ΗΣΑΙΑΣ - Isaia - Isaiah 47

GREEK BIBLE	BIBLES DES PEUPLES
1 Καταβα και καθησον επι του χωματος, παρθενε θυγατηρ της Βαβυλωνος? καθησον κατα γης? θρονος πλεον δεν ειναι, θυγατηρ των Χαλδαιων? διοτι δεν θελεις πλεον ονομασθη απαλη και τρυφερα.	1 Descends, assieds-toi dans la poussière, vierge, fille de Babylone! Tu n’as plus de trône, assieds-toi par terre, fille des Kaldéens, plus jamais on ne t’appellera la tendre et la délicate.
2 Πιασον τον χειρομυλον και αλεθε αλευρον? εκκαλυψον τους πλοκαμους σου, γυμνωσον τους ποδας, εκκαλυψον τας κνημας, περασον τους ποταμους.	2 Prends maintenant la double meule et fais toi-même la farine. Enlève ton voile, relève ta traîne, découvre tes jambes et traverse les fleuves.
3 Η γυμνωσις σου θελει εκκαλυφθη? ναι, η αισχυνη σου θελει φανη? εκδικησιν θελω λαβει και δεν θελω φεισθη ανθρωπον.	3 À ta honte, on te mettra nue, je tirerai vengeance de toi et personne n’interviendra,
4 Του Λυτρωτου ημων το ονομα ειναι, Ο Κυριος των δυναμεων, ο Αγιος του Ισραηλ.	4 - parole de Yahvé Sabaot, celui qui nous rachète; son nom, c’est le Saint d’Israël.
5 Καθησον σιωπωσα και εισελθε εις το σκοτος, θυγατηρ των Χαλδαιων? διοτι δεν θελεις πλεον ονομαζεσθαι, Η κυρια των βασιλειων.	5 Assieds-toi en silence, enfonce-toi dans les ténèbres, fille des Kaldéens, on ne t’appellera plus jamais la reine des royaumes.
6 Ωργισθην κατα του λαου μου, εμιανα την κληρονομιαν μου και παρεδωκα αυτους εις την χειρα σου? πλην συ δεν εδειξας εις αυτους ελεος? σφοδρα εβαρυνας τον ζυγον σου επι τον γεροντα.	6 J’étais en colère contre mon peuple, j’avais rejeté mon héritage, je l’avais livré entre tes mains, mais tu les as traités sans pitié; tu as fait peser sur le vieillard un lourd esclavage.
7 Και ειπας, εις τον αιωνα θελω εισθαι κυρια? ωστε δεν εβαλες ταυτα εν τη καρδια σου ουδε ενεθυμηθης τα εσχατα αυτων.	7 Tu as dit: “Pour toujours je suis reine.” Mais tu ne réfléchissais pas, tu ne pensais pas à la suite.
8 Τωρα λοιπον ακουσον τουτο, η παραδεδομενη εις τας τρυφας, η κατοικουσα αμεριμνως, η λεγουσα εν τη καρδια σου, Εγω ειμαι και εκτος εμου ουδεμια αλλη? δεν θελω καθησει χηρα και δεν θελω γνωρισει ατεκνωσιν.	8 Maintenant, écoute ceci, toi la délicate, installée dans ton assurance, toi qui penses: “Il n’y a que moi, rien que moi, jamais je ne serai veuve, jamais je ne serai privée d’enfants.”
9 Τα δυο ταυτα θελουσι βεβαιως ελθει επι σε εξαιφνης εν μια ημερα, ατεκνωσις και χηρεια? θελουσιν ελθει επι σε καθ' ολοκληριαν δια το πληθος των μαγειων σου, δια την μεγαλην αφθονιαν των γοητευματων σου?	9 Ces deux malheurs vont t’arriver d’un coup, le même jour tu seras veuve et privée d’enfants. Tu auras beau multiplier tes sorcelleries, et faire usage de tes paroles magiques, ces deux malheurs tomberont ensemble sur toi.
10 διοτι εθαρρευθης επι την πονηριαν σου και ειπας, δεν με βλεπει ουδεις. Η σοφια σου και η επιστημη σου σε απεπλανησαν? και ειπας εν τη καρδια σου, Εγω ειμαι και εκτος εμου ουδεμια αλλη.	10 Tu fais confiance à ta méchanceté, et tu dis: “Personne ne me voit.” Ta sagesse et ta science t’ont enivrée, au point que tu penses: “Moi et rien que moi!”
11 Δια τουτο θελει ελθει κακον επι σε, χωρις να εξευρης ποθεν γενναται? και συμφορα θελει πεσει κατα σου, χωρις να δυνασαι να αποστρεψης αυτην? και ολεθρος θελει ελθει, αιφνιδιως επι σε, χωρις να εξευρης.	11 Or le malheur va venir sur toi et tu ne pourras pas le détourner, une catastrophe va tomber sur toi, que tu ne pourras pas empêcher. Soudain viendra sur toi un désastre dont tu n’as pas idée.
12 Στηθι τωρα με τας γοητειας σου και με το πληθος των μαγειων σου, εις τας οποιας ηγωνισθης εκ νεοτητος σου? αν δυνασαι να ωφεληθης, αν δυνασαι να υπερισχυσης.	12 Reste donc avec tes sortilèges, et tes nombreuses sorcelleries, sur lesquelles tu t’es fatiguée depuis ta jeunesse; voyons si elles te seront utiles, si tu pourras faire peur au malheur!
13 Απεκαμες εν τω πληθει των βουλων σου. Ας σηκωθωσι τωρα οι ουρανοσκοποι, οι αστρολογοι, οι μηνολογοι προγνωστικοι, και ας σε σωσωσιν εκ των επερχομενων επι σε.	13 Tu t’es fatiguée en consultations de toute sorte: qu’ils se lèvent maintenant et qu’ils te sauvent, ceux qui inspectent le ciel, qui étudient les étoiles, pour te faire savoir chaque mois ce qui doit arriver.
14 Ιδου, θελουσιν εισθαι ως αχυρον? πυρ θελει κατακαυσει αυτους? δεν θελουσι δυνηθη να σωσωσιν εαυτους απο της δυναμεως της φλογος? δεν θελει μεινει ανθραξ δια να θερμανθη τις ουδε πυρ δια να καθηση εμπροσθεν αυτου.	14 Mais ils seront comme la paille, un feu les dévorera, ils ne se sauveront pas des flammes car ce ne sera pas une braise pour se chauffer, un foyer devant lequel on s’assoit.
15 Τοιουτοι θελουσιν εισθαι εις σε εκεινοι, μετα των οποιων εκ νεοτητος σου εκοπιασας, οι εμποροι σου? θελουσι φυγει περιπλανωμενοι εκαστος εις το μερος αυτου? ουδεις θελει σε σωσει.	15 N’attends rien de plus de tous ceux-là pour qui tu t’es fatiguée depuis ta jeunesse, ils iront où ils pourront, et nul ne te sauvera.