Seconda lettera ai Corinzi - 2 Corinthians 7

GREEK BIBLE	BIBLES DES PEUPLES
1 Εχοντες λοιπον, αγαπητοι, ταυτας τας επαγγελιας, ας καθαρισωμεν εαυτους απο παντος μολυσμου σαρκος και πνευματος, εκπληρουντες αγιωσυνην εν φοβω Θεου.	1 Avec de telles promesses, mes bien-aimés, il faut nous purifier de toutes impuretés de corps et d’esprit et mener à bien notre sanctification dans la crainte de Dieu.
2 Δεχθητε ημας εν υμιν? ουδενα ηδικησαμεν, ουδενα εφθειραμεν, εις ουδενα εσταθημεν πλεονεκται.	2 Réservez-nous une place chez vous. Nous n’avons fait de tort à personne; nous n’avons méprisé personne, nous n’avons profité de personne.
3 Δεν λεγω τουτο προς κατακρισιν σας? διοτι προειπον οτι εισθε εν ταις καρδιαις ημων, ωστε να συναποθανωμεν και να συζωμεν.	3 Je ne vous accuse pas: je vous ai déjà dit que vous êtes dans notre cœur jusqu’à vivre et mourir ensemble.
4 Πολλην παρρησιαν εχω προς εσας, πολλην καυχησιν εχω δια σας? ειμαι πληρης παρηγοριας, εχω υπερπερισσευουσαν την χαραν εις ολην την θλιψιν ημων.	4 Je sais que je peux compter sur vous et je suis fier de vous; j’en suis très réconforté et c’est pour moi une grande joie dans mes épreuves.
5 Διοτι αφου ηλθομεν εις Μακεδονιαν ουδεμιαν ανεσιν ελαβεν η σαρξ ημων, αλλα κατα παντα εθλιβομεθα? εξωθεν μαχαι, εσωθεν φοβοι.	5 Voilà donc qu’en arrivant en Macédoine nous n’avons eu aucun répit sur le plan humain, avec des épreuves de toutes sortes: au-dehors, des affrontements, et en nous-mêmes des craintes.
6 Αλλ' ο Θεος ο παρηγορων τους ταπεινους παρηγορησεν ημας δια της παρουσιας του Τιτου?	6 Mais Dieu qui réconforte les humbles nous a réconfortés avec l’arrivée de Tite.
7 και ουχι μονον δια της παρουσιας αυτου, αλλα και δια της παρηγοριας, την οποιαν παρηγορηθη δια σας, αναγγελλων προς ημας τον μεγαν ποθον σας, τον οδυρμον σας, τον ζηλον σας υπερ εμου, ωστε περισσοτερον εχαρην,	7 Non seulement à cause de sa présence, mais aussi parce que vous l’aviez grandement réconforté. Il nous a dit combien vous m’étiez attachés, et votre regret, et votre indignation pour ce qui me touchait, de sorte que j’en étais tout joyeux.
8 διοτι εαν και σας ελυπησα δια της επιστολης, δεν μετανοω, αν και μετενοουν? επειδη βλεπω οτι η επιστολη εκεινη, αν και προς ωραν, σας ελυπησε.	8 Et si je vous ai fait de la peine avec ma lettre, je ne le regrette pas. J’aurais pu la regretter car je vois que cette lettre vous a fait de la peine pendant un moment.
9 Τωρα χαιρω, ουχι οτι ελυπηθητε, αλλ' οτι ελυπηθητε προς μετανοιαν? διοτι ελυπηθητε κατα Θεον, δια να μη ζημιωθητε εξ ημων εις ουδεν.	9 Mais maintenant je suis heureux, non de votre peine, mais parce que cette peine vous a amenés à la repentance. Votre peine était selon Dieu, de sorte que vous n’avez rien perdu par notre faute.
10 Διοτι η κατα Θεον λυπη γεννα μετανοιαν προς σωτηριαν αμεταμελητον? η λυπη ομως του κοσμου γεννα θανατον.	10 Quand la peine est selon Dieu, elle amène le repentir et produit une œuvre de salut qui ne se perdra pas; au contraire, si la peine est selon le monde, elle fait une œuvre de mort.
11 Διοτι ιδου, αυτο τουτο, το οτι ελυπηθητε κατα Θεον, ποσην σπουδην εγεννησεν εις εσας, αλλα απολογιαν, αλλα αγανακτησιν, αλλα φοβον, αλλα ποθον, αλλα ζηλον, αλλ' εκδικησιν. Κατα παντα απεδειξατε εαυτους οτι εισθε καθαροι εις τουτο το πραγμα.	11 Votre tristesse était bien selon Dieu, à voir ce qu’elle a produit: votre empressement pour prendre ma défense, votre indignation, vos craintes, vos exigences, votre volonté de faire justice. On a vraiment pu voir que vous étiez innocents en cette affaire.
12 Λοιπον, αν και σας εγραψα, δεν εκαμον τουτο δια τον αδικησαντα, ουδε δια τον αδικηθεντα, αλλα δια να φανερωθη προς εσας η σπουδη ημων, την οποιαν εχομεν δια σας ενωπιον του Θεου.	12 Aussi bien, en vous écrivant, je ne pensais pas d’abord à celui qui a mal agi ni à celui qui a été offensé; c’était pour que vous montriez l’attachement que vous avez pour moi, et que vous en preniez conscience devant Dieu.
13 Δια τουτο παρηγορηθημεν δια την παρηγοριαν σας, και ετι περισσοτερον εχαρημεν δια την χαραν του Τιτου, οτι ανεπαυθη το πνευμα αυτου παρα παντων υμων?	13 Donc je me suis senti bien réconforté. Outre ce réconfort, c’était une grande joie pour moi de voir Tite si content, car vous tous l’aviez tranquillisé.
14 διοτι εαν εκαυχηθην τι προς αυτον δια σας, δεν κατησχυνθην, αλλα καθως σας ελαλησαμεν παντα εν αληθεια, ουτω και η καυχησις ημων η προς τον Τιτον εγεινεν αληθεια.	14 Je m’étais montré assez fier de vous devant lui et je ne l’ai pas regretté. De même que je ne vous avais pas menti, cette fierté non plus et ce que j’avais dit à Tite à propos de vous n’était pas faux.
15 Και η αγαπη αυτου αυξανει περισσοτερον προς εσας, οταν ενθυμηται την υπακοην παντων υμων, πως μετα φοβου και τρομου εδεχθητε αυτον.	15 Et il vous reste très attaché quand il se rappelle votre obéissance à tous et comment vous l’avez reçu avec “crainte et tremblement”.
16 Χαιρω λοιπον οτι κατα παντα εχω θαρρος εις εσας.	16 Je suis vraiment heureux de pouvoir ainsi compter sur vous.