γης ει ο ουρανος και ο ουρανος του ουρανου ουκ αρκεσουσιν σοι πλην και ο οικος ουτος ον ωκοδομησα τω ονοματι σου
28 Cependant, Yahvé mon Dieu, sois attentif à la prière et à la supplication de ton serviteur, écoute le cri joyeux et la prière que ton serviteur fait aujourd’hui devant toi.	28 και επιβλεψη επι την δεησιν μου κυριε ο θεος ισραηλ ακουειν της τερψεως ης ο δουλος σου προσευχεται ενωπιον σου προς σε σημερον
29 Que tes yeux soient ouverts nuit et jour sur cette Maison, sur ce lieu dont tu as dit: C’est là qu’habitera mon Nom. Écoute la prière que ton serviteur fera en ce lieu.	29 του ειναι οφθαλμους σου ηνεωγμενους εις τον οικον τουτον ημερας και νυκτος εις τον τοπον ον ειπας εσται το ονομα μου εκει του εισακουειν της προσευχης ης προσευχεται ο δουλος σου εις τον τοπον τουτον ημερας και νυκτος
30 “Écoute la supplication de ton serviteur et de ton peuple Israël lorsqu’ils viendront prier en ce lieu. Écoute du haut du ciel, du lieu où tu habites, écoute et pardonne.	30 και εισακουση της δεησεως του δουλου σου και του λαου σου ισραηλ α αν προσευξωνται εις τον τοπον τουτον και συ εισακουση εν τω τοπω της κατοικησεως σου εν ουρανω και ποιησεις και ιλεως εση
31 “Si quelqu’un pèche contre son frère et que celui-ci l’oblige à prêter un serment solennel, lorsqu’il viendra prêter ce serment dans cette Maison devant ton autel,	31 οσα αν αμαρτη εκαστος τω πλησιον αυτου και εαν λαβη επ' αυτον αραν του αρασθαι αυτον και ελθη και εξαγορευση κατα προσωπον του θυσιαστηριου σου εν τω οικω τουτω
32 écoute-le du haut du ciel et interviens. Juge tes serviteurs, condamne le coupable et fais retomber sur sa tête sa faute, mais rends justice à l’innocent en proclamant son innocence.	32 και συ εισακουσει εκ του ουρανου και ποιησεις και κρινεις τον λαον σου ισραηλ ανομηθηναι ανομον δουναι την οδον αυτου εις κεφαλην αυτου και του δικαιωσαι δικαιον δουναι αυτω κατα την δικαιοσυνην αυτου
33 “Lorsque ton peuple Israël aura péché contre toi et qu’il sera écrasé par ses ennemis, lorsqu’il reviendra vers toi et rendra gloire à ton Nom, lorsqu’il t’adressera sa prière et sa supplication dans cette Maison,	33 εν τω πταισαι τον λαον σου ισραηλ ενωπιον εχθρων οτι αμαρτησονται σοι και επιστρεψουσιν και εξομολογησονται τω ονοματι σου και προσευξονται και δεηθησονται εν τω οικω τουτω
34 écoute du haut du ciel. Pardonne le péché de ton peuple Israël et ramène-le dans ce pays que tu as donné à ses pères.	34 και συ εισακουση εκ του ουρανου και ιλεως εση ταις αμαρτιαις του λαου σου ισραηλ και αποστρεψεις αυτους εις την γην ην εδωκας τοις πατρασιν αυτων
35 “Lorsque ton peuple aura péché contre toi et que le ciel sera fermé, qu’il n’y aura plus de pluie, s’il vient dans ce lieu pour prier et rendre gloire à ton Nom, s’il renonce au péché pour lequel tu l’as humilié,	35 εν τω συσχεθηναι τον ουρανον και μη γενεσθαι υετον οτι αμαρτησονται σοι και προσευξονται εις τον τοπον τουτον και εξομολογησονται τω ονοματι σου και απο των αμαρτιων αυτων αποστρεψουσιν οταν ταπεινωσης αυτους
36 écoute du haut du ciel et pardonne le péché de tes serviteurs et de ton peuple Israël. Tu leur montreras le bon chemin dans lequel ils doivent marcher, tu feras tomber la pluie sur la terre que tu as donnée en héritage à ton peuple.	36 και εισακουση εκ του ουρανου και ιλεως εση ταις αμαρτιαις του δουλου σου και του λαου σου ισραηλ οτι δηλωσεις αυτοις την οδον την αγαθην πορευεσθαι εν αυτη και δωσεις υετον επι την γην ην εδωκας τω λαω σου εν κληρονομια
