ΔΑΝΙΗΛ - Daniele - Daniel 6

GREEK BIBLE	NEW JERUSALEM
1 Αρεστον εφανη εις τον Δαρειον να καταστηση επι του βασιλειου εκατον εικοσι σατραπας, δια να ηναι εφ' ολου του βασιλειου?	1 and Darius the Mede received the kingdom, at the age of sixty-two.
2 και επ' αυτους τρεις προεδρους, εις των οποιων ητο ο Δανιηλ, δια ν' αποδιδωσι λογον εις αυτους οι σατραπαι ουτοι, και ο βασιλευς να μη ζημιονηται.	2 It pleased Darius to appoint a hundred and twenty satraps over his kingdom for the various parts,
3 Τοτε ο Δανιηλ ουτος προετιμηθη υπερ τους προεδρους και σατραπας, διοτι πνευμα εξοχον ητο εν αυτω? και ο βασιλευς εστοχασθη να καταστηση αυτον εφ' ολου του βασιλειου.	3 and over them three presidents -- of whom Daniel was one -- to whom the satraps were to beresponsible. This was to safeguard the king's interests.
4 Οι δε προεδροι και οι σατραπαι εζητουν να ευρωσι προφασιν κατα του Δανιηλ εκ των υποθεσεων της βασιλειας? πλην δεν ηδυναντο να ευρωσιν ουδεμιαν προφασιν ουδε αμαρτημα? διοτι ητο πιστος, και δεν ευρεθη εν αυτω ουδεν σφαλμα ουδε αμαρτημα.	4 This Daniel, by virtue of the marvel ous spirit residing in him, was so evidently superior to the otherpresidents and satraps that the king considered appointing him to rule the whole kingdom.
5 Και ειπον οι ανθρωποι ουτοι, δεν θελομεν ευρει προφασιν κατα του Δανιηλ τουτου, εκτος εαν ευρωμεν τι εναντιον αυτου εκ του νομου του Θεου αυτου.	5 The presidents and satraps, in consequence, started hunting for some affair of state by which theycould discredit Daniel; but they could find nothing to his discredit, and no case of negligence; he was sopunctilious that they could not find a single instance of maladministration or neglect.
6 Τοτε οι προεδροι και οι σατραπαι ουτοι συνηχθησαν εις τον βασιλεα και ειπον ουτω προς αυτον? Βασιλευ Δαρειε, ζηθι εις τον αιωνα.	6 These men then thought, 'We shal never find a way of discrediting Daniel unless we try something todo with the law of his God.'
7 Παντες οι προεδροι του βασιλειου, οι διοικηται και οι σατραπαι, οι αυλικοι και οι τοπαρχαι, συνεβουλευθησαν να εκδοθη βασιλικον ψηφισμα και να στηριχθη απαγορευσις, οτι οστις καμη αιτησιν τινα παρ' οποιουδηποτε θεου η ανθρωπου, εως τριακοντα ημερων, εκτος παρα σου, βασιλευ, ουτος να ριφθη εις τον λακκον των λεοντων?	7 The presidents and satraps then went in a body to the king. 'King Darius,' they said, 'live for ever!
8 τωρα λοιπον, βασιλευ, καμε την απαγορευσιν και υπογραψον το ψηφισμα, δια να μη αλλαχθη, κατα τον νομον των Μηδων και Περσων, οστις δεν ακυρουται.	8 We are all agreed, presidents of the realm, magistrates, satraps, councillors and governors, that theking should issue an edict enforcing the fol owing regulation: Whoever within the next thirty days prays toanyone, divine or human, other than to yourself, Your Majesty, is to be thrown into the lions' den.
9 Οθεν ο βασιλευς Δαρειος υπεγραψε την γραφην και την απαγορευσιν.	9 Your Majesty, ratify the edict at once by signing this document, making it unalterable, as befits the lawof the Medes and the Persians, which cannot be revoked.'
10 Και ο Δανιηλ, καθως εμαθεν οτι υπεγραφη η γραφη, εισηλθεν εις τον οικον αυτου? και εχων τας θυριδας του κοιτωνος αυτου ανεωγμενας προς την Ιερουσαλημ, επιπτεν επι τα γονατα αυτου τρις της ημερας, προσευχομενος και δοξολογων ενωπιον του Θεου αυτου, καθως εκαμνε προτερον.	10 King Darius accordingly signed the document embodying the edict.
