1 Συ ομως λαλει οσα πρεπουσιν εις την υγιαινουσαν διδασκαλιαν. | 1 Ma tu insegna conformemente alla sana dottrina: |
2 Οι γεροντες να ηναι αγρυπνοι, σεμνοι, σωφρονες, υγιαινοντες εν τη πιστει, τη αγαπη, τη υπομονη. | 2 Che i vecchi siano sobrj, pudichi, prudenti, sani nella fede, nella carità, nella pazienza: |
3 Αι γραιαι ωσαυτως να εχωσι τροπον ιεροπρεπη, μη καταλαλοι, μη δεδουλωμεναι εις πολλην οινοποσιαν, να ηναι διδασκαλοι των καλων, | 3 Similmente le donne di età in un contegno santo, non portate a dir male, non dedite al molto vino, maestre del ben fare: |
4 δια να νουθετωσι τας νεας να ηναι φιλανδροι, φιλοτεκνοι, | 4 Affinchè alle più giovani insegnino ad esser morigerate, ad amare i loro mariti, a tener conto de' lor figliuoli, |
5 σωφρονες, καθαραι, οικοφυλακες, αγαθαι, ευπειθεις εις τους ιδιους αυτων ανδρας, δια να μη βλασφημηται ο λογος του Θεου. | 5 Ad esser prudenti, caste, sobrie, attente alla cura della casa, buone, soggette a' loro mariti, affinchè non si dica male della parola di Dio: |
6 Τους νεωτερους ωσαυτως νουθετει να σωφρονωσι, | 6 I giovani parimente esortali alla temperanza. |
7 δεικνυων κατα παντα σεαυτον τυπον των καλων εργων, φυλαττων εν τη διδασκαλια αδιαφθοριαν, σεμνοτητα, | 7 In tutte le cose fa' vedere te stesso modello del ben fare, nella dottrina, nella purità de' costumi, nella gravità, |
8 λογον υγιη και ακατακριτον, δια να εντραπη ο εναντιος, μη εχων να λεγη δια σας μηδεν κακον. | 8 Il discorrere sano, irreprensibile talmente che chi ci sta di contro, abbia rossore, non avendo nulla, onde dir male di noi: |
9 Τους δουλους να υποτασσωνται εις τους εαυτων δεσποτας, να ευαρεστωσιν εις αυτους κατα παντα, να μη αντιλεγωσι, | 9 Che i servi siano soggetti ai loro padroni, in lutto facciano a modo (di essi) non istiano a tu per tu, |
10 να μη σφετεριζωνται τα αλλοτρια, αλλα να δεικνυωσι πασαν πιστιν αγαθην, δια να στολιζωσι κατα παντα την διδασκαλιαν του σωτηρος ημων Θεου. | 10 Non rubino, ma in ogni cosa dimostrino perfetta fedeltà: talmente che in tutto facciano onore alla dottrina del salvatore nostro Dio. |
11 Διοτι εφανερωθη η χαρις του Θεου η σωτηριος εις παντας ανθρωπους, | 11 Imperocché apparve la grazia di Dio salvatore nostro a tatti gli uomini, |
12 διδασκουσα ημας να αρνηθωμεν την ασεβειαν και τας κοσμικας επιθυμιας και να ζησωμεν σωφρονως και δικαιως και ευσεβως εν τω παροντι αιωνι, | 12 Insegnando a noi, che rinnegata l'empietà, e i desideri del secolo, con temperanza, con giustizia, e con pietà viviamo in questo secolo, |
13 προσμενοντες την μακαριαν ελπιδα και επιφανειαν της δοξης του μεγαλου Θεου και Σωτηρος ημων Ιησου Χριστου, | 13 In espettazione di quella beata speranza, e di quella apparizione della gloria del grande Dio, e salvatore nostro Gesù Cristo: |
14 οστις εδωκεν εαυτον υπερ ημων, δια να μας λυτρωση απο πασης ανομιας και να μας καθαριση εις εαυτον λαον εκλεκτον, ζηλωτην καλων εργων. | 14 Il quale diede se stesso per noi, affine di riscattarci da ogni iniquità, e per purificarsi un popolo accettevole, zelatore delle buone opere. |
15 Ταυτα λαλει και προτρεπε και ελεγχε μετα πασης εξουσιας? ας μη σε περιφρονη μηδεις. | 15 Cosi ragiona, ed esorta, e riprendi con ogni autorità. Nissuno faccia poco conto di te. |