Psalmi 104

NOVA VULGATA	LXX
1 Benedic, anima mea, Domino. Domine Deus meus, magnificatus es vehementer! Maiestatem et decorem induisti,	1 αλληλουια εξομολογεισθε τω κυριω και επικαλεισθε το ονομα αυτου απαγγειλατε εν τοις εθνεσιν τα εργα αυτου
2 amictus lumine sicut vestimento. Extendens caelum sicut velum,	2 ασατε αυτω και ψαλατε αυτω διηγησασθε παντα τα θαυμασια αυτου
3 qui exstruis in aquis cenacula tua. Qui ponis nubem ascensum tuum, qui ambulas super pennas ventorum.	3 επαινεισθε εν τω ονοματι τω αγιω αυτου ευφρανθητω καρδια ζητουντων τον κυριον
4 Qui facis angelos tuos spiritus et ministros tuos ignem urentem.	4 ζητησατε τον κυριον και κραταιωθητε ζητησατε το προσωπον αυτου δια παντος
5 Qui fundasti terram super stabilitatem suam, non inclinabitur in saeculum saeculi.	5 μνησθητε των θαυμασιων αυτου ων εποιησεν τα τερατα αυτου και τα κριματα του στοματος αυτου
6 Abyssus sicut vestimentum operuit eam, super montes stabant aquae.	6 σπερμα αβρααμ δουλοι αυτου υιοι ιακωβ εκλεκτοι αυτου
7 Ab increpatione tua fugiunt, a voce tonitrui tui formidant.	7 αυτος κυριος ο θεος ημων εν παση τη γη τα κριματα αυτου
8 Ascendunt in montes et descendunt in valles, in locum, quem statuisti eis.	8 εμνησθη εις τον αιωνα διαθηκης αυτου λογου ου ενετειλατο εις χιλιας γενεας
9 Terminum posuisti, quem non transgredientur, neque convertentur operire terram.	9 ον διεθετο τω αβρααμ και του ορκου αυτου τω ισαακ
10 Qui emittis fontes in torrentes; inter medium montium pertransibunt,	10 και εστησεν αυτην τω ιακωβ εις προσταγμα και τω ισραηλ διαθηκην αιωνιον
11 potabunt omnes bestias agri, exstinguent onagri sitim suam.	11 λεγων σοι δωσω την γην χανααν σχοινισμα κληρονομιας υμων
12 Super ea volucres caeli habitabunt, de medio ramorum dabunt voces.	12 εν τω ειναι αυτους αριθμω βραχεις ολιγοστους και παροικους εν αυτη
13 Rigas montes de cenaculis tuis, de fructu operum tuorum satias terram.	13 και διηλθον εξ εθνους εις εθνος εκ βασιλειας εις λαον ετερον
14 Producis fenum iumentis et herbam servituti hominum, educens panem de terra	14 ουκ αφηκεν ανθρωπον αδικησαι αυτους και ηλεγξεν υπερ αυτων βασιλεις
15 et vinum, quod laetificat cor hominis; exhilarans faciem in oleo, panis autem cor hominis confirmat.	15 μη απτεσθε των χριστων μου και εν τοις προφηταις μου μη πονηρευεσθε
16 Saturabuntur ligna Domini et cedri Libani, quas plantavit.	16 και εκαλεσεν λιμον επι την γην παν στηριγμα αρτου συνετριψεν
17 Illic passeres nidificabunt, erodii domus in vertice earum.	17 απεστειλεν εμπροσθεν αυτων ανθρωπον εις δουλον επραθη ιωσηφ
18 Montes excelsi cervis, petrae refugium hyracibus.	18 εταπεινωσαν εν πεδαις τους ποδας αυτου σιδηρον διηλθεν η ψυχη αυτου
19 Fecit lunam ad tempora signanda, sol cognovit occasum suum.	19 μεχρι του ελθειν τον λογον αυτου το λογιον κυριου επυρωσεν αυτον
20 Posuisti tenebras, et facta est nox: in ipsa reptabunt omnes bestiae silvae,	20 απεστειλεν βασιλευς και ελυσεν αυτον αρχων λαων και αφηκεν αυτον
