ΜΑΚΚΑΒΑΙΩΝ Δ´ - 4 Maccabei - Maccabees IV 2

¹ και τι θαυμαστον ει αι της ψυχης επιθυμιαι προς την του καλλους μετουσιαν ακυρουνται

² ταυτη γουν ο σωφρων ιωσηφ επαινειται οτι διανοια περιεκρατησεν της ηδυπαθειας

³ νεος γαρ ων και ακμαζων προς συνουσιασμον ηκυρωσε τω λογισμω τον των παθων οιστρον

⁴ και ου μονον δε την της ηδυπαθειας οιστρηλασιαν ο λογισμος επικρατειν φαινεται αλλα και πασης επιθυμιας

⁵ λεγει γουν ο νομος ουκ επιθυμησεις την γυναικα του πλησιον σου ουδε οσα τω πλησιον σου εστιν

⁶ καιτοι οτε μη επιθυμειν ειρηκεν ημας ο νομος πολυ πλεον πεισαιμ' αν υμας οτι των επιθυμιων κρατειν δυναται ο λογισμος ωσπερ και των κωλυτικων της δικαιοσυνης παθων

⁷ επει τινα τις τροπον μονοφαγος ων το ηθος και γαστριμαργος η και μεθυσος μεταπαιδευεται ει μη δηλον οτι κυριος εστιν των παθων ο λογισμος

⁸ αυτικα γουν τω νομω πολιτευομενος καν φιλαργυρος τις η βιαζεται τον αυτου τροπον τοις δεομενοις δανειζων χωρις τοκων και το δανειον των εβδομαδων ενστασων χρεοκοπουμενος

⁹ καν φειδωλος τις η υπο του νομου κρατειται δια τον λογισμον μητε επικαρπολογουμενος τους αμητους μητε επιρρωγολογουμενος τους αμπελωνας και επι των ετερων δε εστιν επιγνωναι τουτο οτι των παθων εστιν ο λογισμος κρατων

¹⁰ ο γαρ νομος και της προς γονεις ευνοιας κρατει μη καταπροδιδους την αρετην δι' αυτους

¹¹ και της προς γαμετην φιλιας επικρατει δια την παρανομιαν αυτην απελεγχων

¹² και της τεκνων φιλιας κυριευει δια κακιαν αυτα κολαζων

¹³ και της φιλων συνηθειας δεσποζει δια πονηριαν αυτους εξελεγχων

¹⁴ και μη νομισητε παραδοξον ειναι οπου και εχθρας επικρατειν ο λογισμος δυναται δια τον νομον μητε δενδροτομων τα ημερα των πολεμιων φυτα τα δε των εχθρων τοις απολεσασι διασωζων και τα πεπτωκοτα συνεγειρων

¹⁵ και των βιαιοτερων δε παθων κρατειν ο λογισμος φαινεται φιλαρχιας και κενοδοξιας και αλαζονειας και μεγαλαυχιας και βασκανιας

¹⁶ παντα γαρ ταυτα τα κακοηθη παθη ο σωφρων νους απωθειται ωσπερ και τον θυμον και γαρ τουτου δεσποζει

¹⁷ θυμουμενος γε τοι μωυσης κατα δαθαν και αβιρων ου θυμω τι κατ' αυτων εποιησεν αλλα λογισμω τον θυμον διητησεν

¹⁸ δυνατος γαρ ο σωφρων νους ως εφην κατα των παθων αριστευσαι και τα μεν αυτων μεταθειναι τα δε και ακυρωσαι

¹⁹ επει δια τι ο πανσοφος ημων πατηρ ιακωβ τους περι συμεων και λευιν αιτιαται μη λογισμω τους σικιμιτας εθνηδον αποσφαξαντας λεγων επικαταρατος ο θυμος αυτων

²⁰ ει μη γαρ εδυνατο του θυμου ο λογισμος κρατειν ουκ αν ειπεν ουτως

²¹ οπηνικα γαρ ο θεος τον ανθρωπον κατεσκευασεν τα παθη αυτου και τα ηθη περιεφυτευσεν

²² ηνικα δε επι παντων τον ιερον ηγεμονα νουν δια των αισθητηριων ενεθρονισεν

²³ και τουτω νομον εδωκεν καθ' ον πολιτευομενος βασιλευσει βασιλειαν σωφρονα τε και δικαιαν και αγαθην και ανδρειαν

²⁴ πως ουν ειποι τις αν ει των παθων δεσποτης εστιν ο λογισμος ληθης και αγνοιας ου κρατει