1 وافتقد الرب سارة كما قال. وفعل الرب لسارة كما تكلم. | 1 Visitavit autem Dominus Saram, sicut promiserat : et implevit quæ locutus est. |
2 فحبلت سارة وولدت لابراهيم ابنا في شيخوخته. في الوقت الذي تكلم الله عنه. | 2 Concepitque et peperit filium in senectute sua, tempore quo prædixerat ei Deus. |
3 ودعا ابراهيم اسم ابنه المولود له الذي ولدته له سارة اسحق. | 3 Vocavitque Abraham nomen filii sui, quem genuit ei Sara, Isaac : |
4 وختن ابراهيم اسحق ابنه وهو ابن ثمانية ايام كما امره الله. | 4 et circumcidit eum octavo die, sicut præceperat ei Deus, |
5 وكان ابراهيم ابن مئة سنة حين ولد له اسحق ابنه. | 5 cum centum esset annorum : hac quippe ætate patris, natus est Isaac. |
6 وقالت سارة قد صنع اليّ الله ضحكا. كل من يسمع يضحك لي. | 6 Dixitque Sara : Risum fecit mihi Deus : quicumque audierit, corridebit mihi. |
7 وقالت من قال لابراهيم سارة ترضع بنين. حتى ولدت ابنا في شيخوخته. | 7 Rursumque ait : Quis auditurus crederet Abraham quod Sara lactaret filium, quem peperit ei jam seni ? |
8 فكبر الولد وفطم. وصنع ابراهيم وليمة عظيمة يوم فطام اسحق | 8 Crevit igitur puer, et ablactatus est : fecitque Abraham grande convivium in die ablactationis ejus.
|
9 ورأت سارة ابن هاجر المصرية الذي ولدته لابراهيم يمزح. | 9 Cumque vidisset Sara filium Agar Ægyptiæ ludentem cum Isaac filio suo, dixit ad Abraham : |
10 فقالت لابراهيم اطرد هذه الجارية وابنها. لان ابن هذه الجارية لا يرث مع ابني اسحق. | 10 Ejice ancillam hanc, et filium ejus : non enim erit hæres filius ancillæ cum filio meo Isaac. |
11 فقبح الكلام جدا في عيني ابراهيم لسبب ابنه. | 11 Dure accepit hoc Abraham pro filio suo. |
12 فقال الله لابراهيم لا يقبح في عينيك من اجل الغلام ومن اجل جاريتك. في كل ما تقول لك سارة اسمع لقولها. لانه باسحق يدعى لك نسل. | 12 Cui dixit Deus : Non tibi videatur asperum super puero, et super ancilla tua : omnia quæ dixerit tibi Sara, audi vocem ejus : quia in Isaac vocabitur tibi semen. |
13 وابن الجارية ايضا ساجعله امة لانه نسلك | 13 Sed et filium ancillæ faciam in gentem magnam, quia semen tuum est. |
14 فبكر ابراهيم صباحا واخذ خبزا وقربة ماء واعطاهما لهاجر واضعا اياهما على كتفها والولد وصرفها. فمضت وتاهت في برية بئر سبع. | 14 Surrexit itaque Abraham mane, et tollens panem et utrem aquæ, imposuit scapulæ ejus, tradiditque puerum, et dimisit eam. Quæ cum abiisset, errabat in solitudine Bersabee. |
15 ولما فرغ الماء من القربة طرحت الولد تحت احدى الاشجار. | 15 Cumque consumpta esset aqua in utre, abjecit puerum subter unam arborum, quæ ibi erant. |
16 ومضت وجلست مقابله بعيدا نحو رمية قوس. لانها قالت لا انظر موت الولد. فجلست مقابله ورفعت صوتها وبكت. | 16 Et abiit, seditque e regione procul quantum potest arcus jacere : dixit enim : Non videbo morientem puerum : et sedens contra, levavit vocem suam et flevit. |
17 فسمع الله صوت الغلام. ونادى ملاك الله هاجر من السماء وقال لها ما لك يا هاجر. لا تخافي لان الله قد سمع لصوت الغلام حيث هو. | 17 Exaudivit autem Deus vocem pueri : vocavitque angelus Dei Agar de cælo, dicens : Quid agis Agar ? noli timere : exaudivit enim Deus vocem pueri de loco in quo est. |
18 قومي احملي الغلام وشدي يدك به. لاني ساجعله امة عظيمة. | 18 Surge, tolle puerum, et tene manum illius : quia in gentem magnam faciam eum. |
19 وفتح الله عينيها فابصرت بئر ماء. فذهبت وملأت القربة ماء وسقت الغلام. | 19 Aperuitque oculos ejus Deus : quæ videns puteum aquæ, abiit, et implevit utrem, deditque puero bibere. |
20 وكان الله مع الغلام فكبر. وسكن في البرية وكان ينمو رامي قوس. | 20 Et fuit cum eo : qui crevit, et moratus est in solitudine, factusque est juvenis sagittarius. |
21 وسكن في برية فاران. وأخذت له امه زوجة من ارض مصر | 21 Habitavitque in deserto Pharan, et accepit illi mater sua uxorem de terra Ægypti.
