Apocalisse - Revelation 14

GREEK BIBLE	BIBLES DES PEUPLES
1 Και ειδον, και ιδου Αρνιον ισταμενον επι το ορος Σιων, και μετ' αυτου εκατον τεσσαρακοντα τεσσαρες χιλιαδες, εχουσαι το ονομα του Πατρος αυτου γεγραμμενον επι των μετωπων αυτων.	1 Ensuite j’ai vu ceci: l’Agneau se tenait sur le Mont Sion avec autour de lui les 144 000 qui portent son nom et le nom de son Père écrit sur leur front.
2 Και ηκουσα φωνην εκ του ουρανου ως φωνην υδατων πολλων και ως φωνην βροντης μεγαλης? και ηκουσα φωνην κιθαρωδων οιτινες εκιθαριζον με τας κιθαρας αυτων.	2 J’ai entendu une clameur dans le ciel, puissante comme le vacarme des grandes eaux ou comme celui du tonnerre. Ce que j’entendais devait être un chœur où chacun chante et s’accompagne avec sa guitare,
3 Και εψαλλον ως ωδην νεαν ενωπιον του θρονου και ενωπιον των τεσσαρων ζωων και των πρεσβυτερων? και ουδεις ηδυνατο να μαθη την ωδην, ειμη αι εκατον τεσσαρακοντα τεσσαρες χιλιαδες, οι ηγορασμενοι απο της γης.	3 pendant qu’il chante le cantique nouveau en présence du trône et des quatre Vivants et des 24 Anciens. Personne ne pouvait apprendre ce chant sinon les 144 000 qui ont été rachetés de ce monde.
4 Ουτοι ειναι οι μη μολυνθεντες με γυναικας? διοτι παρθενοι ειναι. Ουτοι ειναι οι ακολουθουντες το Αρνιον οπου αν υπαγη. Ουτοι ηγορασθησαν απο των ανθρωπων απαρχη εις τον Θεον και εις το Αρνιον?	4 Ceux-là ne se sont pas souillés avec les femmes, ils sont vierges; ils ont été rachetés d’entre les hommes et sont comme les prémices offertes à Dieu et à l’Agneau.
5 και εν τω στοματι αυτων δεν ευρεθη δολος, διοτι ειναι αμωμοι ενωπιον του θρονου Θεου,	5 Il n’y a pas eu de mensonge dans leur bouche; ils sont sans tache.
6 Και ειδον αλλον αγγελον πετωμενον εις το μεσουρανημα, οστις ειχεν ευαγγελιον αιωνιον, δια να κηρυξη εις τους κατοικουντας επι της γης και εις παν εθνος και φυλην και γλωσσαν και λαον,	6 Alors j’ai vu un autre ange qui volait dans les hauteurs du ciel, apportant une bonne nouvelle, la définitive, qu’il doit annoncer à tous ceux qui sont sur terre, à tout peuple et tribu de toute langue et de toute nation.
7 και ελεγε μετα φωνης μεγαλης? Φοβηθητε τον Θεον και δοτε δοξαν εις αυτον, διοτι ηλθεν η ωρα της κρισεως αυτου, και προσκυνησατε τον ποιησαντα τον ουρανον και την γην και την θαλασσαν και τας πηγας των υδατων.	7 Et il leur crie: "Craignez Dieu et rendez-lui gloire, car l’heure de son jugement est arrivé. Adorez celui qui a fait le ciel et la terre, la mer et les sources!”
8 Και αλλος αγγελος ηκολουθησε, λεγων? Επεσεν, επεσε Βαβυλων η πολις η μεγαλη, διοτι εκ του οινου του θυμου της πορνειας αυτης εποτισε παντα τα εθνη.	8 Un second ange est venu qui a dit: "Elle est tombée! elle est tombée, Babylone la Grande! celle qui enivrait toutes les nations avec sa prostitution sauvage!”
9 Και τριτος αγγελος ηκολουθησεν αυτους, λεγων μετα φωνης μεγαλης? Οστις προσκυνει το θηριον και την εικονα αυτου και λαμβανει χαραγμα επι του μετωπου αυτου η επι της χειρος αυτου,	9 Un troisième ange est venu qui a crié: "Celui qui adore la bête et son image et qui se laisse marquer au front ou sur la main droite,
10 και αυτος θελει πιει εκ του οινου του θυμου του Θεου του κεκερασμενου ακρατου εν τω ποτηριω της οργης αυτου, και θελει βασανισθη με πυρ και θειον ενωπιον των αγιων αγγελων και ενωπιον του Αρνιου.	10 celui-là boira aussi jusqu’à l’ivresse la fureur de Dieu, ce vin pur qu’il a préparé dans la coupe de sa colère! Il sera torturé par le feu et par le soufre en présence des saints anges et de l’Agneau.”
