1 Elifaz de Temã tomou a palavra nestes termos: | 1 υπολαβων δε ελιφας ο θαιμανιτης λεγει |
2 Se arriscarmos uma palavra, talvez ficarás aflito, mas quem poderá impedir-me de falar? | 2 μη πολλακις σοι λελαληται εν κοπω ισχυν δε ρηματων σου τις υποισει |
3 Eis: exortaste muita gente, deste força a mãos débeis, | 3 ει γαρ συ ενουθετησας πολλους και χειρας ασθενους παρεκαλεσας |
4 tuas palavras levantavam aqueles que caíam, fortificaste os joelhos vacilantes. | 4 ασθενουντας τε εξανεστησας ρημασιν γονασιν τε αδυνατουσιν θαρσος περιεθηκας |
5 Agora que é a tua vez, enfraqueces; quando és atingido, te perturbas. | 5 νυν δε ηκει επι σε πονος και ηψατο σου συ δε εσπουδασας |
6 Não é tua piedade a tua esperança, e a integridade de tua vida, a tua segurança? | 6 ποτερον ουχ ο φοβος σου εστιν εν αφροσυνη και η ελπις σου και η ακακια της οδου σου |
7 Lembra-te: qual o inocente que pereceu? Ou quando foram destruídos os justos? | 7 μνησθητι ουν τις καθαρος ων απωλετο η ποτε αληθινοι ολορριζοι απωλοντο |
8 Tanto quanto eu saiba, os que praticam a iniqüidades e os que semeiam sofrimento, também os colhem. | 8 καθ' ον τροπον ειδον τους αροτριωντας τα ατοπα οι δε σπειροντες αυτα οδυνας θεριουσιν εαυτοις |
9 Ao sopro de Deus eles perecem, e são aniquilados pelo vento de seu furor. | 9 απο προσταγματος κυριου απολουνται απο δε πνευματος οργης αυτου αφανισθησονται |
10 Urra o leão, e seu rugido é abafado; os dentes dos leõezinhos são quebrados. | 10 σθενος λεοντος φωνη δε λεαινης γαυριαμα δε δρακοντων εσβεσθη |
11 A fera morreu porque não tinha presa, e os filhotes da leoa são dispersados. | 11 μυρμηκολεων ωλετο παρα το μη εχειν βοραν σκυμνοι δε λεοντων ελιπον αλληλους |
12 Uma palavra chegou a mim furtivamente, meu ouvido percebeu o murmúrio, | 12 ει δε τι ρημα αληθινον εγεγονει εν λογοις σου ουθεν αν σοι τουτων κακον απηντησεν ποτερον ου δεξεται μου το ους εξαισια παρ' αυτου |
13 na confusão das visões da noite, na hora em que o sono se apodera dos humanos. | 13 φοβοι δε και ηχω νυκτερινη επιπιπτων φοβος επ' ανθρωπους |
14 Assaltaram-me o medo e o terror, e sacudiram todos os meus ossos; | 14 φρικη δε μοι συνηντησεν και τρομος και μεγαλως μου τα οστα συνεσεισεν |
15 um sopro perpassou pelo meu rosto, e fez arrepiar o pêlo de minha pele. | 15 και πνευμα επι προσωπον μου επηλθεν εφριξαν δε μου τριχες και σαρκες |
16 Lá estava um ser - não lhe vi o rosto - como um espectro sob meus olhos. | 16 ανεστην και ουκ επεγνων ειδον και ουκ ην μορφη προ οφθαλμων μου αλλ' η αυραν και φωνην ηκουον |
17 Ouvi uma débil voz: Pode um homem ser justo na presença de Deus, pode um mortal ser puro diante de seu Criador? | 17 τι γαρ μη καθαρος εσται βροτος εναντιον κυριου η απο των εργων αυτου αμεμπτος ανηρ |
18 Ele não confia nem em seus próprios servos; até mesmo em seus anjos encontra defeitos, | 18 ει κατα παιδων αυτου ου πιστευει κατα δε αγγελων αυτου σκολιον τι επενοησεν |
19 quanto mais em seus hóspedes das casas de argila que têm o pó por fundamento! São esmagados como uma traça; | 19 τους δε κατοικουντας οικιας πηλινας εξ ων και αυτοι εκ του αυτου πηλου εσμεν επαισεν αυτους σητος τροπον |
20 entre a noite e a manhã são aniquilados; sem que neles se preste atenção, morrem para sempre. | 20 και απο πρωιθεν εως εσπερας ουκετι εισιν παρα το μη δυνασθαι αυτους εαυτοις βοηθησαι απωλοντο |
21 Não foi arrancada a estaca da tenda deles? Morrem por não terem conhecido a sabedoria. | 21 ενεφυσησεν γαρ αυτοις και εξηρανθησαν απωλοντο παρα το μη εχειν αυτους σοφιαν |