Livre des Psaumes 65

JERUSALEM	LXX
1 Du maître de chant. Psaume de David. Cantique.	1 εις το τελος ωδη ψαλμου αναστασεως αλαλαξατε τω θεω πασα η γη
2 A toi la louange est due, ô Dieu, dans Sion; que pour toi le voeu soit acquitté:	2 ψαλατε δη τω ονοματι αυτου δοτε δοξαν αινεσει αυτου
3 tu écoutes la prière. Jusqu'à toi vient toute chair	3 ειπατε τω θεω ως φοβερα τα εργα σου εν τω πληθει της δυναμεως σου ψευσονται σε οι εχθροι σου
4 avec ses oeuvres de péché; nos fautes sont plus fortes que nous, mais toi, tu les effaces.	4 πασα η γη προσκυνησατωσαν σοι και ψαλατωσαν σοι ψαλατωσαν τω ονοματι σου διαψαλμα
5 Heureux ton élu, ton familier, il demeure en tes parvis. Rassasions-nous des biens de ta maison, deschoses saintes de ton Temple.	5 δευτε και ιδετε τα εργα του θεου φοβερος εν βουλαις υπερ τους υιους των ανθρωπων
6 Tu nous réponds en prodiges de justice, Dieu de notre salut, espoir des extrémités de la terre et desîles lointaines;	6 ο μεταστρεφων την θαλασσαν εις ξηραν εν ποταμω διελευσονται ποδι εκει ευφρανθησομεθα επ' αυτω
7 toi qui maintiens les montagnes par ta force, qui te ceins de puissance,	7 τω δεσποζοντι εν τη δυναστεια αυτου του αιωνος οι οφθαλμοι αυτου επι τα εθνη επιβλεπουσιν οι παραπικραινοντες μη υψουσθωσαν εν εαυτοις διαψαλμα
8 qui apaises le fracas des mers, le fracas de leurs flots. Les peuples sont en rumeur,	8 ευλογειτε εθνη τον θεον ημων και ακουτισασθε την φωνην της αινεσεως αυτου
9 pris d'effroi, les habitants des bouts du monde; tes signes font jubiler les portes du matin et du soir.	9 του θεμενου την ψυχην μου εις ζωην και μη δοντος εις σαλον τους ποδας μου
10 Tu visites la terre et la fais regorger, tu la combles de richesses. Le ruisseau de Dieu est remplid'eau, tu prépares les épis. Ainsi tu la prépares:	10 οτι εδοκιμασας ημας ο θεος επυρωσας ημας ως πυρουται το αργυριον
11 arrosant ses sillons, aplanissant ses mottes, tu la détrempes d'averses, tu bénis son germe.	11 εισηγαγες ημας εις την παγιδα εθου θλιψεις επι τον νωτον ημων
12 Tu couronnes l'année de tes bontés, sur tes ornières la graisse ruisselle;	12 επεβιβασας ανθρωπους επι τας κεφαλας ημων διηλθομεν δια πυρος και υδατος και εξηγαγες ημας εις αναψυχην
13 ils ruissellent, les pacages du désert, les collines sont bordées d'allégresse;	13 εισελευσομαι εις τον οικον σου εν ολοκαυτωμασιν αποδωσω σοι τας ευχας μου
14 les prairies se revêtent de troupeaux, les vallées se drapent de froment, les cris de joie, ô leschansons!	14 ας διεστειλεν τα χειλη μου και ελαλησεν το στομα μου εν τη θλιψει μου
	15 ολοκαυτωματα μεμυαλωμενα ανοισω σοι μετα θυμιαματος και κριων ποιησω σοι βοας μετα χιμαρων διαψαλμα
	16 δευτε ακουσατε και διηγησομαι παντες οι φοβουμενοι τον θεον οσα εποιησεν τη ψυχη μου
	17 προς αυτον τω στοματι μου εκεκραξα και υψωσα υπο την γλωσσαν μου
	18 αδικιαν ει εθεωρουν εν καρδια μου μη εισακουσατω κυριος
	19 δια τουτο εισηκουσεν μου ο θεος προσεσχεν τη φωνη της δεησεως μου
	20 ευλογητος ο θεος ος ουκ απεστησεν την προσευχην μου και το ελεος αυτου απ' εμου