11 Τοτε οι ανθρωποι εκεινοι συνηχθησαν και ευρηκαν τον Δανιηλ καμνοντα αιτησιν και ικετευοντα ενωπιον του Θεου αυτου.	11 When Daniel heard that the document had been signed, he retired to his house. The windows of hisupstairs room faced towards Jerusalem. Three times each day, he went down on his knees, praying and givingpraise to God as he had always done.
12 Οθεν προσελθοντες ελαλησαν εμπροσθεν του βασιλεως περι της βασιλικης απαγορευσεως λεγοντες, Δεν υπεγραψας αποφασιν, οτι πας ανθρωπος, οστις καμη αιτησιν παρ' οποιουδηποτε θεου η ανθρωπου, εως τριακοντα ημερων, εκτος παρα σου, βασιλευ, θελει ριφθη εις τον λακκον των λεοντων; Ο βασιλευς απεκριθη και ειπεν, Αληθινος ειναι ο λογος, κατα τον νομον των Μηδων και Περσων, οστις δεν ακυρουται.	12 These men came along in a body and found Daniel praying and pleading with God.
13 Τοτε απεκριθησαν και ειπον εμπροσθεν του βασιλεως, Ο Δανιηλ εκεινος, ο εκ των υιων της αιχμαλωσιας του Ιουδα, δεν σε σεβεται, βασιλευ, ουδε την αποφασιν την οποιαν υπεγραψας, αλλα καμνει την δεησιν αυτου τρις της ημερας.	13 They then went to the king and reminded him of the royal edict, 'Have you not signed an edictforbidding anyone for the next thirty days to pray to anyone, divine or human, other than to yourself, YourMajesty, on pain of being thrown into the lions' den?' 'The decision stands', the king replied, 'as befits the law ofthe Medes and the Persians, which cannot be revoked.'
14 Τοτε ο βασιλευς, ως ηκουσε τους λογους, ελυπηθη πολυ επ' αυτω και εφροντιζεν εγκαρδιως περι του Δανιηλ να ελευθερωση αυτον, και ηγωνιζετο μεχρι της δυσεως του ηλιου δια να λυτρωση αυτον.	14 They then said to the king, 'Your Majesty, this man Daniel, one of the exiles from Judah, disregardsboth you and the edict which you have signed: he is at his prayers three times each day.'
15 Τοτε οι ανθρωποι εκεινοι συνηχθησαν εις τον βασιλεα και ειπον προς αυτον, Εξευρε, βασιλευ, οτι ο νομος των Μηδων και Περσων ειναι, ουδεμια απαγορευσις ουτε διαταγη, την οποιαν ο βασιλευς καμη, να ακυρουται.	15 When the king heard these words he was deeply distressed and determined to save Daniel; he rackedhis brains until sunset to find some way to save him.
16 Τοτε ο βασιλευς προσεταξε και εφεραν τον Δανιηλ και ερριψαν αυτον εις τον λακκον των λεοντων. Ελαλησε δε ο βασιλευς και ειπε προς τον Δανιηλ, Ο Θεος σου, τον οποιον συ λατρευεις ακαταπαυστως, αυτος θελει σε ελευθερωσει.	16 But the men kept pressing the king, 'Your Majesty, remember that in conformity with the law of theMedes and the Persians, no edict or decree can be altered when once issued by the king.'
17 Και εφερθη εις λιθος και επετεθη επι το στομα του λακκου, και ο βασιλευς εσφραγισεν αυτον δια της ιδιας αυτου σφραγιδος και δια της σφραγιδος των μεγιστανων αυτου, δια να μη αλλοιωθη μηδεν περι του Δανιηλ.	17 The king then ordered Daniel to be brought and thrown into the lion pit. The king said to Daniel, 'YourGod, whom you have served so faithful y, wil have to save you.'
18 Τοτε ο βασιλευς υπηγεν εις το παλατιον αυτου και διενυκτερευσε νηστικος και δεν εφερθησαν εμπροσθεν αυτου οργανα μουσικα, και ο υπνος αυτου εφυγεν απ' αυτου.	18 A stone was then brought and laid over the mouth of the pit; and the king sealed it with his own signetand with that of his noblemen, so that there could be no going back on the original decision about Daniel.
