Deuteronomio 32

¹ “ Audite, caeli, quae loquor; audiat terra verba oris mei!

² Stillet ut pluvia doctrina mea, fluat ut ros eloquium meum
quasi imber super herbam
et quasi stillae super gramina.

³ Quia nomen Domini invocabo:
date magnificentiam Deo nostro!

⁴ Petra, perfecta sunt opera eius,
quia omnes viae eius iustitia.
Deus fidelis et absque ulla iniquitate,
iustus et rectus.

⁵ Peccaverunt ei non filii eius in sordibus suis,
generatio prava atque perversa.

⁶ Haeccine redditis Domino,
popule stulte et insipiens?
Numquid non ipse est pater tuus, qui possedit te,
ipse fecit et stabilivit te?

⁷ Memento dierum antiquorum,
cogita generationes singulas;
interroga patrem tuum, et annuntiabit tibi,
maiores tuos, et dicent tibi.

⁸ Quando dividebat Altissimus gentes,
quando separabat filios Adam,
constituit terminos populorum
iuxta numerum filiorum Israel;

⁹ pars autem Domini populus eius,
Iacob funiculus hereditatis eius.

¹⁰ Invenit eum in terra deserta,
in loco horroris et ululatu solitudinis;
circumdedit eum et attendit
et custodivit quasi pupillam oculi sui.

¹¹ Sicut aquila provocans ad volandum pullos suos
et super eos volitans expandit alas suas
et assumpsit eum
atque portavit super pennas suas.

¹² Dominus solus dux eius fuit,
et non erat cum eo deus alienus.

¹³ Constituit eum super excelsam terram,
ut comederet fructus agrorum,
ut sugeret mel de petra
oleumque de saxo durissimo,

¹⁴ butyrum de armento et lac de ovibus,
cum adipe agnorum et arietum
filiorum Basan et hircorum,
cum medulla tritici,
et sanguinem uvae biberet meracissimum.

¹⁵ Incrassatus est dilectus et recalcitravit;
incrassatus, impinguatus, dilatatus dereliquit Deum factorem suum
et recessit a Petra salutari suo.

¹⁶ Provocaverunt eum in diis alienis
et in abominationibus ad iracundiam concitaverunt.

¹⁷ Immolaverunt daemonibus et non Deo,
diis, quos ignorabant;
novi recentesque venerunt,
quos non coluerunt patres vestri.

¹⁸ Petram, quae te genuit, dereliquisti,
et oblitus es Domini creatoris tui.

¹⁹ Vidit Dominus et sprevit,
quia provocaverunt eum filii sui et filiae.

²⁰ Et ait: “Abscondam faciem meam ab eis
et considerabo novissima eorum;
generatio enim perversa est,
et infideles filii.

²¹ Ipsi me provocaverunt in eo, qui non erat Deus,
et irritaverunt in vanitatibus suis;
et ego provocabo eos in eo, qui non est populus,
et in gente stulta irritabo illos.

²² Ignis succensus est in furore meo
et ardebit usque ad inferni profundissima;
devorabitque terram cum germine suo
et montium fundamenta comburet.

²³ Congregabo super eos mala
et sagittas meas complebo in eis.

²⁴ Consumentur fame et devorabuntur febri
et peste amarissima;
dentes bestiarum immittam in eos, cum veneno serpentium in pulvere.

²⁵ Foris vastabit eos gladius,
et intus pavor:
iuvenem simul ac virginem,
lactantem cum homine sene.

²⁶ Dixi: Disperdam eos,
cessare faciam ex hominibus memoriam eorum!,

²⁷ sed arrogantiam inimicorum timui,
ne superbirent hostes eorum
et dicerent: >Manus nostra excelsa, et non Dominus fecit haec omnia!'.

²⁸ Gens enim absque consilio est
et sine prudentia.

²⁹ Utinam saperent et intellegerent haec
ac novissima sua providerent!

³⁰ Quomodo persequatur unus mille,
et duo fugent decem milia?
Nonne ideo, quia Petra eorum vendidit eos,
et Dominus tradidit illos?”.

³¹ Non enim est petra eorum ut Petra nostra,
et inimici nostri sunt iudices.

³² Vere de vinea Sodomorum vinea eorum
et de suburbanis Gomorrae;
uva eorum uva fellis
et botri amarissimi;

³³ fel draconum vinum eorum
et venenum aspidum insanabile.

³⁴ Nonne haec condita sunt apud me
et signata in thesauris meis?

³⁵ Mea est ultio, et ego retribuam in tempore,
in quo labetur pes eorum!
Iuxta est dies perditionis,
et adesse festinat sors eorum.

³⁶ Iudicabit Dominus populum suum
et in servis suis miserebitur;
videbit quod infirmata sit manus,
et defecerint clausi ac liberati.

³⁷ Et dicet: “Ubi sunt dii eorum,
petra, in qua habebant fiduciam,

³⁸ de quorum victimis comedebant adipes
et bibebant vinum libaminum?
Surgant et opitulentur vobis
et in necessitate vos protegant!

³⁹ Videte nunc quod ego sim solus,
et non sit Deus praeter me.
Ego occidam et ego vivere faciam;
percutiam et ego sanabo;
et non est qui de manu mea possit eruere.

⁴⁰ Levabo ad caelum manum meam
et dicam: Vivo ego in aeternum!

⁴¹ Si acuero ut fulgur gladium meum,
et arripuerit iudicium manus mea,
reddam ultionem hostibus meis
et his, qui oderunt me, retribuam.

⁴² Inebriabo sagittas meas sanguine,
et gladius meus devorabit carnes:
de cruore occisorum et captivorum,
de capite ducum inimici!”.

⁴³ Laudate, gentes, populum eius,
quia sanguinem servorum suorum ulciscetur
et vindictam retribuet in hostes suos
et propitius erit terrae populi sui ”.

⁴⁴ Venit ergo Moyses et locutus est omnia verba cantici huius in auribus populi, ipse et Iosue filius Nun;

⁴⁵ complevitque omnes sermones istos loquens ad universum Israel.

⁴⁶ Et dixit ad eos: “ Ponite corda vestra in omnia verba, quae ego testificor vobis hodie, ut mandetis ea filiis vestris custodire et facere et implere universa verba legis huius;

⁴⁷ quia verbum non incassum vobis, sed est vita vestra: et in verbo hoc longo perseverabitis tempore in terra, ad quam, Iordane transmisso, ingredimini possidendam ”.

⁴⁸ Locutusque est Dominus ad Moysen in eadem die dicens:

⁴⁹ “ Ascende in montem istum Abarim, in montem Nabo, qui est in terra Moab contra Iericho, et vide terram Chanaan, quam ego tradam filiis Israel obtinendam.

⁵⁰ Et morere in monte, quem conscendens iungeris populo tuo, sicut mortuus est Aaron frater tuus in monte Hor et appositus populo suo.

⁵¹ Quia praevaricati estis contra me in medio filiorum Israel ad aquas Meribathcades deserti Sin, quia non sanctificastis me inter filios Israel.

⁵² E contra videbis terram et non ingredieris in eam, quam ego dabo filiis Israel ”.