ΗΣΑΙΑΣ - Isaia - Isaiah 33

GREEK BIBLE	NEW AMERICAN BIBLE
1 Ουαι εις σε, οστις πορθεις και δεν επορθηθης? και καταδυναστευεις και δεν κατεδυναστευθης? οταν παυσης πορθων, θελεις πορθηθη? οταν τελειωσης καταδυναστευων, θελεις καταδυναστευθη.	1 Woe, O destroyer never destroyed, O traitor never betrayed! When you finish destroying, you will be destroyed; when wearied with betraying, you will be betrayed.
2 Κυριε, ελεησον ημας? σε προσμενομεν? εσο βραχιων αυτων καθ' εκαστην πρωιαν και σωτηρια ημων εν καιρω θλιψεως.	2 O LORD, have pity on us, for you we wait. Be our strength every morning, our salvation in time of trouble!
3 Απο της φωνης του θορυβου οι λαοι εφυγον? απο της ανυψωσεως σου τα εθνη διεσκορπισθησαν.	3 At the roaring sound, peoples flee; when you rise in your majesty, nations are scattered.
4 Και τα λαφυρα σας θελουσι συναχθη, καθως συναγουσιν οι βρουχοι? θελουσι πηδησει επ' αυτον, καθως η ακρις πηδα εδω και εκει.	4 Men gather spoil as caterpillars are gathered up; they rush upon it like the onrush of locusts.
5 Ο Κυριος υψωθη? διοτι κατοικει εν υψηλοις? ενεπλησε την Σιων κρισεως και δικαιοσυνης.	5 The LORD is exalted, enthroned on high; he fills Zion with right and justice.
6 Σοφια δε και επιστημη θελουσιν εισθαι η στερεωσις των καιρων σου και η σωτηριος δυναμις? ο φοβος του Κυριου, αυτος ειναι ο θησαυρος αυτου.	6 That which makes her seasons lasting, the riches that save her, are wisdom and knowledge; the fear of the LORD is her treasure.
7 Ιδου, οι ανδρειοι αυτων θελουσι βοησει εξωθεν, και οι πρεσβεις της ειρηνης θελουσι κλαυσει πικρως.	7 See, the men of Ariel cry out in the streets, the messengers of Shalem weep bitterly.
8 Αι οδοι ηρημωθησαν, οι οδοιποροι επαυσαν? διελυσε την συνθηκην, απεβαλε τας πολεις, δεν λογιζεται ανθρωπον.	8 The highways are desolate, travelers have quit the paths, Covenants are broken, their terms are spurned; yet no man gives it a thought.
9 Η γη πενθει, μαραινεται? ο Λιβανος αισχυνεται, κατακοπτεται? ο Σαρων ομοιαζει ερημον? και η Βασαν και ο Καρμηλος κατετιναχθησαν.	9 The country languishes in mourning, Lebanon withers with shame; Sharon is like the steppe, Bashan and Carmel are stripped bare.
10 Τωρα θελω σηκωθη, λεγει Κυριος? τωρα θελω υψωθη, τωρα θελω μεγαλυνθη.	10 Now will I rise up, says the LORD, now will I be exalted, now be lifted up.
11 Χνουν θελετε συλλαβει και αχυρον θελετε γεννησει? η πνοη σας ως πυρ θελει σας καταφαγει.	11 You conceive dry grass, bring forth stubble; my spirit shall consume you like fire.
12 Και οι λαοι θελουσιν εισθαι ως καυσεις ασβεστου? ως ακανθαι κεκομμεναι θελουσι καυθη εν πυρι.	12 The peoples shall be as in a limekiln, like brushwood cut down for burning in the fire.
13 Οι μακραν, ακουσατε τι εκαμον? και σεις οι πλησιον, γνωρισατε την δυναμιν μου.	13 Hear, you who are far off, what I have done; you who are near, acknowledge my might.
14 Οι αμαρτωλοι εν Σιων θελουσι τρομαξει? τρομος θελει καταλαβει τους υποκριτας, ωστε θελουσι λεγει, Τις μεταξυ ημων θελει κατοικησει μετα του κατατρωγοντος πυρος; τις μεταξυ ημων θελει κατοικησει μετα των αιωνιων καυσεων;	14 On Zion sinners are in dread, trembling grips the impious: "Who of us can live with the consuming fire? who of us can live with the everlasting flames?"