|
22 وحدث في ذلك الزمان ان ابيمالك وفيكول رئيس جيشه كلما ابراهيم قائلين الله معك في كل ما انت صانع. | 22 Eodem tempore dixit Abimelech, et Phicol princeps exercitus ejus, ad Abraham : Deus tecum est in universis quæ agis. |
23 فالآن احلف لي بالله ههنا انك لا تغدر بي ولا بنسلي وذريّتي. كالمعروف الذي صنعت اليك تصنع اليّ والى الارض التي تغربت فيها. | 23 Jura ergo per Deum, ne noceas mihi, et posteris meis, stirpique meæ : sed juxta misericordiam, quam feci tibi, facies mihi, et terræ in qua versatus es advena. |
24 فقال ابراهيم انا احلف. | 24 Dixitque Abraham : Ego jurabo. |
25 وعاتب ابراهيم ابيمالك لسبب بئر الماء التي اغتصبها عبيد ابيمالك. | 25 Et increpavit Abimelech propter puteum aquæ quem vi abstulerunt servi ejus. |
26 فقال ابيمالك لم اعلم من فعل هذا الامر. انت لم تخبرني ولا انا سمعت سوى اليوم. | 26 Responditque Abimelech : Nescivi quis fecerit hanc rem : sed et tu non indicasti mihi, et ego non audivi præter hodie. |
27 فاخذ ابراهيم غنما وبقرا واعطى ابيمالك فقطعا كلاهما ميثاقا | 27 Tulit itaque Abraham oves et boves, et dedit Abimelech : percusseruntque ambo f?dus. |
28 واقام ابراهيم سبع نعاج من الغنم وحدها. | 28 Et statuit Abraham septem agnas gregis seorsum. |
29 فقال ابيمالك لابراهيم ما هذه السبع النعاج التي اقمتها وحدها. | 29 Cui dixit Abimelech : Quid sibi volunt septem agnæ istæ, quas stare fecisti seorsum ? |
30 فقال انك سبع نعاج تاخذ من يدي لكي تكون لي شهادة باني حفرت هذه البئر. | 30 At ille : Septem, inquit, agnas accipies de manu mea : ut sint mihi in testimonium, quoniam ego fodi puteum istum. |
31 لذلك دعا ذلك الموضع بئر سبع. لانهما هناك حلفا كلاهما | 31 Idcirco vocatus est locus ille Bersabee : quia ibi uterque juravit. |
32 فقطعا ميثاقا في بئر سبع. ثم قام ابيمالك وفيكول رئيس جيشه ورجعا الى ارض الفلسطينيين. | 32 Et inierunt f?dus pro puteo juramenti. |
33 وغرس ابراهيم أثلا في بئر سبع ودعا هناك باسم الرب الاله السرمدي. | 33 Surrexit autem Abimelech, et Phicol princeps exercitus ejus, reversique sunt in terram Palæstinorum. Abraham vero plantavit nemus in Bersabee, et invocavit ibi nomen Domini Dei æterni. |
34 وتغرب ابراهيم في ارض الفلسطينيين اياما كثيرة | 34 Et fuit colonus terræ Palæstinorum diebus multis. |