19 Εξηγερθη δε ο βασιλευς πολλα ενωρις το πρωι και υπηγε μετα σπουδης εις τον λακκον των λεοντων.	19 The king returned to his palace, spent the night in fasting and refused to receive any of hisconcubines. Sleep eluded him,
20 Και οτε ηλθεν εις τον λακκον, εφωνησε μετα φωνης κλαυθμηρας προς τον Δανιηλ? και ελαλησεν ο βασιλευς και ειπε προς τον Δανιηλ, Δανιηλ, δουλε του Θεου του ζωντος, ο Θεος σου, τον οποιον συ λατρευεις ακαταπαυστως, ηδυνηθη να σε ελευθερωση εκ των λεοντων;	20 and at the first sign of dawn he got up and hurried to the lion pit.
21 Τοτε ελαλησεν ο Δανιηλ προς τον βασιλεα, Βασιλευ, ζηθι εις τον αιωνα.	21 As he approached the pit he cal ed in anguished tones to Daniel, 'Daniel, servant of the living God!Has your God, whom you serve so faithful y, been able to save you from the lions?'
22 Ο Θεος μου απεστειλε τον αγγελον αυτου και εφραξε τα στοματα των λεοντων και δεν με εβλαψαν, διοτι αθωοτης ευρεθη εν εμοι ενωπιον αυτου, και ετι ενωπιον σου, βασιλευ, πταισμα δεν επραξα.	22 Daniel answered the king, 'May Your Majesty live for ever!
23 Τοτε ο βασιλευς μεγαλως εχαρη επ' αυτω και προσεταξε να αναβιβασωσι τον Δανιηλ εκ του λακκου. Και ανεβιβασθη ο Δανιηλ εκ του λακκου και ουδεμια βλαβη ηυρεθη εν αυτω, διοτι ειχε πιστιν εις τον Θεον αυτου.	23 My God sent his angel who sealed the lions' jaws; they did me no harm, since in his sight I amblameless; neither have I ever done you any wrong, Your Majesty.'
24 Τοτε ο βασιλευς προσεταξε και εφεραν τους ανθρωπους εκεινους, οιτινες διεβαλον τον Δανιηλ, και ερριψαν εις τον λακκον των λεοντων αυτους, τα τεκνα αυτων και τας γυναικας αυτων? και πριν φθασωσιν εις το βαθος του λακκου, οι λεοντες συνηρπασαν αυτους και κατεσυντριψαν παντα τα οστα αυτων.	24 The king was overjoyed and ordered Daniel to be released from the pit. Daniel was released from thepit and found to be quite unhurt, because he had trusted in his God.
25 Τοτε εγραψε Δαρειος ο βασιλευς προς παντας τους λαους, εθνη και γλωσσας, τους κατοικουντας επι πασης της γης, Ειρηνη ας πληθυνθη εις εσας.	25 The king then sent for the men who had accused Daniel and had them thrown into the lion pit, andtheir wives and children too; and before they reached the floor of the pit the lions had seized them and crushedtheir bones to pieces.
26 Διαταγη εξεδοθη παρ' εμου, εν ολω τω κρατει της βασιλειας μου, να τρεμωσιν οι ανθρωποι και να φοβωνται ενωπιον του Θεου του Δανιηλ? διοτι αυτος ειναι Θεος ζων και διαμενων εις τον αιωνα, και η βασιλεια αυτου δεν θελει φθαρη και η εξουσια αυτου θελει εισθαι μεχρι τελους?	26 King Darius then wrote to al nations, peoples and languages dwel ing throughout the world: 'May youprosper more and more!
27 αυτος ο ελευθερωτης και σωτηρ και ποιων σημεια και τεραστια εν τω ουρανω και επι της γης, οστις ηλευθερωσε τον Δανιηλ εκ της δυναμεως των λεοντων.	27 This is my decree: Throughout every dominion of my realm, let al tremble with fear before the God ofDaniel: He is the living God, he endures for ever, his kingdom wil never be destroyed and his empire nevercome to an end.
28 Και ευημερησεν αυτος ο Δανιηλ εν τη βασιλεια του Δαρειου και εν τη βασιλεια Κυρου του Περσου.	28 He saves, sets free, and works signs and wonders in the heavens and on earth; he has saved Danielfrom the power of the lions.'
	29 This Daniel flourished in the reign of Darius and the reign of Cyrus the Persian.