15 Ο περιπατων εν δικαιοσυνη και ο λαλων εν ευθυτητι? ο καταφρονων το κερδος των δυναστευσεων, ο σειων τας χειρας αυτου απο δωροληψιας, ο εμφραττων τα ωτα αυτου δια να μη ακουη περι αιματος, και ο κλειων τους οφθαλμους αυτου δια να μη ιδη το κακον?	15 He who practices virtue and speaks honestly, who spurns what is gained by oppression, Brushing his hands free of contact with a bribe, stopping his ears lest he hear of bloodshed, closing his eyes lest he look on evil--
16 ουτος θελει κατοικησει εν τοις υψηλοις? οι τοποι της υπερασπισεως αυτου θελουσιν εισθαι τα οχυρωματα των βραχων? αρτος θελει δοθη εις αυτον? το υδωρ αυτου θελει εισθαι βεβαιον?	16 He shall dwell on the heights, his stronghold shall be the rocky fastness, his food and drink in steady supply.
17 Οι οφθαλμοι σου θελουσιν ιδει τον βασιλεα εν τη ωραιοτητι αυτου? θελουσιν ιδει την γην την μακραν.	17 Your eyes will see a king in his splendor, they will look upon a vast land.
18 Η καρδια σου θελει μελετα τον παρελθοντα τρομον, φωναζουσα, Που ειναι ο γραμματευς; που ο συζητητης; που ο λογιστης των πυργων;	18 Your mind will dwell on the terror: "Where is he who counted, where is he who weighed? Where is he who counted the towers?"
19 δεν θελεις ιδει λαον αγριον, λαον βαθειας φωνης, ωστε να μη διακρινης? τραυλιζουσης γλωσσης, ωστε να μη εννοης.	19 To the people of alien tongue you will look no more, the people of obscure speech, stammering in a language not understood.
20 Αναβλεψον εις την Σιων, την πολιν των εορτων ημων? οι οφθαλμοι σου θελουσιν ιδει την Ιερουσαλημ ησυχον κατοικιαν, σκηνην ητις δεν θελει καταβιβασθη? οι πασσαλοι αυτης δεν θελουσι μετακινηθη εις τον αιωνα και ουδεν εκ των σχοινιων αυτης θελει κοπη.	20 Look to Zion, the city of our festivals; let your eyes see Jerusalem as a quiet abode, a tent not to be struck, Whose pegs will never be pulled up, nor any of its ropes severed.
21 Αλλ' εκει ο Κυριος της δοξης θελει εισθαι εις ημας τοπος πλατεων ποταμων και ρευματων? εκει δεν θελει εισελθει πλοιον δια κωπιων ουτε ναυς μεγαλοπρεπης θελει περασει εκειθεν.	21 In a place of rivers and wide streams on which no boat is rowed, where no majestic ship passes,
22 Διοτι ο Κυριος ειναι ο κριτης ημων? ο Κυριος ειναι ο νομοθετης ημων? ο Κυριος ειναι ο βασιλευς ημων? αυτος θελει σωσει ημας.	22 Indeed the LORD will be there with us, majestic; yes, the LORD our judge, the LORD our lawgiver, the LORD our king, he it is who will save us.
23 Τα σχοινια σου εχαυνωθησαν? δεν δυνανται να στερεωσωσι το καταρτιον αυτων, δεν δυνανται να εξαπλωσωσι τα πανια? τοτε λεια μεγαλων λαφυρων θελει διαμερισθη? οι χωλοι θελουσι διαρπασει την λειαν.	23 The rigging hangs slack; it cannot hold the mast in place, nor keep the sail spread out. Then the blind will divide great spoils and the lame will carry off the loot.
24 Και ο κατοικος δεν θελει λεγει, Ητονησα? ο λαος ο κατοικων εν αυτη θελει λαβει αφεσιν ανομιας.	24 No one who dwells there will say, "I am sick"; the people who live there will be forgiven their guilt.