11 Και ο καπνος του βασανισμου αυτων αναβαινει εις αιωνας αιωνων, και δεν εχουσιν αναπαυσιν ημεραν και νυκτα οσοι προσκυνουσι το θηριον και την εικονα αυτου και οστις λαμβανει το χαραγμα του ονοματος αυτου.	11 Oui, la fumée de leur supplice continue de monter siècle après siècle. De jour et de nuit ils n’ont pas de repos, ceux qui ont adoré la bête et son image, ceux qui ont accepté la marque de son nom.”
12 Εδω ειναι η υπομονη των αγιων, εδω οι φυλαττοντες τας εντολας του Θεου και την πιστιν του Ιησου.	12 C’est donc l’heure de la fermeté pour les saints, pour ceux qui gardent les commandements de Dieu et la foi de Jésus.
13 Και ηκουσα φωνην εκ του ουρανου λεγουσαν προς εμε? Γραψον, Μακαριοι οι νεκροι, οιτινες αποθνησκουσιν εν Κυριω απο του νυν. Ναι, λεγει το Πνευμα, δια να αναπαυθωσιν απο των κοπων αυτων, και τα εργα αυτων ακολουθουσι με αυτους.	13 Et j’ai entendu une voix dans le ciel qui disait: "Écris ceci: Heureux, dès maintenant, ceux qui sont morts dans le Seigneur! Oui, dit l’Esprit, ils sont réconfortés après toutes leurs peines, car leurs œuvres les ont suivis.”
14 Και ειδον, και ιδου, νεφελη λευκη, και επι της νεφελης εκαθητο τις ομοιος με υιον ανθρωπου, εχων επι της κεφαλης αυτου στεφανον χρυσουν και εν τη χειρι αυτου δρεπανον κοπτερον.	14 Après cela j’ai vu un nuage lumineux et quelqu’un assis sur le nuage; on aurait dit un fils d’homme. Il avait sur sa tête une couronne d’or, et dans sa main une faucille affûtée.
15 Και αλλος αγγελος εξηλθεν εκ του ναου, κραζων μετα μεγαλης φωνης προς τον καθημενον επι της νεφελης. Πεμψον το δρεπανον σου και θερισον, διοτι ηλθεν εις σε η ωρα του να θερισης, επειδη εξηρανθη ο θερισμος της γης.	15 Un autre ange est sorti du temple et il a crié à celui qui siégeait sur le nuage: "Lance ta faucille et moissonne, car il est temps de moissonner, la moisson de la terre est mûre.”
16 Και ο καθημενος επι της νεφελης εβαλε το δρεπανον αυτου επι την γην, και εθερισθη η γη.	16 Alors celui qui siégeait sur le nuage a lancé sa faucille sur la terre, et la terre a été moissonnée.
17 Και αλλος αγγελος εξηλθεν εκ του ναου του εν τω ουρανω, εχων και αυτος δρεπανον κοπτερον.	17 Un autre ange est sorti du temple qui est dans le ciel, ayant lui aussi une faucille affûtée;
18 Και αλλος αγγελος εξηλθεν εκ του θυσιαστηριου, εχων εξουσιαν επι του πυρος, και εφωναξε μετα κραυγης μεγαλης προς τον εχοντα το δρεπανον το κοπτερον, λεγων? Πεμψον το δρεπανον σου το κοπτερον και τρυγησον τους βοτρυας της αμπελου της γης, διοτι ωριμασαν τα σταφυλια αυτης.	18 et un autre ange encore est venu de l’autel de l’encens, celui qui est chargé du feu. Il a appelé celui qui tenait la faucille affûtée pour lui crier: "Lance ta faucille affûtée et coupe les grappes de la vigne de la terre, car ses raisins sont mûrs.”
19 Και εβαλεν ο αγγελος το δρεπανον αυτου εις την γην και ετρυγησε την αμπελον της γης και ερριψε τα τρυγηθεντα εις τον μεγαλον ληνον του θυμου του Θεου.	19 L’ange a alors lancé sa faucille sur la terre, afin de vendanger les raisins de la terre; et il les a jetés dans le pressoir de la terrible fureur de Dieu.
20 Και επατηθη ο ληνος εξω της πολεως, και εξηλθεν αιμα εκ του ληνου εως των χαλινων των ιππων εις διαστημα χιλιων εξακοσιων σταδιων.	20 Le pressoir a été foulé hors de la ville, et du pressoir il est sorti du sang. Sur une étendue de 1 200 stades le sang montait jusqu’au mors des chevaux.