1 וַיֹּסֶף אִיֹּוב שְׂאֵת מְשָׁלֹו וַיֹּאמַר | 1 وعاد ايوب ينطق بمثله فقال |
2 חַי־אֵל הֵסִיר מִשְׁפָּטִי וְשַׁדַּי הֵמַר נַפְשִׁי | 2 حيّ هو الله الذي نزع حقي والقدير الذي امرّ نفسي |
3 כִּי־כָל־עֹוד נִשְׁמָתִי בִי וְרוּחַ אֱלֹוהַּ בְּאַפִּי | 3 انه ما دامت نسمتي فيّ ونفخة الله في انفي |
4 אִם־תְּדַבֵּרְנָה שְׂפָתַי עַוְלָה וּלְשֹׁונִי אִם־יֶהְגֶּה רְמִיָּה | 4 لن تتكلم شفتاي اثما ولا يلفظ لساني بغش. |
5 חָלִילָה לִּי אִם־אַצְדִּיק אֶתְכֶם עַד־אֶגְוָע לֹא־אָסִיר תֻּמָּתִי מִמֶּנִּי | 5 حاشا لي ان ابرركم. حتى اسلم الروح لا اعزل كمالي عني. |
6 בְּצִדְקָתִי הֶחֱזַקְתִּי וְלֹא אַרְפֶּהָ לֹא־יֶחֱרַף לְבָבִי מִיָּמָי | 6 تمسكت ببري ولا ارخيه. قلبي لا يعير يوما من ايامي. |
7 יְהִי כְרָשָׁע אֹיְבִי וּמִתְקֹומְמִי כְעַוָּל | 7 ليكن عدوي كالشرير ومعاندي كفاعل الشر. |
8 כִּי מַה־תִּקְוַת חָנֵף כִּי יִבְצָע כִּי יֵשֶׁל אֱלֹוהַּ נַפְשֹׁו | 8 لانه ما هو رجاء الفاجر عندما يقطعه عندما يسلب الله نفسه. |
9 הַצַעֲקָתֹו יִשְׁמַע ׀ אֵל כִּי־תָבֹוא עָלָיו צָרָה | 9 أفيسمع الله صراخه اذا جاء عليه ضيق. |
10 אִם־עַל־שַׁדַּי יִתְעַנָּג יִקְרָא אֱלֹוהַּ בְּכָל־עֵת | 10 ام يتلذذ بالقدير. هل يدعو الله في كل حين |
11 אֹורֶה אֶתְכֶם בְּיַד־אֵל אֲשֶׁר עִםשַׁ־דַּי לֹא אֲכַחֵד | 11 اني اعلمكم بيد الله. لا اكتم ما هو عند القدير. |
12 הֵן־אַתֶּם כֻּלְּכֶם חֲזִיתֶם וְלָמָּה־זֶּה הֶבֶל תֶּהְבָּלוּ | 12 ها انتم كلكم قد رأيتم فلماذا تتبطلون تبطلا قائلين |
13 זֶה ׀ חֵלֶק־אָדָם רָשָׁע ׀ עִם־אֵל וְנַחֲלַת עָרִיצִים מִשַּׁדַּי יִקָּחוּ | 13 هذا نصيب الانسان الشرير من عند الله وميراث العتاة الذي ينالونه من القدير. |
14 אִם־יִרְבּוּ בָנָיו לְמֹו־חָרֶב וְצֶאֱצָאָיו לֹא יִשְׂבְּעוּ־לָחֶם | 14 ان كثر بنوه فللسيف وذريته لا تشبع خبزا. |
15 [שְׂרִידֹו כ] (רִידָיו ק) בַּמָּוֶת יִקָּבֵרוּ וְאַלְמְנֹתָיו לֹא תִבְכֶּינָה | 15 بقيته تدفن بالموتان وارامله لا تبكي. |
16 אִם־יִצְבֹּר כֶּעָפָר כָּסֶף וְכַחֹמֶר יָכִין מַלְבּוּשׁ | 16 ان كنز فضة كالتراب واعدّ ملابس كالطين |
17 יָכִין וְצַדִּיק יִלְבָּשׁ וְכֶסֶף נָקִי יַחֲלֹק | 17 فهو يعدّ والبار يلبسه والبري يقسم الفضة. |
18 בָּנָה כָעָשׁ בֵּיתֹו וּכְסֻכָּה עָשָׂה נֹצֵר | 18 يبني بيته كالعث او كمظله صنعها الناطور. |
19 עָשִׁיר יִשְׁכַּב וְלֹא יֵאָסֵף עֵינָיו פָּקַח וְאֵינֶנּוּ | 19 يضطجع غنيا ولكنه لا يضم. يفتح عينيه ولا يكون. |
20 תַּשִּׂיגֵהוּ כַמַּיִם בַּלָּהֹות לַיְלָה גְּנָבַתּוּ סוּפָה | 20 الاهوال تدركه كالمياه. ليلا تختطفه الزوبعة |
21 יִשָּׂאֵהוּ קָדִים וְיֵלַךְ וִישָׂעֲרֵהוּ מִמְּקֹמֹו | 21 تحمله الشرقية فيذهب وتجرفه من مكانه. |
22 וְיַשְׁלֵךְ עָלָיו וְלֹא יַחְמֹל מִיָּדֹו בָּרֹוחַ יִבְרָח | 22 يلقي الله عليه ولا يشفق. من يده يهرب هربا. |
23 יִשְׂפֹּק עָלֵימֹו כַפֵּימֹו וְיִשְׁרֹק עָלָיו מִמְּקֹמֹו | 23 يصفقون عليه بايديهم ويصفرون عليه من مكانه |