37 “Lorsqu’il y aura dans le pays une famine, une peste, un fléau sur le blé, des sauterelles, des criquets, lorsque l’ennemi assiégera l’une de ses villes, ou encore lorsqu’il y aura une catastrophe ou une maladie,	37 λιμος εαν γενηται θανατος εαν γενηται οτι εσται εμπυρισμος βρουχος ερυσιβη εαν γενηται και εαν θλιψη αυτον εχθρος αυτου εν μια των πολεων αυτου παν συναντημα παν πονον
38 si un homme, si Israël, ton peuple, vient te prier et te supplier, s’il reconnaît sa faute du fond du cœur et qu’il tende ses mains vers cette Maison,	38 πασαν προσευχην πασαν δεησιν εαν γενηται παντι ανθρωπω ως αν γνωσιν εκαστος αφην καρδιας αυτου και διαπεταση τας χειρας αυτου εις τον οικον τουτον
39 alors toi du haut des cieux où tu habites, écoute et pardonne. Tu connais son cœur, puisque toi et toi seul connais le cœur de tous les fils d’Adam: rends à chacun selon ses œuvres.	39 και συ εισακουση εκ του ουρανου εξ ετοιμου κατοικητηριου σου και ιλεως εση και ποιησεις και δωσεις ανδρι κατα τας οδους αυτου καθως αν γνως την καρδιαν αυτου οτι συ μονωτατος οιδας την καρδιαν παντων υιων ανθρωπων
40 Ainsi, tout au long de leur vie, ils te craindront dans ce pays que tu as donné à leurs pères.	40 οπως φοβωνται σε πασας τας ημερας ας αυτοι ζωσιν επι της γης ης εδωκας τοις πατρασιν ημων
41 “Lorsqu’un étranger qui n’est pas de ton peuple Israël, mais qui viendra d’un pays lointain à cause de ton Nom	41 και τω αλλοτριω ος ουκ εστιν απο λαου σου ουτος
42 - car on entendra parler de ton grand Nom, de ta main puissante et des grands coups que tu frappes - lorsqu’il viendra donc prier dans cette Maison,	42 και ηξουσιν και προσευξονται εις τον τοπον τουτον
43 écoute du haut du ciel où tu habites, et réponds à la demande de cet étranger. Ainsi tous les peuples de la terre connaîtront ton nom, ils te craindront comme ton peuple Israël te craint, et ils sauront que ton Nom repose sur cette Maison que j’ai construite.	43 και συ εισακουση εκ του ουρανου εξ ετοιμου κατοικητηριου σου και ποιησεις κατα παντα οσα αν επικαλεσηται σε ο αλλοτριος οπως γνωσιν παντες οι λαοι το ονομα σου και φοβωνται σε καθως ο λαος σου ισραηλ και γνωσιν οτι το ονομα σου επικεκληται επι τον οικον τουτον ον ωκοδομησα
44 “Lorsque ton peuple partira en guerre contre ses ennemis par le chemin sur lequel tu l’auras envoyé, s’il se tourne vers cette ville que tu as choisie, vers cette Maison que j’ai construite en l’honneur de ton nom,	44 οτι εξελευσεται ο λαος σου εις πολεμον επι τους εχθρους αυτου εν οδω η επιστρεψεις αυτους και προσευξονται εν ονοματι κυριου οδον της πολεως ης εξελεξω εν αυτη και του οικου ου ωκοδομησα τω ονοματι σου
45 écoute du haut du ciel leurs prières et leurs supplications, et fais-leur justice.	45 και εισακουσει εκ του ουρανου της δεησεως αυτων και της προσευχης αυτων και ποιησεις το δικαιωμα αυτοις
46 “Lorsqu’il auront péché contre toi - car personne n’est sans péché, lorsque tu seras en colère contre eux, que tu les livreras à leurs ennemis et que leurs vainqueurs les emmèneront captifs dans leur pays, loin ou proche,	46 οτι αμαρτησονται σοι οτι ουκ εστιν ανθρωπος ος ουχ αμαρτησεται και επαξεις επ' αυτους και παραδωσεις αυτους ενωπιον εχθρων και αιχμαλωτιουσιν αυτους οι αιχμαλωτιζοντες εις γην μακραν και εγγυς
47 si du fond de leur exil ils regrettent vraiment leur attitude, s’ils se convertissent et qu’ils t’adressent leurs prières dans ce pays où ils sont déportés, s’ils te disent: Nous avons péché, nous avons fait ce qui est mal, nous avons commis un crime,	47 και επιστρεψουσιν καρδιας αυτων εν τη γη ου μετηχθησαν εκει και επιστρεψωσιν και δεηθωσιν σου εν γη μετοικιας αυτων λεγοντες ημαρτομεν ηνομησαμεν ηδικησαμεν
