1 Δια τουτο αφησαντες την αρχικην διδασκαλιαν του Χριστου, ας φερωμεθα προς την τελειοτητα, χωρις να βαλλωμεν εκ νεου θεμελιον μετανοιας απο νεκρων εργων και πιστεως εις Θεον, | 1 C'est pourquoi, laissant l'enseignement élémentaire sur le Christ, élevons-nous à l'enseignementparfait, sans revenir sur les articles fondamentaux du repentir des oeuvres mortes et de la foi en Dieu, |
2 της διδαχης των βαπτισμων και της επιθεσεως των χειρων, και της αναστασεως των νεκρων και της κρισεως της αιωνιου. | 2 de l'instruction sur les baptêmes et de l'imposition des mains, de la résurrection des morts et dujugement éternel. |
3 Και τουτο θελομεν καμει, εαν επιτρεπη ο Θεος. | 3 Et c'est ainsi que nous allons faire, si Dieu le permet. |
4 Διοτι αδυνατον ειναι οι απαξ φωτισθεντες και γευθεντες της επουρανιου δωρεας και γενομενοι μετοχοι του Αγιου Πνευματος | 4 Il est impossible, en effet, pour ceux qui une fois ont été illuminés, qui ont goûté au don céleste,qui sont devenus participants de l'Esprit Saint, |
5 και γευθεντες τον καλον λογον του Θεου και τας δυναμεις του μελλοντος αιωνος, | 5 qui ont goûté la belle parole de Dieu et les forces du monde à venir, |
6 και επειτα παραπεσοντες, αδυνατον να ανακαινισθωσι παλιν εις μετανοιαν, ανασταυρουντες εις εαυτους τον Υιον του Θεου και καταισχυνοντες. | 6 et qui néanmoins sont tombés, de les rénover une seconde fois en les amenant à la pénitence, alorsqu'ils crucifient pour leur compte le Fils de Dieu et le bafouent publiquement. |
7 Διοτι γη, ητις πινει την πολλακις ερχομενην επ' αυτης βροχην και γεννα βοτανην ωφελιμον εις εκεινους, δια τους οποιους και γεωργειται, μεταλαμβανει ευλογιαν παρα Θεου? | 7 En effet, lorsqu'une terre a bu la pluie venue souvent sur elle, et qu'elle produit des plantes utiles àceux-là mêmes pour qui elle est cultivée, elle reçoit de Dieu une bénédiction. |
8 οταν ομως εκφυη ακανθας και τριβολους, ειναι αδοκιμος και πλησιον καταρας, της οποιας το τελος ειναι να καυθη. | 8 Mais celle qui porte des épines et des ronces est réprouvée et bien proche d'être maudite. Elle finirapar être brûlée. |
9 Περι υμων δε, αν και λαλωμεν ουτως, αγαπητοι, ειμεθα πεπεισμενοι οτι εχετε τα καλητερα και συνεχομενα με την σωτηριαν. | 9 Mais quant à vous, bien-aimés, tout en parlant ainsi, nous sommes persuadés que vous êtes dansune situation meilleure et favorable au salut. |
10 Διοτι δεν ειναι αδικος ο Θεος, ωστε να λησμονηση το εργον σας και τον κοπον της αγαπης, την οποιαν εδειξατε εις το ονομα αυτου, υπηρετησαντες τους αγιους και υπηρετουντες. | 10 Car Dieu n'est point injuste, pour oublier ce que vous avez fait et la charité que vous avez montréepour son nom, vous qui avez servi et qui servez les saints. |
11 Επιθυμουμεν δε να δεικνυη εκαστος υμων την αυτην σπουδην προς την πληροφοριαν της ελπιδος μεχρι τελους, | 11 Nous désirons seulement que chacun de vous montre le même zèle pour le plein épanouissementde l'espérance jusqu'à la fin; |
12 δια να μη γεινητε νωθροι, αλλα μιμηται των δια πιστεως και μακροθυμιας κληρονομουντων τας επαγγελιας. | 12 de telle sorte que vous ne deveniez pas nonchalants, mais que vous imitiez ceux qui, par la foi etla persévérance, héritent des promesses. |
13 Διοτι ο Θεος, διδων επαγγελιαν εις τον Αβρααμ, επειδη δεν ειχε να ομοση εις ουδενα μεγαλητερον, ωμοσεν εις εαυτον, | 13 En effet, lorsqu'il fit la promesse à Abraham, Dieu ne pouvant jurer par un plus grand, jura parlui-même, |
14 λεγων? Βεβαιως ευλογων θελω σε ευλογησει και πληθυνων θελω σε πληθυνει? | 14 en disant: Certes, je te comblerai de bénédictions et je te multiplierai grandement. |
15 και ουτω προσμεινας με υπομονην, απηλαυσε την επαγγελιαν. | 15 C'est ainsi qu'Abraham, ayant persévéré, vit s'accomplir la promesse. |
16 Διοτι οι μεν ανθρωποι ομνυουσιν εις τον μεγαλητερον, και ο ορκος ειναι εις αυτους τελος πασης αντιλογιας προς βεβαιωσιν. | 16 Les hommes jurent par un plus grand, et, entre eux, la garantie du serment met un terme à toutecontestation. |
17 Εις το οποιον ο Θεος, θελων να δειξη περισσοτερον προς τους κληρονομους της επαγγελιας το αμεταθετον της βουλης αυτου, μετεχειρισθη μεσον τον ορκον, | 17 Aussi Dieu, voulant bien davantage faire voir aux héritiers de la promesse l'immutabilité de sondessein, s'engagea-t-il par un serment, |
18 ωστε δια δυο πραγματων αμεταθετων, εις τα οποια ειναι αδυνατον να ψευσθη ο Θεος, να εχωμεν ισχυραν παρηγοριαν οι καταφυγοντες εις το να κρατησωμεν την προκειμενην ελπιδα? | 18 afin que, par deux réalités immuables, dans lesquelles il est impossible à un Dieu de mentir, noussoyons puissamment encouragés - nous qui avons trouvé un refuge - à saisir fortement l'espérance qui nous estofferte. |
19 την οποιαν εχομεν ως αγκυραν της ψυχης ασφαλη τε και βεβαιαν και εισερχομενην εις το εσωτερικον του καταπετασματος, | 19 En elle, nous avons comme une ancre de notre âme, sûre autant que solide, et pénétrant par-delàle voile, |
20 οπου ο Ιησους εισηλθεν υπερ ημων προδρομος, γενομενος αρχιερευς εις τον αιωνα κατα την ταξιν Μελχισεδεκ. | 20 là où est entré pour nous, en précurseur, Jésus, devenu pour l'éternité grand prêtre selon l'ordre deMelchisédech. |