21 catuli leonum rugientes, ut rapiant et quaerant a Deo escam sibi.	21 κατεστησεν αυτον κυριον του οικου αυτου και αρχοντα πασης της κτησεως αυτου
22 Oritur sol, et congregantur et in cubilibus suis recumbunt.	22 του παιδευσαι τους αρχοντας αυτου ως εαυτον και τους πρεσβυτερους αυτου σοφισαι
23 Exit homo ad opus suum et ad operationem suam usque ad vesperum.	23 και εισηλθεν ισραηλ εις αιγυπτον και ιακωβ παρωκησεν εν γη χαμ
24 Quam multiplicata sunt opera tua, Domine! Omnia in sapientia fecisti, impleta est terra creatura tua.	24 και ηυξησεν τον λαον αυτου σφοδρα και εκραταιωσεν αυτον υπερ τους εχθρους αυτου
25 Hoc mare magnum et spatiosum et latum: illic reptilia, quorum non est numerus, animalia pusilla cum magnis;	25 μετεστρεψεν την καρδιαν αυτων του μισησαι τον λαον αυτου του δολιουσθαι εν τοις δουλοις αυτου
26 illic naves pertransibunt, Leviathan, quem formasti ad ludendum cum eo.	26 εξαπεστειλεν μωυσην τον δουλον αυτου ααρων ον εξελεξατο αυτον
27 Omnia a te exspectant, ut des illis escam in tempore suo.	27 εθετο εν αυτοις τους λογους των σημειων αυτου και των τερατων εν γη χαμ
28 Dante te illis, colligent, aperiente te manum tuam, implebuntur bonis.	28 εξαπεστειλεν σκοτος και εσκοτασεν και παρεπικραναν τους λογους αυτου
29 Avertente autem te faciem, turbabuntur; auferes spiritum eorum, et deficient et in pulverem suum revertentur.	29 μετεστρεψεν τα υδατα αυτων εις αιμα και απεκτεινεν τους ιχθυας αυτων
30 Emittes spiritum tuum, et creabuntur, et renovabis faciem terrae.	30 εξηρψεν η γη αυτων βατραχους εν τοις ταμιειοις των βασιλεων αυτων
31 Sit gloria Domini in saeculum; laetetur Dominus in operibus suis.	31 ειπεν και ηλθεν κυνομυια και σκνιπες εν πασι τοις οριοις αυτων
32 Qui respicit terram et facit eam tremere, qui tangit montes, et fumigant.	32 εθετο τας βροχας αυτων χαλαζαν πυρ καταφλεγον εν τη γη αυτων
33 Cantabo Domino in vita mea, psallam Deo meo quamdiu sum.	33 και επαταξεν τας αμπελους αυτων και τας συκας αυτων και συνετριψεν παν ξυλον οριου αυτων
34 Iucundum sit ei eloquium meum, ego vero delectabor in Domino.	34 ειπεν και ηλθεν ακρις και βρουχος ου ουκ ην αριθμος
35 Deficiant peccatores a terra et iniqui, ita ut non sint. Benedic, anima mea, Domino.	35 και κατεφαγεν παντα τον χορτον εν τη γη αυτων και κατεφαγεν τον καρπον της γης αυτων
	36 και επαταξεν παν πρωτοτοκον εν τη γη αυτων απαρχην παντος πονου αυτων
	37 και εξηγαγεν αυτους εν αργυριω και χρυσιω και ουκ ην εν ταις φυλαις αυτων ασθενων
	38 ευφρανθη αιγυπτος εν τη εξοδω αυτων οτι επεπεσεν ο φοβος αυτων επ' αυτους
	39 διεπετασεν νεφελην εις σκεπην αυτοις και πυρ του φωτισαι αυτοις την νυκτα
	40 ητησαν και ηλθεν ορτυγομητρα και αρτον ουρανου ενεπλησεν αυτους
	41 διερρηξεν πετραν και ερρυησαν υδατα επορευθησαν εν ανυδροις ποταμοι
	42 οτι εμνησθη του λογου του αγιου αυτου του προς αβρααμ τον δουλον αυτου
	43 και εξηγαγεν τον λαον αυτου εν αγαλλιασει και τους εκλεκτους αυτου εν ευφροσυνη
	44 και εδωκεν αυτοις χωρας εθνων και πονους λαων εκληρονομησαν
	45 οπως αν φυλαξωσιν τα δικαιωματα αυτου και τον νομον αυτου εκζητησωσιν