48 si du fond de leur exil ils reviennent vers toi de tout leur cœur et de toute leur âme, s’ils t’adressent leurs prières en se tournant vers leur pays que tu avais donné à leurs pères, vers la ville que tu as choisie et vers cette Maison que j’ai bâtie en l’honneur de ton Nom,	48 και επιστρεψωσιν προς σε εν ολη καρδια αυτων και εν ολη ψυχη αυτων εν τη γη εχθρων αυτων ου μετηγαγες αυτους και προσευξονται προς σε οδον γης αυτων ης εδωκας τοις πατρασιν αυτων της πολεως ης εξελεξω και του οικου ου ωκοδομηκα τω ονοματι σου
49 écoute du haut du ciel où tu habites, leurs prières et leurs supplications et exauce-les.	49 και εισακουση εκ του ουρανου εξ ετοιμου κατοικητηριου σου
50 “Pardonne à ton peuple ses fautes et tous les péchés qu’il a commis contre toi; fais que ses vainqueurs aient pitié de lui,	50 και ιλεως εση ταις αδικιαις αυτων αις ημαρτον σοι και κατα παντα τα αθετηματα αυτων α ηθετησαν σοι και δωσεις αυτους εις οικτιρμους ενωπιον αιχμαλωτευοντων αυτους και οικτιρησουσιν αυτους
51 car il est ton peuple et ton bien personnel, c’est toi qui les as fait sortir d’Égypte, du milieu de la fournaise de fer.	51 οτι λαος σου και κληρονομια σου ους εξηγαγες εκ γης αιγυπτου εκ μεσου χωνευτηριου σιδηρου
52 Ainsi tes yeux seront attentifs à la supplication de ton serviteur, à la supplication de ton peuple Israël, et tu les écouteras dans toutes leurs demandes.	52 και εστωσαν οι οφθαλμοι σου και τα ωτα σου ηνεωγμενα εις την δεησιν του δουλου σου και εις την δεησιν του λαου σου ισραηλ εισακουειν αυτων εν πασιν οις αν επικαλεσωνται σε
53 “C’est toi, Seigneur Yahvé, qui les a mis à part de tous les peuples de la terre pour qu’ils soient ton héritage, comme tu l’as dit par la bouche de Moïse ton serviteur lorsque tu as fait sortir nos pères d’Égypte.”	53 οτι συ διεστειλας αυτους σαυτω εις κληρονομιαν εκ παντων των λαων της γης καθως ελαλησας εν χειρι δουλου σου μωυση εν τω εξαγαγειν σε τους πατερας ημων εκ γης αιγυπτου κυριε κυριε [53α] τοτε ελαλησεν σαλωμων υπερ του οικου ως συνετελεσεν του οικοδομησαι αυτον ηλιον εγνωρισεν εν ουρανω κυριος ειπεν του κατοικειν εν γνοφω οικοδομησον οικον μου οικον εκπρεπη σαυτω του κατοικειν επι καινοτητος ουκ ιδου αυτη γεγραπται εν βιβλιω της ωδης
54 “Durant toute cette prière et cette supplication, Salomon était à genoux, les mains tendues vers le ciel face à l’autel de Yahvé. Lorsqu’il eut fini,	54 και εγενετο ως συνετελεσεν σαλωμων προσευχομενος προς κυριον ολην την προσευχην και την δεησιν ταυτην και ανεστη απο προσωπου του θυσιαστηριου κυριου οκλακως επι τα γονατα αυτου και αι χειρες αυτου διαπεπετασμεναι εις τον ουρανον
55 il se releva et bénit toute la communauté d’Israël à haute voix:	55 και εστη και ευλογησεν πασαν εκκλησιαν ισραηλ φωνη μεγαλη λεγων
56 “Béni soit Yahvé, dit-il, car il a donné la paix à son peuple Israël comme il l’avait promis. Il a fait se réaliser toutes les bonnes paroles qu’il avait fait entendre par la bouche de Moïse son serviteur.	56 ευλογητος κυριος σημερον ος εδωκεν καταπαυσιν τω λαω αυτου ισραηλ κατα παντα οσα ελαλησεν ου διεφωνησεν λογος εις εν πασιν τοις λογοις αυτου τοις αγαθοις οις ελαλησεν εν χειρι μωυση δουλου αυτου
57 “Que Yahvé, notre Dieu, soit avec nous comme il l’a été avec nos pères, qu’il ne nous abandonne pas et ne nous délaisse pas.	57 γενοιτο κυριος ο θεος ημων μεθ' ημων καθως ην μετα των πατερων ημων μη εγκαταλιποιτο ημας μηδε αποστρεψοιτο ημας
58 Qu’il tourne nos cœurs vers lui pour que nous marchions dans toutes ses voies et que nous observions ses commandements, les lois et les ordonnances qu’il a données à nos pères.	58 επικλιναι καρδιας ημων προς αυτον του πορευεσθαι εν πασαις οδοις αυτου και φυλασσειν πασας τας εντολας αυτου και προσταγματα αυτου α ενετειλατο τοις πατρασιν ημων
59 “Que les paroles de cette supplication que j’ai adressée à Yahvé restent présentes nuit et jour devant Yahvé, notre Dieu. Ainsi, selon les besoins de chaque jour, il répondra à son serviteur et à son peuple Israël,	59 και εστωσαν οι λογοι ουτοι ους δεδεημαι ενωπιον κυριου θεου ημων εγγιζοντες προς κυριον θεον ημων ημερας και νυκτος του ποιειν το δικαιωμα του δουλου σου και το δικαιωμα λαου σου ισραηλ ρημα ημερας εν ημερα αυτου
60 et tous les peuples de la terre sauront que Yahvé est Dieu, et qu’il n’y en a pas d’autre que lui.	60 οπως γνωσιν παντες οι λαοι της γης οτι κυριος ο θεος αυτος θεος και ουκ εστιν ετι
61 Que votre cœur soit tout entier à Yahvé, notre Dieu: marchez selon ses lois, observez ses commandements comme nous le faisons aujourd’hui.”	61 και εστωσαν αι καρδιαι ημων τελειαι προς κυριον θεον ημων και οσιως πορευεσθαι εν τοις προσταγμασιν αυτου και φυλασσειν εντολας αυτου ως η ημερα αυτη
62 Le roi et tout Israël offrirent des sacrifices devant Yahvé:	62 και ο βασιλευς και παντες οι υιοι ισραηλ εθυσαν θυσιαν ενωπιον κυριου
63 Salomon fit immoler 22 000 bœufs et 120 000 brebis pour le sacrifice de communion qu’il offrit à Yahvé. C’est ainsi que le roi et tous les Israélites consacrèrent la Maison de Yahvé.	63 και εθυσεν ο βασιλευς σαλωμων τας θυσιας των ειρηνικων ας εθυσεν τω κυριω βοων δυο και εικοσι χιλιαδας και προβατων εκατον εικοσι χιλιαδας και ενεκαινισεν τον οικον κυριου ο βασιλευς και παντες οι υιοι ισραηλ
64 Ce jour-là, le roi consacra aussi le milieu de la cour qui est devant la maison de Yahvé; c’est là qu’il offrit les holocaustes, les offrandes et les graisses des sacrifices de communion, parce que l’autel de bronze qui est devant Yahvé était trop petit pour recevoir tous les holocaustes, les offrandes et les graisses des sacrifices de communion.	64 τη ημερα εκεινη ηγιασεν ο βασιλευς το μεσον της αυλης το κατα προσωπον του οικου κυριου οτι εποιησεν εκει την ολοκαυτωσιν και τας θυσιας και τα στεατα των ειρηνικων οτι το θυσιαστηριον το χαλκουν το ενωπιον κυριου μικρον του μη δυνασθαι την ολοκαυτωσιν και τας θυσιας των ειρηνικων υπενεγκειν
65 Durant sept jours Salomon célébra la fête avec tout le peuple d’Israël, une grande foule qui était venue se rassembler devant Yahvé, depuis l’Entrée-de-Hamat jusqu’au Torrent d’Égypte.	65 και εποιησεν σαλωμων την εορτην εν τη ημερα εκεινη και πας ισραηλ μετ' αυτου εκκλησια μεγαλη απο της εισοδου ημαθ εως ποταμου αιγυπτου ενωπιον κυριου θεου ημων εν τω οικω ω ωκοδομησεν εσθιων και πινων και ευφραινομενος ενωπιον κυριου θεου ημων επτα ημερας
66 Le huitième jour il renvoya le peuple; ils bénirent le roi et s’en retournèrent chacun chez soi, joyeux et le cœur content pour tout le bien que Yahvé avait fait à David, son serviteur, et à son peuple Israël.	66 και εν τη ημερα τη ογδοη εξαπεστειλεν τον λαον και ευλογησεν αυτον και απηλθον εκαστος εις τα σκηνωματα αυτου χαιροντες και αγαθη καρδια επι τοις αγαθοις οις εποιησεν κυριος τω δαυιδ δουλω αυτου και τω ισραηλ λαω αυτου